بنات الخاله

9

ريم : بسم الله الرحمن الرحيم إنتى إيه
بوسى: إيه شوفتى عفريت متخلفه
ريم : الصراحه آه مع إننا كده بنظلم العفاريت
بوسى: نعم مفضلش إلا واحده زيك تطاول عليا
رانيا مسكت ريم عشان تهديها : حصل خير يا هانم احنا بس اتخضينا مشفناش حضرتك جايه
بوسى : وانتو تقفو هنا ليه اصلا بتاع الناس اللى زيكو هناك اوباش (ركبت الأسانسير وغارت )
ريم :اوباش اسم الله عليكى سبينى أما أجيبها من شعرها القرعه قال اوباش قال
رانيا : أهدى بقى عجبك كده قولتلك هنعمل مشكله أحمدي ربنا أننا مترفدناش
ريم :ليه بقى ان شاء الله تبقى مين الكونتيسه
رانيا : تبقى صاحبه الشركه
ريم : نعم ليه هو مش البشمهندس هشام هو صاحب الشركه
رانيا : تبقى شريكه بنسبه ٢٥ فى الميه من أرباح الشركه
ريم : اول مره اعرف بس انتى عرفت ازاى
رانيا :من حوالى أسبوع كده كنت واخده ورق من الحسابات بوصله لهشام
ريم : هشام؟
رانيا : بيه هشام بيه ابقى استنى لما أخلص الكلام
ريم : طيب كملى (بتقول لنفسها هيا مالها دى)
رانيا: المهم وانا ماشيه الهانم كانت بترغى فى الموبايل وماشيه مش مركزه فخبطت فيا وقعت الورق كله فى الأرض
بوسى :ايه دا انتى عاميه مش تبصى قدامك
رانيا :دا أنا برضه
بوسى:انتى هتردى كمان احمدى ربنا أن الموبايل موقعش منى يلا امشى غورى
رانيا : تصدقى أنك قليله الأدب و
هبه :اخرسى انتى اتجننتى انا بعتذر بالنيابة عنها اللى ما يعرفك يجهلك وهيا لسه جديده متعرفش حضرتك
بوسى:طب خلاص انا مش فاهمه هشام بيشغل الأشكال دى ازاى
جه هشام على صوتهم وهو متعصب:فى ايه دى شركه مش سوق أصواتكم عاليه كده ليه
بوسى :والله تسأل الهانم اللى ماشيه تخبط فى الناس لا وكمان قليله الأدب ولسانها طويل انت بتسىء للشركه لما تشعل الأشكال دى
رانيا: أشكال ليه انتى مرايات بيتكم كلهم مكسرين متبصى لنفسك وانتى شبه الجدى كده
هشام : باااس ولا نفس(بص لرانيا) لازم تلتزمى حدودك انتى مجرد موظفه هنا
بوسى :شكلك بتدلع موظفينك اوى ولا الدلع دا للموظفات بس
رانيا :اخرسى قطع لسانك
هشام : رانيا كلمه زياده ومش هيحصلك كويس انا المره دى هكتفى باسبوع خصم المره الجايه رفد يلا على مكتبك
رانيا: حاضر يا هشام بيه
ريم : يا خبر أسبوع خصم عشان كده قلبهالى دراما ولا يهمك أختك سداده
رانيا :اتنيلى دا أمك لو عرفت هتقتلنا عشان الجمعيه اللى دبستينا فيها بحجه أننا نقنعها بالشغل وانا كان مالى بدا كله
ريم : يعنى كان عجبك الأشغال الشاقه اللى عملتهالنا دا أنا وسطى انقسم من غسيل للطبيخ لترويق لدا لدا يوووه متفكرنيش بس انتى مقولتليش عرفتى منين انها صاحبه الشركه
رانيا :بعدها لقيت هبه جيالى
هبه :انتى عبيطه يعنى ملقتيش غير دى وتقفشى قبالها
