بنات الخاله

5

مسك ايديها الاتنين ورفعهم لفوق على الحيط مقيدها بايده وقرب منها أوى لدرجه إن خلاص شفايفه بدأت تلمس شفايفها وفجاءه
ريم برقت وصرخت بأعلى صوتها وبدأت تضرب فيه برجليها
كريم سابها وبيحاول يسكتها: باااس اسكتى بقى هتفضحينا
صوتها عامل زى السرينه ومش عايزه تسكت و عماله تضربه بايديها وعصبيتها بتزيد ومخدتش بالها أن اللكمات اللى بتضربه بيها اتحولت لكفوف على وشه ودا خلاه جاب آخره و من كتر ضربها فيه ضربها كف على وشها هو كف واحد بس من غيظه كان الكف دا كفيل بانه يغيبها عن الوعى ساعتها انتبه للى عمله
سندها وعينيه بتتأملها
اد إيه ملامحها رقيقه وشكلها جميل وهيا مغمصه وهاديه كده شغل الأسانسير وطلع لمكتب هشام
___________
أول ما اتفتح الباب تقريبا نص الشركه واقفه تتفرج اتلمو على صوت صريخها لما كانت فى الاسانسير وأول ماشافهم بلغ ريقه وابتسم
كريم : واضح إن الموظفات هنا قلبها خفيف
واحده من الموظفات بتتمايص : هيا مالها أكيد سحرك دوخها
هبه: إيه دا ريم مالها
كريم : ريم مين
هبه : اللى انت مسندها
كريم : ابدا لمحت صرصار على الحيط فاغمى عليها وشالها واتحرك ناحيه مكتب هشام
هبه : إيه دا انت بتعرج ليه
كريم : جيت اضرب الصرصار بالرجل هرب ورجلى خبطتت فى الحيط والصرصار جرى
كريم حطها على كنبه والتفت لهبه
كريم : روحى شوفيلها حاجه تفوقها
واحد من الموظفين : وحضرتك ليه تركب الأسانسير ده
كريم : لقيت التانى مشغول ولا شكله عطل وانا كنت مستعجل خلاص خلصتو اسأله على مكاتبكم
كل الموظفين رجعوا مكاتبهم وهبه جابت ازازه البرفان من شنطتها وجت بسرعه
هبه : اتفضل دا لما هشام بيه يعرف هيربى بتوع النضافه صرصار فى بيتنا قصدى شركتنا دى كارثه
كريم : ملكيش دعوه ببتوع النضافه هما ملهمش ذنب
هبه : اومال مين اللى له ذنب دول
قاطعها كريم : هبه ارحمينى لا فى صرصار ولا فار ولا إنتى ناسيه المتابعه الشهريه اللى بتتعمل للشركه عشان الحاجات دى
هبه : آه صحيح بس حضرتك قولت
قاطعها كريم : عشان الفضايح ياماما حظى المهبب يركبنى معاها ونفس الصرع بتاع الدور اللى فات نرفزتنى ضربتها واهى زى ما إنتى شايفه كده
هبه: إيه ضربتها لا كده ميصحش
كريم : اللى يصح إنها كانت هتكسرلى رجلى مش كده
هبه مصدومه : هيا اللى خلتك تعرج بس ازاى
كريم : ابقى اساليها أصلى مفترى اهى بدأت تفوق أهه انا همشى بدل ما تفوق تلاقينى تنسرع تانى
كريم مشى وريم فاقت لقت هبه
هبه حكتلها اللى كريم عمله بعد ما اغمى عليها وادتها كلمتين فى جنابها على تصرفاتها المجنونة
ريم : كنتى عايزانى اعمل إيه دا واطى وندل و
قاطعتها هبه : بطلى عبط كريم بنى آدم محترم لو زى ما بتقولى كان استغل فرصه اغماءك وعمل فيكى اللى هو عاوزه
ريم مصدومه : إيه إنتى بتقولى إيه
هبه : دا لو زى ما بتقولى
((((((((******)))))))
