بنات الخاله

17

رانيا : خير يا هشام بيه حضرتك طلبتنى
هشام: أيوه تعالى إنتى إنتى ليه مقلتليش ان عصام يبقى اخوكى؟
رانيا: كانت هتفرق فى إيه ؟ انت أصدرت حكمك خلاص
هشام : كانت هتفرق كتير اوى انتى متعرفيش العذاب اللى عشته الفتره اللى فاتت دى كلها وأنا فاهم إنك بتخدعينى
رانيا: أنت مدتنيش فرصه أنا جيت اقولك رفضت تسمع
هشام مسكها من كتافها وعينيه فى عينيها كلها ندم هشام : عشان غبى مبفهمش عشان مصدقتش قلبى وصدقت عقلى
رانيا: لو سمحت كده مينفعش سيبنى ارجوك انا مش تحت امرك زعلان ابقى موظفه عندك مبسوط ابقى حبيبتك
هشام :ايه اللى انتى بتقوليه ده دا أنا حتى وانتى جرحانى كان اسمك لوحده بيحسسنى انى عايش كنت ميت وانا بعيد عنك
رانيا: والله انا جيتلك ومسمعتنيش واهنتنى
هشام :انا انا آسف تصدقى عمرى ماقلتها لحد وقلتهالك اكتر من مره دا مش كافى يثبتلك انك خاصه اوى بالنسبه لى
رانيا: لا مش كافى ابدا والاعتراف بالخطأ دا عقل مش تفضل من سيادتك
هشام :خلاص ياستى اللى تشوفيه بس ادينى فرصه تانيه فرصه واحده بس
رانيا :هفكر
هشام : طيب انا عازمك على الغدا وممكن نفكر ساعتها براحتنا
رانيا: غدا ؟ غدا ايه بقى قول عشا
هشام :انا مقلتش النهارده انا بقول بكره تكونى فكرتى
شوفتى انا سايبك براحتك خالص اهوه بس انا صبرى له حدود
رانيا: انت بتهددنى
هشام :وانا أقدر انا بس ببلغك لو صبرى نفد هخطفك واللى يحصل يحصل
رانيا: يا سلام وبعد ماتخطفنى
هشام :هتجوزك
رانيا :ايه تتجوزنى طب وبعدين
هشام :لا بعدين دى متتقلش بعدين دى تتشاف
رانيا: قصدك ايه
هشام قرب وزى اللى كان مستنيها ما صدق شفايفها بقت بين شفايفه وهيا كلها بين ايديه ايد حاضنه ضهرها وايد حاضنه راسها وهو لا عايز يبعد ولا قادر حتى هيا كل مخاوفها اللى بتحميها من الاستسلام اختفت مش عايزه تصحى من الحلم الحلو دا بس افتكرت كلام عصام وتحذيراته صحيح مفيش واحده تانيه بس اللى بيحصل دا غلط وهيا كالعاده اللى وصلته للنقطه دى فبدأت تبعده عنها بهدوء
رانيا :مينفعش كده احنا فى الشركه ولو حد دخل علينا وش النت هتبقى فضيحه ليا وأنت ميرضكش دا انك مش جوزى عشان تبوسنى كده دا حتى لو خطيبى مش من حقك فمالك انت لا ده لا ده
هشام :عندك حق انا أسف بس اعمل ايه بحبك وعاوز اتجوزك انتى بس توافقى وانا أخطبك من الصبح ولا اقولك من الليله وهعملك احلى فرح فى الدنيا
رانيا وخوف واضح عليها بس سببه مش مفهوم:لأ أأ ق قصدى انت مش عاوزنى على الغدا لما نتقابل بكره عن إذنك بقى عشان محدش ياخد باله وطلعت تجرى
هشام :رانيا استنى ايه دا هو ايه اللى حصل هيا خايفه من ايه شكلى زودتها شويه اوووف النهارده من بكره مش بعيد
هبه : خير كان عايزك فى ايه
رانيا :هه ولا حاجه انا رايحه مكتبى ورايا شغل كتير
هبه :طيب! هيا مالها؟
