How To Live With The Badboy

Deel 21

POV Fleur

"Dansen?" Grijnst Justin.

Ik haalde m'n schouders op voordat hij me naar de dansvloer trekt.

We gaan in de groter-wordende menigte staan op de dansvloer.

Er is goede muziek en iedereen heeft al minstens 1 drankje op.

Ik heb er al 2 op, maar Justin was net begonnen aan z'n tweede toen hij ons naar de dansvloer bracht.

Wanneer we dansen, veranderd de muziek in zo'n slow-lied waarvan ik al de hele avond heb gehoopt dat die niet zou komen.

"Fuck." Zucht ik.

Justin kijkt me vragend aan in de ogen en ik schud mijn hoofd.

"Ik haat zo'n nummer en ik kan niet slowen." Zeg ik redelijk snel.

Het enige wat Justin doet, is me uitlachen.

"Wel, bedankt." Zeg ik sarcastisch wanneer ik m'n ogen rol.

"Kom op m'n tenen staan. Ik weet hoe het moet." Grijnst hij.

"Je weet hoe je slowt?" Vraag ik verbaast met een opgetrokken wenkbrauw.

"Ja?" Zegt hij alsof het vrij logisch is.
"Doe nu gewoon."

"Wat? Ben je gek? Ik heb hakken aan en met mijn lompigheid, liggen we straks alle 2 op de grond." Sis ik al fluisterend.

"Doe het! Ik hou je wel vast." Zegt hij met een lieve glimlach, waar je direct voor zou smelten.
En dat is ook wat ik deed!

Ik kijk naar m'n voeten die ik voorzichtig op die van Justin plaats.

Hij leidt ons in de groep traag dansende mensen.

Doordat ik op zijn voeten sta, zijn onze lichamen redelijk tegen elkaar gedrukt.
Hij houdt me stevig vast aan m'n rug en onze hoofden zijn centimeters van elkaar.

Ik wordt verast door dat hij z'n voorhoofd tegen de mijne legt, maar geniet er dan van en sluit m'n ogen. Heel mijn lichaam begint warm te worden.

Dit moment is zo zalig! Het is om voor altijd te herinneren. Om te koesteren...

"Fleur?" Zegt Justin stil.

"Mh?" Mompel ik als antwoord. Ik heb nu niet echt de woorden om mee te babbelen.

"Heb ik al gezegd dat je er beeldig uitziet vanavond?" Grijnst hij.

Ik sla m'n armen rond z'n nek met nog steeds onze voorhoofden tegen elkaar.

"Jaja, stop nu maar met kwijlen voordat je er straks over uitglijdt en we alle 2 op de grond liggen." Lach ik.

Hij verlaat ook een klein lachje en houdt me dan nog steviger vast.

"Ik hoef niet te stikken in je greep hoor." Lach ik speels.

"Het voelt gewoon zo goed om je in m'n armen te hebben." Zegt hij half lachend en half serieus.

Meende hij dit nu?

"En als ik je loslaat ga je vallen." Voegt hij er al lachend aan toe.

Ik grinnik en schud m'n hoofd lichtjes.

Enkele seconden later voel ik dat er iemand tegen me bokt waardoor ik wakker schiet.

Ik kijk achter me om te kijken wie het was en herken het gezicht van Marie.

Die bitch.

Ik kijk haar boos aan en zij grijnst maar.

Plots verdwijnt haar grijns in een eerder bang gezicht en ze danst verder.