هشام: إيه رأيك
رانيا : فى إيه
هشام : اعزمك على الغدا
رانيا : ايه لأ اا يعنى مينفعش
هشام : ليه بس
رانيا : لأنك صاحب الشركه
هشام : وإذا
رانيا زى اللى فاقت وافتكرت اهناته وطرده ليها وبنظرة كلها غضب :مينفعش واحد عظيم زيك يرخص نفسه ويتغدى مع عيله لعبيه زيى ولو سمحت شغل ال بتاع ده وخرجنى من هنا وتانى مره متستغلش ظروفى وتنفرد بيا فى مكان لوحدنا خصوصا لما يبقى ضيق كده
هشام غضب بشده وكان ماسك نفسه بالعافيه شغل الأسانسير من غير ولا كلمه وأول دور قابله خرج وكمل على السلالم وركب عربيته ومشى
رانيا حست انها زودتها بس أقنعت نفسها إن دا الصح خرجت من الأسانسير وطلعت على السلالم عشان محدش يتكلم عليها ولما وصلت عرفت اللى حصل من زملائها راحت تجرى على ريم تطمن عليها ونسيت الزعل اللى بينهم عرفت انها مع هبه راحت لها
رانيا : بلهفه ريم انتى كويسة فى حاجه تعباكى
ريم نطت من مكانها وحضنتها بسرعه وبتعيط : رانيا كنتى فين انا اسفه سامحيني والله ما كان قصدى حقك عليا
رانيا : عارفه
ريم : يعنى هتسمحينى
رانيا : طبعا يا عبيطه دا انتى أختى الصغيره
هبه : تصدقو اثرتو فيا مع أنى مش فاهمه حاجه المهم بطلو نكد عندى ليكو خبر حلو
ريم مسحت دموعها بسرعه وابتسمت: خير
هبه : مش دى اللى كانت بتعيط من شويه
ريم : بطلى لت ايه الخبر الحلو
هبه : طالعين رحله
ريم فرحت كأنها طفله وبدات تتنطط وتزعق : هاااااا طالعين رحله طالعين رحله هاااا
هبه : بطلى بقى فضحتينا دا كان عنده حق يضربك وانا اللى بغلطه
رانيا : يضربها هو مين ده( سكتو وبصو لبعض )متنطقى انتى وهيا
هبه : مهو يعنى (وحكت لها على اللى تعرفه )ودى مش اول مره تعملها معاه دا انا بحسبك عارفه لما لقيتك بتطمنى عليها
رانيا : انا كل اللى عرفته انها اغمى عليها لما شافت الصرصار مع انها مبتخفش كده يعنى بس انا لما سمعت انها اغمى عليها مفكرتش غير فيها
تليفون المكتب رن قطع كلامهم
هبه : الو ايوه يافندم حاضر حاضر
ريم : مالها دى قلبت زى الرجل الآلى كده ليه وانتى واقفه زى التمثال كده ليه
رانيا : دا أنا هولع فيكى بس أما نروح والتفتت لهبه خير مالك
هبه: مفيش دا هشام بيه بيقول مش راجع الشركه ولو فى حاجه مهمه ابقى أبلغه بس صوته متغير زعلان تعبان الله أعلم
رانيا حست بوجع لكن هو وهى مينفعوش لبعض هيا كانت بدأت تعجب بيه لكن هو فوقها لما اتخانقوا عرفها مركزها فى فروق كبيره بينهم هيا اتوجعت من كلامه وهيا الحكايه لسه إعجاب اومال لو حبته هتعمل إيه
((((((******))))))
هشام روح بيته وحبس نفسه فى مكتبه بين كتبه المفضله وفضل يقرأ لحد النوم ما غلبه وهو قاعد
ريم ورانيا روحو البيت وطول الطريق رانيا متعصبه جدا على ريم بعد اللى عرفته من هبه بس الحقيقه هيا متعصبه من نفسها عشان إلى قالته لهشام