_________
هشام روح البيت رايق ومبسوط وبيدندن ولقى عم حسن وقف وراه وحط ايده على كتفه ودماغه على الكتف التانى
هشام: يااه يا عم حسن انا مبسوط اوى اوى
حسن: ربنا يسعدك ياابنى خير
هشام: خير اوى اوى ناوى اجيبلك كتاكيت تربيهم
حسن: ليه ناوى تفتح مزرعه
هشام: هههههه لا ياراجل يا طيب انت مش كنت نفسك اتجوز واجيبلك ذريه
حسن: ايه؟ حصل؟
هشام: بيتنهد بارتياح حصل
حسن: واسمها ايه
هشام: رانيا بس ادعيلى ربنا يتمم لى على خير
حسن: دعيلك من قلبى المناسبه دى عاوزه فنجان قهوه مظبوط من ايديا
هشام :لا قهوه ايه خليهم يعملونا عصير فرش ونقعد انا وانت فى الجنينه ونسمع موسيقى
حسن: ياااه ياهشام وحشنى روقانك
*عم حسن راجل طيب بس مريض بالخرف ومرضه لذيذ بيدخل حاجات فى بعضها وبينسى حاجات يعنى دماغه بتفوت فى حاله نسى ياخد الدوا بتاعه
*غاب عم حسن عشان العصير ورجع بكوب لبن دافى
هشام: ايه دا؟
حسن: بقولك ايه مش كل يوم هتطلع عينى انت تشرب اللبن دوغرى عشان تنام ومتطلعش عينى وانا بصحيك عشان المدرسه
هشام :لبن انا اتفطمت من زمان ياعم حسن والمدرسه اليومين دول تجازه
حسن: بطل لماضه هتشرب اللبن بالذوق ولا اجيبلك العو يأكلك
هشام :عو لا وعلى ايه لبن لبن
هشام شرب اللبن من سكات
حسن :شاطر انا هقول لابله نجوى ان هشام ولد حلو وبيسمع الكلام
هشام: ماما نجوى طيب وبقلظ مش هتقوله
حسن: بقلظ سلامتك ياهشام انت كويس ياابنى
هشام: لا انا بخير انت اللى نسيت تاخد الدوا
حسن: معلش بقى بسهى عنه وايه دا
هشام: دا اللبن اللى جبتهولى
حسن :لبن ؟ لبن ايه؟ هيا رانيا لحست دماغك ولا ايه
هشام :رانيا والله ما حد عارف مين اللى دماغه لحست
حسن: طبعا ما هيا موراهاش اللى الرغى ويا الجيران الست اللى تهمل بيتها وتسمع لجيرانها تغرق وتخرب البيت
هشام: ست مين؟
حسن: تفيده
هشام: تفيده مين؟
حسن: مراتك يا واد هيا رجعت من عند امها ولا لسه غضبانه
هشام :لا اتطلقت روح ياعم حسن خلى اليوم دا يعدى على خير قال تفيده قال وغضبانه كمان الله يسامحك ياعم حسن
تانى يوم الصبح كريم صحى لاحظ هدوء فى البيت ريم مش موجوده سأل عليها قالوله مجتش تقريبا مريضه
كريم قلق عليها ومستناش راح يزورها فى بيتها
__________
رانيا اتحججت بريم ومراحتش الشغل بس الحقيقه هيا هربانه من عزومة هشام مش هتقدر تقوله الحقيقه ولا هتقدر توافق تجوزه
و ذكيه ساعدوها واشتغلت فى مول
________
كريم وهو داخل المنطقه اتفاجىء بريم داخله شارعهم
ريم ماشيه شاليه قفص العيش على دماغها وسنده بأيديها اللى معلقه فيها كيس بلاستيك فيه الفطار والايد التانية فيها شنط بلاستيك كتير متسوقه فيهم وكل شويه الهوا يطير طرحتها وتغطى عنيها من الآخر ماشيه هتطق
كريم : يا عينى عالحلو لما تبهدله الايام
ريم: اتلم يا حيوان يا زباله يا واطى
كريم:بااااس أنتى مبتصدقى أرفعى الزفته اللى على وشك دى وشوفى بتكلمى مين