رانيا: أهو اللى حصل طول عمرى حظى منيل بس هيا مين دى
هبه: دى صاحبه الشركه
رانيا :ايه دا هو مش هشام بيه صاحب الشركه
هبه : أيوه بس دى شريكته فى الأرباح بنسبه٢٥فى الميه يعنى تقدر ترفدك دا غير انها قويه ومفتريه
رانيا: سبحان الله مع انها شبه أبو جلنبو بس نقول ايه بقى حظ لازم أبوها غنى وهشام بيه أحتاج لشريك ف
قطعتها هبه : حيلك حيلك أبو مين هيا اللى زى دى ليها أهل
رانيا: اومال جابت فلوس الشراكه دى منين
هبه : وهيا دى بتدى فلوس دى بتاخد بس فضلت ورا حبيب القلب لحد مكتبلها حصه الربح دى طبعا ما هى لازم تاخد من التورته حته دا لو مخدتهاش كلها
رانيا : حبيب القلب قصدك أن (سكتت لما هشام جه)
هشام وهو متعصب فزعق لهم : هبه
هبه :هه هششام بيه
هشام: صباح الخير انتى صحيتى ولا لسه انتى جايه هنا تشتغلى ولا ترغى (بص لرانيا )وانتى بتعملى هنا ايه اصلا اتفضلى على مكتبك
رانيا: حاضر
ريم: يا خبر يعنى هشام بيه على علاقه بأم سحلول دى
رانيا: تخيلى
ريم :لا متخيلش بقى المز دا يطلع ذوقه وحش كده
(رانيا من ساعه الحكايه دى بتتجنب هشام ودايما تناديه هشام بيه وهو كل ما يسمع كلمه بيه دى منها الدم بيضرب فى نفوخه وكل ما يحاول يقرب منها او يتكلم معاها يا تتهرب منه ياحد يدخل فى الخط يقاطعهم المشكله اللى بجد انه فاكر انها زعلانه عشان زعق لها وخصم منها اسبوع ميعرفش انها فاكراه على علاقه ببوسى وطبعا محاولاته للصلح دى معاناها انه بيلعب بيها )
راحت ريم و رانيا مكاتبهم
فى نفس اليوم بعد الضهر
هشام اتصل بكريم يجيله الشركه
هبه :رانيا خدى الورق اللى طلبه هشام بيه
رانيا: أيوه ليه
هبه :أصله طالبه روحى وديه
رانيا :بصى الورق خلص اهوه خدى وديهوله
هبه: لا روحى انتى اللى يعمل شغل يخلصه وهو طلب الورق منك ومبيحبش حد يتنى كلمته يلا بدل ما يخصملك اسبوع تانى
رانيا: ييييه طيب هروح وامرى لله بس لو جرى لى حاجه ابقى ادعيلى بالرحمة
هبه: ماشى وهوزعها على روحك كمان
رانيا :هيا ايه دى
هبه :الرحمه يلا بدل ميتعصب علينا والحكايه مش ناقصه
رانيا: طيب طيب
رانيا خبطت ودخلت بالأوراق لهشام كان قاعد على مكتبه ولابس نضاره القراءة وبيقلب فى ورق وشكله مشغول لدرجه إنه بيكلمها من غير ميبصلها
رانيا: الورق اللى حضرتك طلبته
هشام: اقفلى الباب
رانيا :إيه
هشام :الباب اللى دخلتى منه اقفليه سمعتى ولا اعيد
رانيا قفلت الباب
هشام:هاتى الورق
رانيا : اتفضل عن اذنك
هشام: على فين
رانيا :على مكتبى
هشام :ومين اذنلك
رانيا: انا فكرت
قاطعها هشام: انتى مبتفكريش اصلا(رفع وشه يبصلها)
رانيا اول مره تشوفه لابس نضاره كان شكله فيها حلو اوى فنسيت خلافهم واتكلمت عادى