لما وصلو البيت رانيا دخلت اوضتها بسرعه
نوال : زعلتيها فى إيه مانا عارفاكى
ريم : هيا اللى زعلانه لوحدها انا مجتش جنبها
نوال لقت مفيش فايده من الكلام معاها راحت تخبط على رانيا
رانيا :أيوه
نوال :دا انا يا حبيبتى مش هتتغدى
رانيا فتحت الباب:أيوه يا خالتى بس انا راجعه تعبانه ينفع ارتاح الأول
نوال :يا قلبى يابنتى طب كلى لك لقمه خفيفه
رانيا :مش قادره افتح عنيا من التعب
نوال :خلاص يابنتى اللى يريحك
ريم اتغدت والباب خبط وجت لوجى وشويه وطلعو عند ريماس(ريم و لوجى متعلقين ببعض اوى و ريماس بتستغل دا و سذاجه ريم بتديها الفرصه لكده)
لوجى:مامى مامى شوفتى مين عندنا
ريماس :ايه دا ريم ازيك يا حبيبتى
ريم:ازيك انتى عامله ايه
ريماس :لوجى روحى جهزى كتبك عشان خلاص ميعاد الدرس بتاعك (واول ما لوجى دخلت)تعبانه اوى يا ريم
ريم: ألف سلامه عليكى روحتى لدكتور؟
ريماس : لا يا قلبى انا الحمد لله صحتى كويسه بس كتر التفكير تاعبنى
طلعت لوجى من اوضتها : مامى انا ماشيه بقى امواه امواه باى ريم
ريماس و ريم : بااى
ريم :خير ايه اللى مضيقك
ريماس : لوجى
ريم : لوجى دى بنت ذى العسل
ريماس : مش قصدى انا مش عارفه اوديها فين
ريم : مش فاهمه
ريماس : عندى سفريه شغل ضرورية الاسبوع الجاى
ريم : وبعدين
ريماس : مش عارفه انا بفكر اتصل بكريم
ريم : كريم مين
ريماس : فى ايه يا ريم متركزى معايا شويه كريم أبوها
ريم : اااه ليه ؟
ريماس : لييه عشان ياخدها طبعا اومال هسيبها فين
ريم : عندنا طبعا
ريماس : بس يعنى مامتك مش هتعترض
ريم : لا أبدأ دى حتى بتحب لوجى اوى
ريماس : طيب هايل عموما انا مش هطول وهسيب فلوس لمامتك عشان مصاريف لوجى
ريم بابتسامه بلهاء : لا مفيش داعى دى لوجى أختى الصغيره وبعدين دول كلها يومين مش كده
ريماس : يعنى اكتر حاجه بسيطه
ريم : ايه أسبوع مش مشكله هنتسلى
ريماس: هه أ أ يعنى أ حوالى شهر ويمكن اكتر
ريم بتقول لنفسها : يا ليلتك السوده يا ريم كده ماما هتولع فيا رسمى
(ريم اتحرجت ترجع فى كلامها ودا اللى توقعته ريماس)
ريماس : المهم انتى عامله ايه فى شغلك
ريم : الحمد لله بس شهر مش كتير
(ريماس حست أن ريم ممكن تتراجع فرجعت تلعب على الوتر الحساس)
ريماس : انا متشكره ليكى اوى يا ريم كنت خايفه اضطر اوديها لكريم تخيلى يوم ما روحت بيها ليه مع انى مظلومه تغاضيت عن حقى عشان لوجى رفض حتى انه يبص فى وشها وطردنا
ريم بغيظ واضح وصوت عالى : أصله واطى
ريماس اتفزعت : ايه يا ريم انتى كويسه (كده اطمنت ان ريم مش هتغير رأيها)
((((((((******)))))))
رانيا رايحه جايه فى اوضتها هتجنن لا عارفه تنام ولا عارفه تبطل تفكير
رانيا بتكلم نفسها
☆انتى متعصبة كده ليه
♡من ريم وعمايلها
☆من ريم ولا عشان هشام
♡ انا غلطانه زودتها أكيد زعلان
☆ميطق هعمله ايه يعنى
♡لا ازاى دا إنسان محترم وعاقل و و