ريم رفعت الطرحة بالعافيه من على وشها وكانت هتقع: يوووه ايه دا كريم بيه ايه اللى جابك هنا؟ ولا أنا غلطت فى الطريق؟ لا دا شارعنا بتعمل ايه هنا؟
كريم بعد ما نزل من عربيته يساعدها فى شيل الحاجات اللى معاها:تصدقى أنا استاهل ضرب الجزم إنى فكرت اطمن عليكى
ريم:تطمن عليا إشمعنى
كريم:قالو لى إنك متنيله عيانه بس طلعتى ذى القرده اهوه لا عيانه ولا نيله
ريم:يا باااى كل أعوذ برب الفلق
كريم:نعم هو أنا هحسدك يا متخلفه انتى وبعدين ايه دا
هو حد قلك ان المجاعه قربت قولتى تلحقى
ريم:يوه مش تموين الشهر ولولا العيش كنت جبت الباقى
كريم:باقى هو لسه فى باقى دا أنا اللى مسمينى مسرف مبتسوقش دا كله
ريم : وهو أنت بتتسوق اصلا وبعدين انت عرفت الكلمه دى منين
كريم:طبعا يابنتى اومال انتى فاكره ايه المهم هتعزمينى ولا؟
ريم:اعزمك على ايه لسه بدرى على الغدا
كريم:الفطار ياستى دا حتى ريحته تجنن
ريم:دا طعمية وفول منتش واخد عليهم
كريم: بطلى لماضه هتاكلينى ولا لأ
ريم: اتفضل
كريم:مبروك انتى اتحجبتى امتى
ريم:النهارده
كريم:طب ياريت تعملى بيه بسمع أن المحجبات بيكونو هاديين وعقلين مبيمشوش يردحو فى السكه
ريم:يا سلام لا انا عاقله غصب عنك عاوز واحد يعاكسنى واسكتله دا انا لولا محتاسه فى الشيل كنت نفضت اللى فى رجلى على دماغ(سكتت فجأه اول ماانتبهت انها تقريبا كده بتهزقه)
كريم مبرق مصدوم من كلامها:عاوزة تنفضى اللى فى رجلك على دماغى مش كده لا واضح العقل صحيح الحجاب شكله يجنن عليكى بس مش لايق على لسانك ابدا
ريم: أأأ ال مم مكنش قصدى ومكانتش اعرف انه انت
كريم وهو على باب البيت :ريم استنى لو زيارتى هتعمل مشكله بلاها
ريم بعد ما طلعت درجتين من السلم :لا اطمن لو فيه مشكله ماكنتش هوافق اعزمك من اصله
ريم بتخبط بايديها ورجلها على الباب
كريم: باس يا مجنونه أنتى حد يخبط كده
ريم: ايوة انا (بتزعق اوى )افتحى ياماما
نوال:يابنتى لميتى علينا الجيران مين دا انا زى اللى شوفته قبل كده
ريم :ياماما دخلينى الاول وبعدين حققى معانا
(ريم حطت كل اللى معاها على الأرض والعيش على السفره ورمت الطرحه من على دماغها واترمت على الكرسى:اااه يانا ياهلكانه يانا
نوال:تستهلى بتجبيه لنفسك ميت مره اقولك شيلى على ادك محسسانى ان السوق هيخلص والبياعين هتقفل يابنتى اللى ميجيش النهارده يجى بكره
ريم:يا ترى مين يعيش
نوال:ولما انتى عارفه كده جايبه دا كله ليه
ريم:يوووه يا ماما
كريم:أحم أحم
نوال:بسم الله الرحمن الرحيم أنت مين ياابنى وعايز ايه
ريم:يا خبر أدخل أدخل
نوال:يدخل فين مين دا يابت
ريم: دا كريم بيه يا ماما
نوال:كسبنا صلاه النبى كريم بيه مين
ريم: اللى شغاله عنده
نوال:ودا بيعمل ايه هنا بس استنى عليا حسابنا بعدين