رانيا :ايه دا انت من أمتى بتلبس نضاره
هشام خد باله انها بتعامله عادى من غير بيه ففرح وقلع النضاره حطها على المكتب وقام راح لها ووقف قدامها
هشام:ايه شكلى وحش فيها
رانيا : بالعكس بس انت امتى(مقدرتش تكمل كلام لأنه قرب منها اوى)
هشام: دى نضاره قراءه بلبسها لما اكون مجهد وحاسس أن عنيا تعبانى
ريم بعدت شويه: ألف سلامه عليك كنت أخدت النهارده راحه الدنيا مش هتقف يعنى
هشام أتضايق لما بعدت وحسها لسه زعلانه :انا راحتى فى الشغل على الأقل حواليا ناس ولو جرى لى حاجه هيساعدونى لكن فى البيت الوحده كفيله انها تقتلني
رانيا حسته موجوع قربت منه :عشان كده طول الوقت بتقضيه هنا اومال الاجازه بتقضيها ازاى
هشام اتبسط من قربها فقرب اكتر: بقرأ كتاب فى المكتب او الجنينه بقلب فى التليفزيون وساعات بدخل على النت أشوف الأخبار ولما كريم بيكون فاضى بنتقابل
رانيا :مين كريم(مخدتش بالها من الاسم)
هشام :صاحبى الوحيد
رانيا :شكلك بتعزه اوى
هشام: فعلا ملناش غير بعض هو أقرب حد ليا بس يظهر أن فى حد تانى هيكون أقرب
رانيا اتكسفت وجت تمشى مسك ايدها وشدها ليه فبقت فى حضنه :متبعديش تانى بعدك بيعذبنى
رانيا :هه هش هشام أرجوك انا اعصابى مش ناقصه
هشام ايديه ماسكه ايدها والايد التانيه على خدها وبيقرب بيقرب بيقرب هوب الباب خبط
بعدو بهدوء عن بعض هيا أعصابها بايظه وهو متعصب نهار اللى بيخبط هباب
هشام :ادخل
هبه دخلت ولاحظت غضبه :هه هششام بيه كريم بيه جه
هشام مقدرش يبهدلها لأنه مينفعش متجيش تقوله فورا
:طيب خليه يتفضل يلا امشى(وأول ما خرجت) رانيا انا محتاج اتكلم معاكى ضرورى بس مش هينفع دلوقت
رانيا :هه اه طيب عن إذنك
خرجت وجه كريم بس من اللى هيا فيه مخدتش بالها منه
كريم :مرحب يا اتش
هشام: مرحب ياكيمو
كريم :قديم اوى الدلع ده
هشام: عندك حق بس أهو الموجود ولا تحب اقولك زى الهبله بوسى ما بتقولك يا كوكى
كريم: والنبى ما تفكرنى مين اللى خرجت دى شكلها متلخبطه على الآخر انتى عملتلها ايه هه
هشام: دى رانيا (كريم شافها قبل كده بس مش فاكر ملامحها اوى حتى فى الرحله مخدش باله منها كان مركز مع ريم)
*هشام حكاله فى التليفون اللى حصل بين رانيا وبوسى وكريم كان هيكلم بوسى وهشام منعه عشان متستغلهاش فرصه ويتدبس فيها تانى
كريم :يعنى افهم أنكو اتصالحتو
هشام :لو مكنتش جيت دلوقتى كنا اتصالحنا
كريم :حقك عليا ياسيدى تتعوض
هشام: تتعوض هه ابقى قابلنى دا أنا كل أما اجى اكلمها يا يحصل حاجه يا حد يقاطعنا
كريم: ما انت أصلك فالح بتكلمها هنا طب اعزمها بره
هشام: مبلحقش
كريم: سيبها للظروف المهم كنت عايز هى فى ايه
هشام :بوسى جتلى النهارده
كريم :تانى
هشام :تانى
