Jeon Jungkook ဟူသည္ ဖုန္းေျပာရမည္ကို အလြန္ပ်င္းေသာသူျဖစ္သည္...။
သူ႔ကိုမွ မဟုတ္လ်ွင္, အားနာပါးနာ လူႀကီးမိဘေတြနဲ႔မွ မဟုတ္ရင္ ဖုန္းဆက္ဖို႔ရန္ ပ်င္းလြန္းလို႔ အေရးႀကီးကိစၥမ်ားကိုပင္ ခ်န္ထားတတ္သူ...။
ယခုေတာ့ ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ့မည္...။
မုန္႔စားဆင္းကတည္းက ထြက္သြားေသာ Jungkookခုထိ အတန္းထဲ ျပန္ဝင္မလာေသး...။
ေတာ္ရုံဆို သူ႔ကိုဖုန္းဆက္လ်ွင္ပင္ မ်ားမ်ားစားစားမေျပာတတ္ေသာ jungkook မွာ ဖုန္းလာသည္ဟုဆိုကာ အတန္းထဲမွ ထြက္သြားသည္မွာ နာရီဝက္ခန္႔ရွိေလၿပီ...။
Taehyung တစ္ခုခုကို အလိုမက် ျဖစ္လာသည္...။
မဟုတ္ေသးးး...။
ျမင္ရသမ်ွ ၾကားရသမ်ွ ကို အလိုမက် ျဖစ္လာသည္ဆိုပိုမွန္မည္...။
ေဘးခံုရွိ မိတ္ကပ္ဘူးဖြင့္ကာ အလွျပင္ေနသာ ေကာင္မေလးကို ျမင္ျပင္းကပ္လာသည္...။
ေရွ႕နားရွိ ေကာင္မေလးမ်ားကို မထိတထိစေနာက္ေနေသာ ေက်ာင္းသားသံုးေလးေယာက္ကိုလည္း ဆြဲထိုးခ်င္လာၿပီ...။
အရာရာသည္ ေဒါသထြက္ခ်င္စရာေတြခ်ည္း...။
သူ ဝုန္းခနဲ ထရပ္မိလိုက္သည္...။
တစ္တန္းလံုး၏ အာရုံက ဖိတ္ေခၚရန္မလို သူ႔ဆီေရာက္လာ၏...။
Taehyung စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖင့္ အဆဲတစ္ဝက္ႏွင့္ ျပန္ေအာ္ရန္ ဟလိုက္ေသာ္လည္း...,
အခန္းထဲ ဝင္လာသူတစ္ဦးေၾကာင့္ ရပ္တန္႔သြားေတာ့သည္...။
" ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ..?"
ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ေလး လက္ထိုးကာ ဟန္ပါပါဝင္လာသည့္ Jungkook မွာ တစ္တန္းလံုး၏ ၿငိမ္သက္ေနမႈေၾကာင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ပင္ ျဖစ္သြားရသည္...။
ခုနက Taehyung ဆီေရာက္ေနသည့္ အာရုံမ်ားက ခဏေလာက္ Jungkook ဆီသို႔ ေရာက္သြားၾကသည္...။
STAI LEGGENDO
In the End // TK 🗯
Fanfiction" We are 'Us' for always... even in the end of the world " 10.1.18 >\\< # 11 in fanfiction Crd to the owner of cv fanart