كريم: انا آسف يا طنط لو وجودى سبب مشكله اعمل ايه اتعودت اصحى على دوشتها ولما قالو لى انها ماجتش وتعبانه قلت اجى اطمن عليها ويظهر أن وجودى غير مرغوب فيه
نوال:لا يابنى انت تشرف فى اى وقت انا بس اللى مخى تعب من ريم وافعالها
كريم: انتى هتقوليلى أسأل مجرب
نوال:مصدقاك يا ابنى ربنا يعينك دى لما بتحكيلى بقولها ربنا يعينه على ما ابتلاه
ريم: هاهاهاى استنو استنو أما أضحك بس للعلم هو لسه واقف على الباب والرايح والجاى بيتفرج عليكو
نوال:ايه دا اتفضل يابنى جوه معلش البت دى مطيره لى عقلى
كريم: لا ولا يهمك انا عاذرك يا طنط بس انا شايف انها بدأت تعقل بدليل انها اتحجبت بس يا ريم المفروض اتجحبتى يبقى محدش يشوف شعرك تانى حتى لو شافه اولانى يعنى مينفعش تقلعى طرحتك قدامى
نوال:استنى استنى يا بنى مين دى اللى اتحجبت
كريم: ريم يا طنط
ريم :انت صدقت دى طرحه ماما لبستها عشان العيش بيبقى سخن على دماغى وبيوقع رضه على شعرى فقلت اهى تحوش شويه
كريم :يعنى ضحكتى عليا
ريم: لا انت اللى افترضت كده وانا مرضتش عليك كنت سالت الأول مش تحكم من دماغك
نوال:سيبك منها يابنى دى صداع ايه دا هيا مشيلاك كمان حطهم هنا يا بنى وتعالى أما أوريك الحمام عشان تغسل إيدك
ريم :صداع ماشى يا ست ماما
كريم :دخل الحمام ولسه على الباب التفت لنوال : ايه دا ؟
نوال: دى المعتوهه بنتى هيا اللى معلقه الزينه دى وأما سألتها قالت لى كده احسن المكان كده احلى خلى الواحد ياخد شور وسط النجوم
كريم :ههههه لا نظريه برضه هههههه تصدقى يا طنط مع ان تصرفاتها غريبه ومجنونه إلا انها أطيب بنى ادمه قابلتها فى حياتى أوقات بحسها طفله من عفويتها وأفعالها التلقائية ياريت الناس كلها زيها كانت مشاكلنا اتحلت
نوال:معاك حق مش عشان بنتى صحيح مجننانى بس روحى فيها والدنيا من غيرها ملهاش لازمه اتفضل انت أما أشوف مين بيخبط احسن هيا بعد التسويقه دى مش هتقوم من على الكرسى لو حتى فيه زلزال
(مشيت وكريم دخل يغسل ايده ويتفرج ريم عامله فروع من النجوم اللمعه ومعلقاها على الحيطان والسقف ملزقه عليه نجوم كتير)
نوال:يا بنتى قومى الباب بيخبط
ريم :أما اشتغل بواب هقوم انا رجلى متكسره من مشوار السوق دى أكيد رانيا مين هييجى لنا الساعه دى يعنى
نوال فتحت الباب لقتها رانيا فعلا :انتى كمان واخده اجازه
ريم :مش قلتلك
رانيا :قولتلها ايه صباح الخير يا خالتى
نوال:صباح النور يا روح خالتك مفيش فايده كبرتو ولسه مخ عيال بتتفقوا تغيبو من ورايا حتى وانتو صغيرين كنتو تمثلو العيا سوا عشان تغيبو سوا
ريم: ههههه كبرى دماغك ياماما احنا ماجزين عشان نونسك
نوال: هيا ناقصه صداع
رانيا :كده يا خالتى دا احنا حتى بنحبك مقولتليش لما دخلت بتقولى مش قلتلك لخالتى على ايه
ريم: قولتلها أنك انتى اللى بتخبطى
رانيا: طبعا انا اومال فاكره ايه حد بيعبرك غيرى يابايره