كريم :وكانت عايزه ايه
بوسى راحت لهشام مكتبه وهو شافها عفاريت الأرض ركبته
هشام :من الآخر جايه ليه
بوسى :عادى جايه ازورك
هشام بعصبية :بوسى لخضى عايزه ايه
بوسى :عايزه كريم
هشام :هدور فى جيبى يمكن الاقيه
بوسى :انت بتتريق
هشام :صوتك ميعلاش عايزه كريم روحيلو فيلته ومشوفش وشك فى شركتى تانى احسنلك
كريم :عندك حق لازم اواجهها بس انت برضه مقولتليش المره اللى فاتت لما اتخانقت مع رانيا بهدلت رانيا و سبت بوسى ليه
هشام :ومين قال انا بهدلت رانيا عشان بوسى متركزش معاها وتضايقها بعدين
كريم :لو قلت لرانيا كده كنتو اتصالحتو وبعدين لو كنت اتصرفت مع بوسى ماكنتش جت تانى
هشام :دى بارده يومها دخلت مكتبى تسأل عليك
بوسى :فين كوكى
هشام بيبصلها بغيظ و بيجز على سنانه
بوسى خايفه من رد فعله بس باينه متماسكه :ايه مالك ساكت ليه ولا مش عارف مكانه
هشام :شايفه الباب اللى هناك دا اخرجى منه بهدوء بدل متخرجى متجرجره من شعرك
بوسى:انت بتهنى وتطردنى يا هشام
هشام :اه ولو عندك نقطه دم واحده تغورى فى داهيه
كريم:وسمعت دا كله ورجعت لك تانى لنفس الموضوع
هشام :مش بقولك بارده تلاجه
(((((((((*******))))))))
رانيا: روحى يا ريم ودى الورق دا لهشام بيه
ريم: مالك يابت مش على بعضك انتى تعبانه حد زعلك متنطقى
رانيا: هه لا أبدا مفيش شويه صداع وديله الورق ده واستاذنيلى اروح
ريم :ماشى
ريم راحت مكتب هشام
هبه: هشام بيه الانسه ريم عاوزه تدخل
هشام: تدخل تدخل فين ومين ريم اصلا
هبه: ريم من الحسابات عاوزة تقابل حضرتك
هشام : طيب ماتقولى كده هو لازم اسحب منكم الكلام خليها تتفضل
كريم :أهدى ياعم مش كده
هشام: هيشلونى
ريم :هشام بيه الورق اللى حضرتك طلبته من رانيا
هشام اتعصب عليها وبدأ يزعق :ولما انا طلبته من رانيا حضرتك بتعملى ايه هنا
ريم لمضه مبتسكتش :بجبلك الورق البت تعبت وعايزة تروح ايه نموتها ثم انت ليك الورق جبته انا جابته هيا جابه إبليس المهم يجى
كريم مذبهل من طريقتها التى تنم عن عته عته يعنى أما هشام عادى هو خد على الجنان ده وبعدين مركزش بمجرد ما سمع أن رانيا تعبانه
هشام: تعبانه مالها ما كانت كويسه دلوقت طب اطلب لها دكتور
كريم حاول يدارى على صحبه اللى قلقه الواضح فضحه :خلاص يا انسه خليها تروح ولو تعبانه اوى روحى معاها(بص لهشام)ماتعمل حاجه يا عم انت
هشام :ما انا رايح اعمل اهوه وسابها وخرج من المكتب راح لرانيا
كريم :ازيك
ريم :نحمدو
كريم :خلصتى الشغل اللى فاضل عندك هنا ولا لسه
ريم :وانت مالك
كريم :يا بنى ادمه مش اتفقنا لما تخلصى هتستلمى الشغل عندى
ريم :يوووه معرفنا هيا صوره لما أخلص هبقى اجى وانا عندى حل تانى مقفلتها فى وشى واللى كان كان عن إذنك
