ႏုိးလာေတာ့ မနက္ရွစ္နာရီေက်ာ္ေနျပီ...။
ေအာင့္သက္ေနေသာ ခါးရုိးေၾကာႏွင့္နာက်င္မႈတစ္ခ်ိဴ ႕ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းၾကီး မထဘဲ ျပန္မွိန္းေနလိုက္မိသည္...။
ထိုအခါမွ တန္းစီျမင္လာေသာ ညကအျဖစ္အပ်က္မ်ား...ႏွင့္ မၾကာေသးေသာ အာရုံတက္ခ်ိန္...။
ရွက္သည္လည္းမဟုတ္,ခံရခက္သည္ဆိုဖို႕ကလည္း ကိုယ္တိုင္ပင္လိုလိုလားလားေပးအပ္ခဲ့သည္မလား...။
ခါတိုင္းႏွင့္မတူေသာ ေႏြးေထြးမႈကိုပင္ ခံစားေနရသလိပင္...။
သတိတရျဖင့္ ေဘးနားကိုစမ္းမိေတာ့ Taehyungရွိမေန...။
ဘာရယ္မဟုတ္ ေငါက္ခနဲထထိုင္ျပီး ေဘးပတ္လည္ကို လွည့္ပတ္ရွာသည္...။
ဒီေလာက္ျဖစ္ျပီးသြားခဲ့တာေတာင္ စိတ္မခ်ႏုိင္ျဖစ္ေနေသးသည္မို႕ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ရယ္မိျပန္သည္...။
ေရမိုးခ်ိဴ း၍ အျပင္ထြက္လာေတာ့မွ မီးဖိုခန္းထဲ Apronေလးစည္းရင္း ဘာလုပ္မွန္းမသိလုပ္ေနေသာ ေက်ာျပင္ငယ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္...။
"Tae...ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
မီးဖိုခန္းထဲ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ဝင္လာေသာ သူ႕ကို Taehyungက ပခံုးမွတြန္းကာ ထိုင္ခံုေပၚထိုင္ေစေသးသည္...။
"Babeႏုိးျပီလား...ဟီးးး မနက္စာျပင္ေနတာေလ"
ၾကားသားမိုးၾကိဳ း...ေန႕တိုင္း၏မနက္စာကို Jungkook လုပ္ရင္လုပ္,မလုပ္ေသာ္ ဆိုင္ကဝယ္စားေနက်...။
ဒီေန႕မွ ထူးထူးျခားျခား...။
သီခ်င္းေလးတစ္ညည္းညည္းျဖင့္ ျပင္ဆင္ေနသည့္ Taehyung ကို အသာေလးေငးေနမိသည္...။
"ငါ့ေလာက္ ခ်စ္ေပးတဲ့သူရွိလို႕လား"
သတိလက္လြတ္ ထြက္မိေသာစကားကို Taehyung ၾကားသြားသည္ထင္သည္...။
"ဟမ္?"
"ဟမ္?ဘာလဲ"
"ဘာေျပာလိုက္လဲ...ငါ့ကိုတစ္ခုခုေျပာလိုက္ေသးလား"
ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္သာ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပရင္ေဖာ္ျပမည္...။
အမူအရာတို႕သာ ခ်စ္ျခင္းကိုေဖာ္ထုတ္လ်ွင္ေဖာ္ထုတ္မည္...။
STAI LEGGENDO
In the End // TK 🗯
Fanfiction" We are 'Us' for always... even in the end of the world " 10.1.18 >\\< # 11 in fanfiction Crd to the owner of cv fanart
