The Revelation (Trevor)

II-21

TREVOR

It's the fitting day.  I need Marco today because he is my best man pero yung gago wala.  I tried to call him but he's not answering his phone.  I even called Mandy and tito Gregorio and tita Maze but they all have the same answer.  Walang nakakaalam sa kung nasaan si Marco.  Wala din ito sa bachelor's pad nito at hindi rin pumapasok sa tarabaho ayon sa assistant niya. 

Napa hawak ako sa baba at saka namulsa habang naka tanaw sa malaking salamin ng establisyimentong ito kung saan tatahiin ang tuxedo ko. Hindi ko maiwasang hindi mag taka at mag alala para sa kaibigan.  I know that arse,  he won't go away without leaving some clue.

Bumuntong hininga ako at muling dinukot ang cellphone at sinubukang muling tawagan ang linya ni Marco pero operator lang ang sumasagot.  Ganuon pa din.  In a few weeks, kasal ko na.  And it seems that I won't have my best man on the day of our wedding.  Nilingon ko si Vien na naka ngiti habang sinusukatan ng wedding gown.  She looks fabulous in her mermaid cut wedding dress,  long veil and crown.  She looks like an angel.  Pero kahit anong  kagustuhan kong mag focus sa fiancee ay hindi ko magawa dahil sa gagong Marco na iyon. 

I'm in the middle of my thoughts when I recieved a call from Mandy. Walang kabog kong sinagot iyon. "So,  where's your fucking brother? " Walang paligoy kong tanong nang masagot ang tawag.

"He's in the hospital kuya Trev.  He's wounded pero hindi malala.  Mukang nakipag basag ulo lang. He called me to paid those leech media who took a photo of him on the hospital.  On the way na ako duon para sunduin si kuya."

"Where is it? " Pag kasabi ni Mandy ng hospital ay agad kong nilapitan si Vien at kinausap nang sarilinan.  I told her that I need to go because something came up,  pinasunod ko naman dito ang isa sa mga drivers ni mommy para maihatid pauwi si Vien. 

Hindi ko na napansin ang reaksiyon nito sa madalian kong pag alis dahil agad din akong tumalikod matapos itong halikan sa labi.  After thirty mintues ay nakarating din ako sa hospital na tinutukoy ni Mandy. Namataan ko pa ang saskayan ng babae na naka parada kaya malamang na nadito pa sila. 

Kuyryoso kong iniisip ang rason kung bakit nakipag basag ulo si Marco gayong wala sa ugali nito ang makipag away.  He's always calm and composed, kaya malamang na maging ang kapatid nito ay gulat sa nabalitaan. 

I asked the information desk about Marco Sebastian and the nurse pointed me at the emergency room.  Pag dating duon ay nakita kong nilalagyan ng benda ang kamay ni Marco.  He's grim and serious. Wala ding emosyon ang mga mata nito at tila handang makipag away pa anumang oras.  I never seen him like this.

Nilapitan ko si Marco at saka tinapik ng marahan sa balikat habang nasa bulsa nang pantalon ang isa kong kamay.  "Hey,  you okay? "

Saglit lang dumapo sa akin ang mga mata nito at pagkatapos ay ininspeksiyon ang benda sa kamay.  I can see anger in his face and I'm dreaded to know the reason behind this. 

"Who told you about me?" Walang ganang tanong nito.

"Why? Itinatago mo ba? Don't worry,  I won't tell this to tito Gregorio."

Napa iling ako ng marahan at saka muki itong kinausap. "Ayos ka lang?  Anong nangyari?  Napaaway ka daw sabi ni Mandy."

Ilang segundo din itong hindi nakaimik kaya pinabayaan ko na lang.  Nang matapos ang doktor sa paglalagay ng benda sa mga sugat ni Marco ay sunod naman nitong niresetahan ng pain killer ang kaibigan at sinabihang maaari nang ma discharge. Si Mandy ang umasikaso nang lahat habang mataman lang na nag hihintay kami dito sa labas malapit sa kotse. Inilabas ko ang pakete ng sigarilyo galing sa sasakyan ko at inabutan ng isang stick si Marco.  Mabilis naman nitong kinuha iyon at sinindihan gamit ang sariling lighter.