ريم خرجت وكريم حس انه مخنوق ساب المكتب ومشى
(((((((((*******))))))))
هشام:رانيا
رانيا وقفت : هشام بيه
هشام : رانيا متحرقيش دمى بطلى كلمه يا بيه دى بتعصبنى
رانيا : حضرتك صاحب الشركه عاوزنى اقولك ايه
هشام قفل باب المكتب وشدها من مكتبها وقفها قدامه
رانيا : أستاذ هشام ميصحش لو حد دخل و
ملحقتش تكمل كان جاب اخره وشدها فى حضنه و باسها بعنف من غيظه اتحول تدريجيا لحب
هشام : هاه فى أستاذ ولا بيه تانى
رانيا على قد ماكانت فرحانه باللى حصل لكن زعلت اول ما افتكرت بوسى زقته وضربته بالقلم
رانيا: انت فاكرني ايه مش معنى انى موظفه عندك انك تستحل جسمى انا مش جاريه من جواريك
هشام الكلام جرحه راح سكعها قلم وقعها الأرض وسابها ومشى شويه وريم جت لقتها بتسند تقوم من الأرض وخدها احمر وبدأ يزرق
ريم: يالهوى مالك
رانيا :من غير اسئله كتير روحينى
ريم لمضه وغلباويه بس أوقات السكوت بيبقى احسن وخصوصا انها فاهمه رانيا كويس لما بتزعل بتسكت على الأقل لحد ماتهدى وتتكلم
__________
هشام راح مكتبه خد مفاتيحه وتليفونه وخرج من اللى هو فيه مركزش لعدم وجود كريم
هشام: أجلى كل مواعيدى النهارده مش عايز أشوف حد وياريت تروحوا كلكم باقى اليوم اجازه
هبه: حاضر ربنا يسترها ماله ياترى يوووه انا مالى
هبه بلغت الكل أن اليوم باقيته اجازه يروحو
هشام كان حزين من كلام رانيا اد كده هيا شيفاه سىء واللى وجعه اكتر انه ضربها قال لهبه باقى اليوم اجازه عشان رانيا تروح ترتاح ومحدش ياخد باله من اللى حصل
(((((((****))))))
أم سوسن جاره سقيله ونوال والبنات مبيحبوهاش بس هيا لازقه ونوال قاعده زهقانه ومش مركزه
رانيا وريم فتحو باب الشقه ودخلو
رانيا: سلامو عليكو
ام سوسن: وعليكو ازيك ياريم
نوال: عليكم السلام يا حبايبى اداخلو المطبخ عشان تلحقو تجهزو الاكل انا جعت
رانيا وريم دخلو المطبخ
ام سوسن :ايه دا هيا البنت دى لسه بتيجى هنا اسمعى ياستى انا بنصحك البت دى ابعديها عن بيتك لتعملكو سيره وانتى عندك بنت
صوت ام سوسن عالى والبنات سامعينه فى المطبخ ورانيا حزينه
وريم هتق :لا بقى الوليه دى لازم تتربى
رانيا :بس يا ريم عشان خالتى متزعقش
ريم :بس اسكتى انتى بس
ريم أعلنت الحرب على ام سوسن وطلعت لها
ريم :منوره ياام سوسن
ام سوسن: بنورك يا حبيبتى انتى ازيك عامله ايه
ريم: انا الحمد لله وازى سوسن سمعت انها طفشت خطيبها الجديد من عمايلها المهببه وصرمحتها مع كل واحد شويه
ام سوسن: ايه دا يا ريم احترمى الأكبر منك يظهر قعدتك مع رانيا دى أثرت عليكى
