Kırmızı Cuma

Ağlama Oyunu

Aşkım için geri dönüşü olmayan hatalar yaptım.
Gözlerine bir kez olsun düşmek için kalbimden çaldım.
Soğuk puslu gecelerde tüm hayallerime seni sığdırdım.
En büyük hatalarımı sana dokunmak isterken yaptım.

Gülüşün sahiden hayatımı değiştirecek kadar güzel miydi?
Kalbin uğrunda harcadığım emeklere değer miydi?
Hayallerimiz kalp tırmalayan dizelere ithafen miydi?
Seven insan aşkında hep sevmeyenin kölesi miydi?

Eskiden tek bir kelime mi? Hayatımı değiştirebilirdi.

Şimdi bin kelime mi? Hiçbir şeyi değiştirmez.

Dokunuşlarının hayali mi? Beni gökyüzünde gezdirebilirdi.

Şimdi bana dokunman mı? Hiçbir karşılık gerektirmez.

Artık biliyorum, aşk bir büyü, bir zehir. Teslim olmayacağım, sevmeyeceğim. Gideceğim... Seninle düşlerimi: Kirletmeyeceğim.

Bencil kalbinin derinliklerinde kayboldum.
Bencil kalbin için kendimi bozdum.

Yüreğine giden yolda hiç yoktum, işte bu Ağlama Oyunu'yla yok oluşum...

Sana koştuğumu sanmam...
Bana koştuğuna kanmam...

Yüreğine giden yolda hiç yoktum, işte bu Ağlama Oyunu'yla yok oluşum...

Sana dokunamadığımda yanmam...
Sana ulaşamadığımda yokluğuna sarılmam...

Yüreğine giden yolda hiç yoktum, işte bu Ağlama Oyunu'yla yok oluşum...

Ağlama Oyunu'na hoşgeldin, sen ruhunu kimde kaybettin?

Aşk büyüsüne karşı kimin üzerinde yenildin?

Zehrin etkisi bitene kadar aşk kontrolü elinde tutar, seni kendinden çıkarıp başka bir kimliğe sokar.

İmkansızın hayalini kurdurup yarı yolda bıraktı mı?

Sevginle kıyaslanacak bir değer göreceğine inandırdı mı?

Binlerce sözcüğün harekete geçiremediği kalbini bir sözcükle kandırdı mı?

Evet bir sözcük... Bu nasıl bir körlük?

Aşkının gölgesinde kalan taş kalbine yenilmedim.

Asi kişiliğine karşı içimdeki saf çocuğu ezdirmedim.

Hayallerimdeki seni... Gerçeklerle kirletmedim.

Artık uyandım, hayaller inşaa edebileceğimiz bir devirde yaşamıyoruz.

Bundan 10 yıl sonra, sadece beraber büyüdüğüm insanlar ve annem yanımda olacak.

Aşk benim hapsolduğum bir zindan olmayacak.