How To Live With The Badboy

Deel 23

POV Fleur

"Sleutels!"

Enkele seconden later loopt Justin ons gangetje binnen en gooit hij de sleutel naar me toe.

"Thanks." Lach ik en loop dan naar de deur om onze kamer te verlaten.

Ik loop naar beneden, maar op de trap word ik al snel ingehaald door Justin.

"Samen lunch straks?" Stel hij voor met een vriendelijke lach.

"Heb jij geen vrienden om mee te lunchen?" Vraag ik geïrriteerd.

De laatste tijd 'plakt' hij ongelooflijk aan me. Hij wil bijna iedere dag lunchen en hij wil me soms voeren naar de voetbaltraining.

Bij nader inzien, ben ik terug beginnen voetballen bij de club waar ik door Marie ben uitgestapt, maar Justin heeft me overtuigd het toch te gaan doen.

De avond van de prom is nu zo'n... maand en half geleden. We hebben na die nacht niet meer gepraat over die kus. Of gewoon alles wat er toen gebeurt is. Ik heb het gevoel dat we er allebei gewoon niet over willen praten. Het was gewoon... raar. Maar dar ligt nu achter ons en we zijn gewoon kamergenoten.

M'n aanvraag om van kamer te verhuizen is nog altijd niet verwerkt. Waarschijnlijk gebeurt dat bij het nieuwe semester, maar ik zal er niet op hopen...

Wanneer ik beneden ben, sla ik zo snel mogelijk de hoek af om zo van hem weg te lopen.

"Hé, wacht!"

Ik draai me direct om, waardoor Justin bijna tegen me aanloopt.

"Het is leuk dat je tijd wil doorbrengen met me en zo, maar het is héél vervelend weet je. Je schrik mensen namelijk af. Ik ken je als Justin Justin, maar de andere kennen je als Justin de badass die altijd commentaar heeft op alles en iedereen, snap je? Je hebt to-"

"Ik heb geen commentaar op alles en iedereen?!" Hij heft z'n stem op, maar beseft dan dat hij bijna aan het roepen is.

Ik trek een wenkbrauw op in ongeloof en hij kijkt me vragend aan. Serieus? Weet hij echt niet dat hij echt irritant is tegen anderen?

Dat moment botst er juist iemand tegen ons op omdat we op een hoek staan. Het was een meisje die haar weg naar het klaslokaal maakte waarschijnlijk. Ze keek voorzichtig op tegen wie ze gelopen was en zag mij met een zo vriendelijk mogelijke glimlach en Justin met een dodende blik.

"S-s-sorry. I-ik had jullie niet zien staan. I-ik... Ik vertrek wel." stottert ze terwijl ze haastig om ons heen probeert te lopen.

"Koop een nieuwe bril die wel fatsoenlijk op je neus staat en kijk uit je doppen, seut." Sist hij.

Kijk, dit is wat ik bedoelde. Het verwondert me echt niet dat niemand hem leuk vind of bang van hem is. Ze moeten nog maar ademen en hij bijt hun neus er al af.

Ik draai me naar hem toe en trek een wenkbrauw op.

"Wat?" Snauwt hij naar me.

"Ik kom juist van het zeggen dat je teveel commentaar hebt op iedereen en daarna sta je een meisje uit te kakken omdat ze tegen je liep!"

Hij haalt z'n hand door z'n haar als teken dat hij gefrustreerd is.

"Hoe ver staat je aanvraag om van kamer te veranderen?" Vraagt hij met een blank gezicht.