ريم: اسم النبى حارسك وصاينك اللى يسمعك يقول العرسان وقفين لك طابور
رانيا :تصدقى اه بس النفس
نوال:بطلى لماضه منك ليها ريم جابت الفطار روحى حضريه يا رانيا وانا هدخل الحاجات دى المطبخ
رانيا:ايه الاكياس دى كلها
نوال:الهانم كانت بتتسوق
رانيا: ههههه معلش يا طنط مبيهونش عليها كل ما حد يكون بيبيع حاجه عيل ولا حد كبير بيصعب عليها وتشترى عشان تساعده
نوال: يا بنتى المساعد ربنا هو احنا فتحينها سبيل احنا ناس على ادنا عايزه تساعد تساعد المحتاج على قدها مش تدمر مصروف البيت وننزل نشحت احنا بقى ساعتها البياعين دول محدش فيهم هيدينا سحتوت هما بيصعبنو عشان يكسبو من الهبل اللى زيها طب تجيب طلبات عاوزنها بتجيب كل اللى يقابلها انا وافقت انها تشتغل مع اننا مش محتاجين عشان تحل عن نفوخى
ريم: أحل عن نفوخك الله يسامحك يا ماما مش هرد عليكى اصلى مؤدبه
نوال:يارب قوينى عليها دا يوم الأجازة اللى بيصبرنى ان مفيش سوق تقومى تأجزى افهم بقى ايه اللى اجزك مادمتى سليمه لا انتى عيانه ولا مكسحه
ريم: يا سلام يا ست ماما مخدش رست يعنى
نوال:تاخدى ايه ياختى
رانيا: رست تاخد راحه يا طنط
نوال:من ايه أخ يا نفوخى منكم انا راحه المطبخ أرجع الاقى الفطار جهز ومن بكره مشوفش وشك هنا على شغلك بلا صداع
بعد ما أمها دخلت المطبخ
رانيا :انتى مقولتليش لها الحقيقه ليه أهى دلوقتى بتقولك روحى بكره هتعملى ايه بقى
ريم نسيت تماما أن كريم موجود
ريم: هروح استقيل واخد كل متعلقاتى واتمشى شويه أغير جو وأفكر و الجناين ماليه الدنيا
رانيا: طب وبعدين
ريم: كل يوم هنزل ادور على شغل لحد ما الاقى ساعتها هقولها تعبت من الاولانى وسبته او نقلونى فرع تانى
رانيا :فرع ايه هيا لسه متعرفش شغلك ايه بالظبط
ريم :لا فاهمه انى يشتغل فى الشركه سكرتيره مش مرمطونه فى البيت دى لو تعرف الحقيقه كان زمانك بتاخدى فيا العزا احنا كنا هنقول لعصام يساعدنا بس اللخبطه اللى حصلت دى نستنا

رانيا: ايه اللى جابرك على كده متسبيه وبعدين لزومه ايه الشغل قله قيمه وبهدله
ريم :مانا هسيبه أهه وبعدين مش كل الشغل لولا العند والجمعيه الهبله اللى دبست ماما فيها ماكنتش استحملت دا كله
رانيا: ماهى الجمعية لسه موجوده
ريم: أيوة بس هيا مهش طيقانى عاوزه تخلص منى مش فاهمه ليه
رانيا :انتى ازاى أصلا تسكتى لها
ريم :كنتى عاوزانى اعمل ايه يعنى
رانيا: تجريها من شعرها مجننانا ومحدش قادر على طولت لسانك ولا إيدك وفجأة تتخرسى
ريم: مانا قلتلك اول ماحست انى هرد كده طلبت لى البادى جارد وشالونى هيله بيله على بره ولولا أن علاقتى بهم كويسه كنت اتبهدلت كتر خيرهم واحد منهم قالى انفدى بجلدك مدام نوت انها تمشيكى هتمشيكى روحى بخيرك بدل ما تروحك بمصيبه دى ست قويه ومفتريه اللى بيقف قدامها بتدوسه وانا مش قد الناس دى دا كريم نفسه مبيقدرش يتنى لها كلمه