ريم :ياختى مش لما تبقى تحترمى سنك الأول ابقى احترمك يا وليه دا انتى عندك تسعين سنه ولسه بتضربى بوهيه فى وشك وتتقصعى ومالها رانيا مؤدبه وجدعه وبنت حلال مش سوسن ام زعيزع بتاعتك ولا انتى غيرانه منها عشان حلوه ودمها خفيف كنتى مفروسه من أمها كده برضه
أم سوسن: أمها اللى
قاطعتها ريم: اللى ايه انتى لو تعرفى تعملى زيها ولا تبقى فى نص حلاوتها مكنش حد شاف وشك هنا تانى
ام سوسن: سامعه بنتك يانوال وساكته
نوال: انا هقوم اتوضى واصلى ضيعتى وقتى ولهتينى عن صلاه الضهر
ام سوسن :بقى كده طب والله مانا معتبه بيتك تانى
ريم: متقطعيش الجوابات
ام سوسن خرجت ورزعت الباب وراها
ريم بتعلى صوتها :مع السلامه وأبقى سلمى لينا على سوسن جتك البلا هتكسرى الباب
رانيا خرجت وبتحاول تدارى ضحكتها :زودتيها يا ريم
نوال :جدعه يابت اول مره نستفيد من لماضتك أخيرا خلصنا منها وليه رزله
رانيا :مش عايزه اتسبب لكم فى مشاكل
نوال :بس يابت لاضربك اللى ميحترمش بناتى ميستهلش احترامى
رانيا بكت واترمت فى حضن نوال: يا حبيبتى ياخالتى
ريم عيونها دمعت بس بسرعه مساحتها : وأنا مليش فى الحضن دا (حضنتهم هيا كمان لوجين كانت نايمه وصحيت لقيتهم حاضنين بعض راحت تحضنهم هيا كمان)
نوال : بااس اوعو كده هيا ناقصه حر يخربيت الحب اللى يفطس (فجاءة شافت خد رانيا )
نوال : يالهوى ايه دا خدك وارم ليه
رانيا :اصل اصلى دوخت وقعت فى المكتب
نوال :طبعا مش حضرتك مبتفطريش اللى يزيك بيمسحو الطبق انتى بتملسى عليه قله الاكل بتضعف الجسم احمدى ربنا أنك وقعتى على خدك بس وإن مفيش حاجه فيكى انكسرت
هشام أيده كانت قويه عليها فلما خدها أحمر ورم مبانش انه كف بان زى متكون خبطت خصوصا بعد ما أزرق
ريم :تعالى نروح الصيدليه نشوفلك حاجه لوشك ده
رانيا :لا انا هنزل أتمشى شويه
نوال:لا انتى نازله ولا طالعه قبل ما تاكلى ايه متبتيش المره دى هتدوخى تقعى على الرصيف نفوخك يتفتح ودمك يتصفى
ريم: دخلنا كده على المشرحه عموما لو بتهربى من تجهيز الغدا انا اللى هجهزه متطوعه
لوجين: وااو وهتيجى على نفسك يا ابله
رانيا :لا وانتى الصادقه هتيجى علينا تحضيرها الغدا معناه أننا هنبات فى الإنعاش
نوال: لا يا حبيبتى متهونوش عليا انا عملت الاكل حطوه على السفره
ريم :بس انتى
قاطعتها نوال :كنت بمشيكو من قدام ام سوسن عشان لسانها اللى مبيسكتش اتغدو وشالو الاكل ورانيا صممت انها تنزل تتمشى لوحدها مشيت كتير وهيا بتفتكر كل اللى حصل لها واخرهم كلام ام سوسن بقت ماشيه مش شايفه حد وعامله زى التايهه
(((((((******)))))
هشام بعد اللى حصل روح البيت وعمال يلف حوالين نفسه هيا رفضته لأنها مبتحبوش طيب هو زودها ماكنش لازم يضربها دماغه هتنفجر من التفكير خرج يلف بالعربيه شويه يمكن يهدى ماشى فى الشوارع مش عارف رايح فين ولا هو فين بس ماشى
رايكم ..