☆بطلى هبل هو فين وانتى فين دا من اول خناقه اتهمك فى سمعتك و شرفك
♡لأ هو مكانش قصده غصب عنه كان مضايق
☆وإذا دا بهدلك ماتسمحيهوش بسهوله وزى ما فرج الناس عليكى لازم يعتذر لك قدامهم
♡بس هشام اااه (وبتتنهد ببطء) ياااه حضنه حلو اوى من زمان ماحستش براحه وأمان كده مع انها لحظات بس تساوى العمر كله عندى اااه وحشنى اوى اوى
وصلت بافكارها لهنا واعصابها هديت ونامت
نوال كانت قاعده فى الصاله سمعت صوت رانيا فى الاوضه
نوال : ايه دا هيا لحقت تصحى
نوال راحت لقت نور الاوضه مطفى فتحت الباب بشويش لقت رانيا نايمه قفلته تانى بشويش
نوال : ياعينى يابنتى من التعب بتخرف وهيا نايمه
((((((((******)))))
ريم أخفت عن أمها انها اتفقت مع ريماس تسيب بنتها عندهم على أمل تلاقى حل
بالليل جه عصام وعلى العشا كلهم عادى بس ريم اللى قاعده بتنفخ
اتعشوا وشالو الأكل وقعدين كلهم فى الصاله
ريم حست ان أمها ناويه تقوم وكذلك رانيا عشان يسيبوها مع عصام يتكلمو افتكرت موضوع الرحله فرصه تهرب من الكلام مع عصام لوحدهم
نوال : انا هقوم اصلى العشاء
ريم :يا حبيبتى يا ماما انتى صلتيها من بدرى خليكى قاعده عاوزاكى فى موضوع ميتأجلش
نوال : خير يا آخره صبرى
ريم :خير اوى الشركه عندنا طالعين رحله وانا ورانيا عاوزين نروح
نوال :والرحله دى فين
ريم : هه اااا ريحين مصيف!!
نوال :ايه مصيف لأ طبعا
ريم: ليه ياماما بس لو على اللبس احنا مش هنلبس مايوهات احنا مبنعرفش نعوم اصلا
نوال: مهو عشان كده افرضى غرقتو ابقى اعمل ايه أنا بقى بلا كلام فارغ انا قايمه(قامت وقفت)
ريم وقفت قدامها تستعطفها :والنبى ياماما دا احنا عمرنا ما روحنا مصيف قبل كده دى فرصه مش هتتعوض
عصام: تسمحولى أتدخل
ريم :لأ
نوال:كده طب اضربى دماغك فى الحيط مفيش رحلات
ريم:لأ والنبى(بصت لعصام بغيظ) اتفضل اتدخل
عصام: يا مرات عمى دى رحله تبع الشركه يعنى مش لوحدهم ودى شركه كبيره وليها اسمها يعنى أكيد عاملين حسابهم وحاجزين أماكن كويسه للمبيت و
قاطعته نوال بزعيق:ايه هما هيباتو كمان
عصام :طبعا مش مصيف على الأقل يومين تلاته
ريم: اه والله ياماما هما تلاته بس
نوال :تلات عفاريت ينطتوكى بقى عايزين تباتو تلات ايام لوحدكو بره دا لا ممكن ابدا
عصام:أهدى يا مرات عمى متخافيش ولو على البحر هما مش صغيرين هيبعدو عنه دا غير أن فيه ناس مختصه بمراقبة البحر والشط عشان حوادث الغرق بينزلو فورا وينقدوهم وانا هبقى قريب منهم هبقى أروح ابص عليهم واطمنك ولو ريم طايشه حبتين رانيا عاقله وهتمنعها من الغلط مش كده يا رانيا
رانيا:أكيد طبعا ودى عايزه كلام (بينها وبين نفسها: ابقى قابلنى )
نوال:يعنى اتوكل على الله وأوافق
رانيا :توكلى يا خالتى وربنا يستر
نوال : ماشى امرى لله موافقه
ريم بتتنطت زى الهبله :هااااا (راحت حاضنه امها جامد)ربنا يخليكى ليا يارب