رانيا: رجاله ورق
ريم : تخيلى لما بادى جارد اد الباب لو عطس بس يطيرك بيترعب منها دا كل اللى شغالين هناك بيترعبو منها وسمعت انها اذت ناس كتير
رانيا: احمدى ربنا إنك خرجتى من هناك سليمه دا ريماس كان معاها حق
ريم :طب قفلى بقى عشان ماما جايه
نوال: بتقطعو فى فروت مين دا بدل متحضرو الفطار قومى انتى وهيا يلا واحده تجهز الفطار والتانيه تشيل العيش وهاتى الطرحه بتاعتى أما احطها فى الغسيل مش كفايه مرمطيها كمان عاوزه تضيعيها
ريم : اتفضلى يا ست ماما طرحتك وأنا هشيل العيش يلا يا رانيا احسن خالتك أم ريم تأكلنا
نوال :كلك قطر منك ليها يلا يابت
ريم: ايه يا ماما مالك قلبتى ليه ماكنتى كويسه دا بابا أكيد راح الجنه حدف
رانيا :استحمل كتير الله يرحمه
(ودخلو المطبخ جرى لأن فيه سرب شباشب طائر وراهم كريم اتصدم من اللى سمعه واللى فجاءه اكتر ان الكل خبى عليه وفهم أنهم نسيو وجوده فانتهزها فرصه ان المكان فاضى ومحدش شايفه خرج وركب عربيته ومشى)
(((((****))))
هشام: صباح الفل ياست الكل
فتحيه: يافرحى ربنا يسعدك واشوفك مبسوط على طول
هشام: ربنا يخليكى ليا ومتحرمش من دعواتك يارب آه آه لو كبير شويه ماكنتش سيبتك تفلتى منى
فتحيه: اختشى يا واد ميصحش
هشام: ههههه بقولك إيه ما اجوزك عم حسن واهو زيتنا يبقى فى دقيقنا
فتحيه: يالهوى حسن عشان تانى يوم ينسى انى مراته تانى يوم ايه دا مش بعيد ينسى بعد مايمضى دا لو افتكر يمضى اهييه بتضحك على ايه
هشام: هههههههه لا لا مش قادر هموت باااس ههههههه آه آه ياقلبى يانا يعنى إنتى اللى فارق معاكى انه ينسى لكن انك تجوزى عادى مع ان هههههه عندك حق هو ممكن يمسك القلم عشان يمضى وينسى هو مسك القلم ليه هههههه
فتحيه:انت ناوى تخلص ضحك إمتى عشان لو هتطول أروح اشوف اللى ورايا
هشام:ليه انتى بتشتغلى
فتحيه:مش اكل عيشى
هشام:ايه الكلام ده دا بيتك والكل هنا فى خدمتك
فتحيه:اه
هشام:فى ايه هيا بوسى بتضايقك برضه
فتحيه:ربنا لا يسيأك بلاش تجيب سيرتها قولى صحيح انت بتعمل ايه هنا بدرى كده مرحتش الشركه ليه
هشام:زهقت قلت اخد النهارده اجازه واجى اشوف كريم بقالى كتير مشوفتوش قلت اقعد معاه والضهر امشى عشان ورايا ميعاد مهم بس هو فين ايه لسه مصحيش
فتحيه:لا صحى ولما عرف إن ريم مجتش راح لها
هشام:راح لها فين
فتحيه: يزورها فى البيت اصله عرف انها عيانه
هشام:مالك هيا مضيقاكى فى حاجه
فتحيه:ابدا بالعكس دى غلبانه وبنت حلال بس للأسف ملهاش نصيب هنا
هشام:ليه
فتحيه:اهو بقى
هشام:فى ايه بس فهمينى
فتحيه:ليه عشان تنصحه يروح يتخانق معها وبدمعتين تضحك عليه وترجع تمرمطنا يا ابنى انا كبرت ومبقتش حمل دا كله
هشام: قصدك بوسى
بوسى:مالها بوسى ياسى هشام وانتى عامله طيبه وانتى عماله تبخى سمك فى ودانه
تفتكروا هشام هيعمل فيها ايه؟

رايكم