The Revelation (Trevor)

II-24

TREVOR

Bitbit ang pula at puting rosas na bulaklak ay marahan kong tinahak ang musuleo kung saan naka sulat ang pangaln ni Aliyah.  Gusto kong kausapin ang asawa lalo pa at ilang araw na lang ay muli na naman akong ikakasal.  I want to feel her again.

Pero nahinto ako ng makita duon si tito Gregorio.  He's wearing a white long sleeve and a black pants. Kakaiba na wala siyang dalang bulaklak o kahit na ano para ialay kay Liyah.  Usually, ay ito ang pumupuno ng bulaklak sa buong palibot ng musuleo na ito.  He's also quiet and calm. 

"Tito... " Agaw ko sa atensiyon nito na agad namang marahang ngumiti at saka nag bigay daan para makalapit ako sa puntod.  Inilapag ko ang bulaklak at nag sindi ng kandila. Pagkatapos ay umusal ako ng maikling panalangin.

"You used to hate this place,  Trev."

Hindi ako umimik.  Dahil hanggang ngayon ay hindi pa din ako sang ayon sa pagkakaroon ng ganito gayong wala naman duon ang katawan ni Liyah.  I used to pray hard before that she's just somewhere around. That she's still alive at nagpapagaling lang.  Na kaya lang siya natagalan sa pagbalik ay dahil nagpapa lakas pa siya.  But that never happen. 

"Congratulations on your upcoming wedding,  Trev.  You deserve to be happy again after of what happened. And I am glad that you finally found someone you can love."

"Thank you." Mahina kong usal.

"I hope that Liyah is finally at peace now.  Lalo na at hindi ka na mag iisa pa. Sigurado akong masaya na siya kung nasaan man siya."

"Sana nga po." Napa igting ang panga ko sa naisip na naka ngiting mukha ng asawa.

"Ikaw,  masaya ka ba? "

Nilingon ko si tito sa biglaang tanong nito.  Nag salubong ang mga mata naming dalawa.  Ako ang unang umiwas.  Hindi ko kinaya ang intensidad.  "Does it matter? As long as she's happy then I will be happy. "

"Are you sure about that? "

"She's gone now,  wala ng dahilan pa para maging lubusang masaya."

"I see.  So you're still hurt until now. Pero paano ang mapapangasawa mo? Do you think she deserve to marry a wounded man? "

"I need her,  tito.  She helped me to get through from my pain.  She's always been there for me."

"But she's not my daughter that's  why you can't fully be happy, tama ba ako?"

"Sapat na sa akin ang kakarampot na kaligayahan."

"I treat you more than a son,  lalo na ng magpakasal kayo ng anak ko.  You're still my son-in-law Trevor.  And I am worried about the thing that you will do. You're going to commit yourself to a girl eventhough you're still incomplete."

"Walang sinuman ang makakabuo pa sa nawalang parte ng pagkatao ko.  Not unless my wife is alive which is impossible."

"What if-" tito cleared his throat, "what if she's still alive and came back again?  At sa panahong iyon ay kasal ka na sa iba.  Anong gagawin mo? "

I shot dagger look to tito Gregorio.  What nonsense is he talking about? That will be impossible.  Liyah will never come back again.  She's in heaven now.

Natahimik ako.  Wala akong mahanap na maaaring isagot.  Pero ngumiti lang si tito sa akin.  Ngiting nakakaunawa.

"It's so hard to answer right? Because you're still into my daughter and yet here you are,  commiting yourself to other woman. But one thing is for sure,  I won't let my daughter to get hurt.  I will do everything to keep her heart intact and safe from heartache."