How To Live With The Badboy

Deel 16

POV Fleur

"Wil je m'n date zijn op de prom?"

Ik kijk naar boven zodat ik hem in de ogen kan aankijken of hij het meent of niet.

In zijn ogen zag je nieuwsgierigheid, maar ook een beetje angst.

Wat. Moet. Ik. Hier. Op. Antwoorden???

Ik bedoel, ik wil graag! Maar...

"Wat?" Vroeg ik verward. Ik had hem wel goed genoeg verstaan.

"Wil jij m'n date zijn op de prom?" Vraag hij nu meer twijfelachtig.

"Ik had je wel verstaan hoor! Maar... Ik? Jij? Prom? Je bedoelt dus dat ik met jou naar een fucking prom moet?"

"Ja? Dat is hetgene wat ik al 2 keer heb gevraagd." Zegt hij alsof het vrij logisch is.

"Ik euhm..." Ik weet echt niet wat ik hierop moet zeggen...
M'n hoofd zegt 'nee' want m'n herinnerigen zijn nog altijd op hol. Maar m'n hart zegt 'ja' want dat zijn m'n gevoelens.

"Ik snap het als je niet met mij wilt. Ik ben tenslotte nog altijd de badboy in de ogen van de school. Het kan roddels verspreiden. Alhoewel ik al lang niemand meer heb bi-"

"Justin! Stop met ratellen! Ik ga wel met je." Onderbreek ik hem.

Zo. Ik heb m'n hart gevolgd.

Dat ding waar al die fucking gevoelens zitten, heeft weer eens gewonnen.

Het heeft me al eerder in de problemen gebracht, toen voelde het juist aan. Achteraf gezien was het allemaal bedrog. Jaren therapie en ik was ervan verlost.

"Oké ik snap het... Ik zoek wel iemand- wacht. Je zei 'ja'?" Vraagt hij verward met gefronste wenkbrauwen.

Ik begin te lachen van z'n onzekerheid en zeg: "Ja ik ga met je naar die fucking prom. Ik wou toch eerst niet gaan omdat ik daar toch maar zou staan en me vervelen enzo. Ik heb genoeg redenen om niet te gaan, maar met jou ga ik wel." Zeg ik lief.

"Dus je gaat echt met mij?" Vraagt hij voor de zekerheid.

"Oh my gosh! Ja! Hoe vaak moet ik het nog zeggen!" Vraag ik al lachend op een gefrustreerde toon.

Hij slaat z'n armen rond m'n middel, heft me op en draait me in de lucht.

"Oké? En nu worden we weer rustig." Zeg ik al lachend.

"Sorry. Ik ben gewoon blij dat jij m'n date wilt zijn. Djeez date klinkt raar als ik jou bedoel."

Ik haal een wenkbrauw om en kijk hem raar aan.

"Niet slecht bedoeld! Ik bedoel... 2 weken geleden kon ik je naar de hel pesten, maar nu ben je m'n date op een prom?"

Het is echt grappig hoe onzeker hij is. Die uitstralling heeft hij nooit! Dit is de eerste keer dat ik dit zie bij hem.

Als we terug naar de klas zouden gaan, komt dat masker weer van de stoere badboy die ieder meisje kon krijgen.

'Bij mij werkt dat niet!' Dacht ik altijd, maar hij heeft me toch te pakken.

Ik heb het gevoel dat ik iets anders ben voor hem...

~*~

"Fleur!!! Ik verveel meeee!" Jankt Justin als een klein kind.

Dit vraagt hij nu al een kwartier aan een stuk door.

"En wat wil je dat ik daar aan doe?" Vraag ik geïrriteerd.

"Weet ik veel. Iets bedenken wat we gaan doen misschien?" Vraag hij boos.

"Maaan! Je bent ambetant als je je verveelt! En als ik iets moet verzinnen, dan gaan we shoppen. Dus vraag mij niks!"