نوال بتفلت منها بصعوبة :اوعى كده هتخنقينى وبعدين لولا عصام انا ماكنتش هوافق ابدا
ريم نطت على عصام وحضنته :ياحبيبى يا عصام انا بحبك اوى اوى
نوال بابتسامة : هيييه طيب انا بقول أروح اصلى العشاء بقى
رانيا :يلا يا خالتى
ريم انتبهت بعدت عنه بمنتهى الحرج
عصام أبتسم وحط ايديه الاتنين فى جيوبه وباصص لها مستغرب
ريم :فى ايه بتبصلى كده ليه اوعى تفهم غلط
عصام :هههه تصدقى انا كنت شاكك فى احساسى تجاهك بس دلوقتى اتأكدت
ريم قلقت جدا :قصدك ايه
عصام :هههههه متخافيش دايما فى كلام عن الجواز بس مفيش لحظه تخيلتك فيها مراتى وف حضنى مع انى بسمع أن اللى داخل على جواز وبيحب بيفضل يتمنى حبيبته ويحلم بيها وانا لأ بس لما حضنتينى دلوقتى اتأكدت أنك بالنسبه ليا زى رانيا بالظبط وأكيد طبعا حضن حبيبتى هيبقى مختلف عن حضن أختى وكمان ملاحظ أنك معتبرانى أخ مش حبيب
ريم نطت عليه وحضنته جامد توازنه اختل وقع بيها على الكرسى اللى انقلب بيهم لورا على الأرض
عصام بيتوجع:اااه يانفوخى اوعى كده
زقها وقام وقف
رانيا و نوال جم على الصوت
نوال: ايه اللى حصل والكرسى دا مقلوب ليه
عصام :مفيش دا ريم اتكعبلت وقعت على بوزها بس اطمنو ربنا ستر
(((((((*****)))))
*هبه جهزت للرحله هتطلع آخر الأسبوع
*ريم لقتها فرصه تهرب عشان ريماس لما تيجى تسافر تكون مش موجوده
*رانيا لقتها فرصه تغير جو واعصابها تهدى وبتحاول تتجنب هشام
*كريم بيجهز لحفلته ومجبش سيره لبوسى عن الرحله
*بوسى مشغوله بتختار اللبس اللى هتحضر بيه حفله كريم عشان تغيظ أصحابها
*هشام غاب تانى يوم عن الشركه بس متابع كل حاجه بالتليفون ومن ناحيه الرحله أصبح متردد بعد اللى حصل فى الأسانسير خايف من رد فعلها وحاسس انه خسرها
بس بعد ما رجع الشركه غير رأيه لما قابلها
هشام داخل الشركه واتفاجىء باللى بتنده
رانيا: استنى متقفلش
ركبو الأسانسير سوا
اصل غيابه اليوم اللى فات قلقها
رانيا بفرحه ولهفه واضحين :حمدالله على سلامتك
هشام خاف لو بين انه فرحان تقلب عليه فتكلم ببرود وهو باصص فى تليفونه:متشكر
رانيا حست من طريقه كلامه إنه لسه زعلان منها بعد آخر مره
رانيا : ممكن انزل الدور الجاى
هشام رفع رأسه :ليه بقى
رانيا : انا اسفه بس يظهر انى غير مرغوب فيا
هشام :مين قالك كده
رانيا بغيظ :أفعالك
هشام :ههههههه شكلك يضحك وانتى متعصبه
رانيا :ليه بقى ان شاء الله أراجوز
هشام :مش قصدى
رانيا بنرفزه:ولا قصدك هو جديد عليك ما انت مش فالح غير فى بهدلتى
هشام أتعجب من جرأتها : واااو يظهر إنك بتنسى نفسك لما بتتعصبى
رانيا :طبعا ما حضرتك بس اللى يحقلك تتعصب علينا وتقل قيمتنا مش شركتك
هشام فهم انها بتلمح على رفده ليها وبهدلتها ظلم هشام :احمدى ربنا انى استكفيت بكده
رانيا: كمان ليه دا كله
