ZerdAli Çiçeği | KİTAP OLDU

8. ÇARELER

Nelly Furtado- Try🎶

Zerda

Ne inanmaktan başka çarem vardı ne de Alihan'ın teklifini kabul etmekten başka bir yol. Akıntıya kapılmış oradan oraya sürükleniyordum. Tüm bu gerçekler ortaya çıkmadan önce her şeyi anlatsaymışım yine değişen bir şey olmayacakmış. İsyan etme noktasındaydım, imanımla şüphem arasındaydım. Tek çarenin Alihan olduğunu bilmek beni delirtiyordu. Annem eğer bana inansaydı onunla herşeyi herkesi geride bırakıp giderdik buralardan onun dizlerinde unuturdum belki bu canileri.

Babam elin kızını kaçıran oğlunu otuz iki diş sırıtarak karşıladı ama beni sokağa attı. Annem de tüm bu olanlara seyirci kaldı. Beni doğurup büyüten ailem bana sırt çevirdi. Günah da suç da onlarındı.

Ben bir bedel ödedim yok yere de, anam, babam, kardeşlerim yarın öbür gün Allah'a nasıl hesap vereceklerdi.

Sessizce yolda ilerlerken aklıma kontrolümün olduğu gelmişti. Bedenim bitkin ve yorgunluğum sesime yansımıştı.

"Alihan?"

"Efendim?"

"Şey... Hastanedeyken hemşire haftaya kontrole gelin demişti. İşin yoksa eğer gidebilir miyiz?"

"Bunu daha önce neden söylemedin?"

"Daha sekiz gün oldu hem fırsatını yeni bulduk."

"Tamam gidelim bakalım."

Köyden çıkıp Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Balcalı Hastanesine gittik. Giriş biletini bile aldığım ama giremediğim Çukurova Üniversitesi kapısından girdik. Daha sonra muayene olup tahlil sonuçlarını beklemeye başladık.

"Kantine inelim mi tost falan yeriz hem daha bir saat var."

"Tamam olur."

Kantine girdiğimizde Alihan sağ elimi tutup oturacak yer bakınıyordu. Ben şok olmuş bir şekilde ellerimize bakıp ayırmak için uğraşırken o aldırmadan boş bir masaya doğru ilerledi.

"Napıyorsun sen? Bıraksana elimi ne cüretle elimi tutarsın?"

"Müstakbel kocan olarak. Seni anandan babandan usulünce isteyemedim ama eve vardığımızda hemen bizimkilerle konuşup düğün hazırlıklarını başlatacağım."

Usulünce isteyemedim demişti... Benim neyim usulünce olmuştu ki. Allah'ın emriyle bir isteme törenim bile olmayacaktı. Halbuki hep Alihan'ın beni istemeye geldiğini hayal ederdim. Hatta kahvesine bile tuz atmam o günü güzel hatırlasın zehir olmasın diye düşünürdüm.

Elimi elinden kurtarmayı başarmıştım. Artık teke tektik. Ve gerçekleri söylemek beni gocundurmayacağı için bildiğim ne varsa söyleyecektim. Her şeyini kaybetmiş bir insanın kaybedecek neyi kaldı ki artık? Hayallerimi bilse ne olur bilmese ne olur...

"Biliyor musun, eğer sen beni istemeye gelseydin sana tuzlu kahve yapmazdım." Dedim samimi bir tebessümle.

"Bunun daha önce hayalini kurmuş olmalısın."

"Evet kurdum, hangi genç kız sevdiğinin ailesiyle istemeye geldiğinin hayalini kurmaz ki? Benim sevdiğim de sendin."

Dedim bakışlarımı yere indirerek.

"Biliyor musun sen çok cesur bi yüreğe sahipsin. Bana aşkını utanmadan söyledin. Çok cesur ve derin bir kızsın, çok güçlüsün. Yerinde başka biri olsaydı inan bana senin gibi dimdik duramazdı."

"Dediğim gibi keşke bunları yaşamasaydım da seni sevdiğimi ömür boyu bilmeseydin. Hiç görmeseydin beni."

Tostumdan ısırık almayı bırakmıştım. Derin bir nefes aldım.