هشام :عايزانى اعرف أن فيه واحد فيهم اداكى ورده وقبلتيها واسكت انا لما عرفت ماطقتش
رانيا: ورده ايه اللى قبلتها (سكتت لحظه وكأنها افتكرت )آه فعلا هو فى واحد ادانى ورده ولما سألته إيه دى قالى دى بتعبر عن شوقى وحبى والبتنجان اللى كان بيقوله رجعتهاله و قلتله روح عبر فى حته تانيه أنا جايه هنا عشان اشتغل وبس فخلينا زمله احسن عن اذنك وسيبته ومشيت
هشام :عشان كده قرروا ينتقموا
رانيا :والله معرفش بس تعالى هنا ايه اللى قلته دا
هشام :قولت ايه
رانيا: إنك ماطقتش لما عرفت إنه ادانى ورده
هشام : طبعا عايزانى اعرف حاجه زى دى واسكت
رانيا : وأنت مالك دا شىء يخصنى أنا
هشام : ويخصنى انا كمان
رانيا: يخصك فى إيه
هشام أتردد يقولها خاف لتصده :هه أأ مش موظفه عندى
رانيا هيا كده فعلا ودايما بتقوله ده بس برضه الرد ضايقها : عندك حق عن إذنك سابته ومشيت بسرعه
هشام: يييه شكلى نيلتها زياده اووف يبقى مفيش غير الرحله
((((((*****))))))
وأخيرا الرحله
هشام جهز شنطته وراح الشركه (اتفقو الكل يتجمع قدام الشركه عشان يركبو الاتوبيس)
هبه جهزت شنطتها وسندويتشاتها وراحت الشركه
ريم ورانيا نزلو من بيتهم متأخرين ربع ساعه بسبب ريم طبعا اللى مش عارفه أنهى هدوم تناسب الرحله
رانيا:مع انى منبهه عليها تجهز حاجتها من بالليل قالتلى بعد الفيلم
نوال: فيلم دا أنا صحيت اصلى الفجر لقيتها نايمه على الكنبه وسايبه التليفزيون يغنى لأمه
رانيا:يلا يا ريم هيسبونا ويمشو
ريم بتلم حاجتها بسرعه : يلا يلا ليسبونا صحيح
رانيا :اووف وأخيرا يلا ياهانم
راحو الشركه لقو الكل جه
هبه:كل دا تأخير كنا هنمشى بس هشام بيه قالى اتصل عليكو وأما قولتو فى الطريق قلنا نستنى فى الأتوبيس ريم :طب كويس نركب بقى هتعطلونا
رانيا :الصبر من عندك يارب
*فى الاتوبيس*
رانيا قاعده فى كرسى جنب الشباك وسنده بدقنها على كفها باصه من الشباك بتفرج على الطريق وجنبها ريم قاعده ترغى مع هبه إلى قاعده فى الكرسى اللى قدامها وجنبها هشام لابس نضاره شمس وماسك دماغه من الصداع اللى جنبه
هشام بزهق : هبه انا صدعت هاتيها جنبك وانا هرجع ورا بدل ما انتى ملووحه كده ويمكن صوتكو يوطى شويه
هبه بفرحه : بجد ماشى ماشى تعالى يا ريم
بدلو الأماكن لكن رانيا ماكنتش منتبهه ليهم الهوا كان جامد وكانت بتفقر وأول ما هشام قعد جنبها كانت نامت ورأسها مالت سند رأسها على كتفه وفضل يتأمل ملامحها كتير لحد مانام ورأسه سانده على رأسها
وصلو وكل الأتوبيس نزل إلا هما ومحدش خد باله بس السواق لمح هشام نايم ومشفهاش
السواق بينادى من مكانه هشام بيه يا هشام بيه
هشام بدأ يصحى: إيه فى إيه
السواق : وصلنا
هشام : طيب انزل انت وانا شويه وهنزل وهبقى ابلغك عشان تقفل الأتوبيس
ستاره الشباك كانت مغطيه وش رانيا
هشام كشف وشها و......
رايكم وتوقعاتكم .