How To Live With The Badboy

Deel 7

POV Fleur

Het opname-incident is nu al een week geleden.

Ik ben naar school gegaan en heb meer mensen leren kennen en nieuwe vrienden gemaakt.

Ik ben ook bij de meisjes voetbalploeg gegaan omdat Marie me bijna verplichte.
Ze vond die bal tegen Justin's hoofd zo goed dat ze vindt dat ik er verder op moet oefenen.

Straks spelen we een match tegen een andere school.
Normaal komen m'n ouders ook, als ze het niet te druk hebben. Dus ik ga er vanuit dat ze niet komen.

Het is wel al lang geleden dat ik ze gezien heb. Om eerlijk te zijn mis ik ze wel.

"Klaar?!" Roept Melissa. Ze is de spits van onze groep.

"Jup, ik kom." Antwoord ik.

Ik ben best wel zenuwachtig. Het is eigenlijk m'n eerste match. Maar volgens de trainer gaat het me wel lukken.

Ik kom buiten en zie dat er redelijk veel volk zit op de tribunes.

"Er is veel volk voor 'maar meisjesvoetbal'." Zeg ik sarcastisch.

De meisjesvoetbal die ik ken, wordt meestal vergeten. De mannen moeten altijd in de belangstelling staan.

"Wen er maar aan. Ik weet niet meer vanwaar jij bent maar in deze school is meisjesvoetbal wel populair." Deelt ze mee.

"Echt? Raar. Bij mij kunnen meisjes zo gezegd niet voetballen." Ik rol met m'n ogen.

Soms werd ik uitgescholden als jongen op school. Hatelijk.

"Ach valt hier wel mee. De meeste leren ook voetballen omdat ze jongen willen krijgen. Jongens vinden het blijkbaar leuk als een meisje kan voetballen." Zegt ze. "Jij zit hier toch niet voor een jongen eh?" Vraagt met een opgetrokken wenkbrauw.

"Nee! Ik voetbal al sinds m'n 9e denk ik. M'n vriendin heeft me hier wel naar toe laten komen omdat ik een jongen heb teruggepakt met voetbal. Ik heb namelijk een bal tegen z'n hoofd geshot." Zeg ik.

Melissa stopt even.

"Wie was die jongen?" Vraagt ze terwijl ze met haar vinger staat te zwaaien.

"Justin euhm... Ik weet z'n achternaam ni-"

"BEN JIJ HET MEISJE DIE EEN BAL TEGEN Z'N HOOFD HEEFT GESCHOPT?!?!" Roept ze.

"Euh ja?" Zeg ik droog.
"Ik ben z'n kamergenoot weet je." Voeg ik eraan toe.

Haar ogen worden groot.

"Man! Dan heb je echt wel véél lef!"

"Dankje? Denk ik."

"Niemand durf zoiets te doen! Er zijn veel mensen die al hebben afgezien door hem."

Ik sla m'n ogen neer en zeg niets.

"Jij komt dus overeen met Marie hé?" Vraagt ze een beetje later.

"Ja? Herken jij haar nog? Nadat ze verandert is ziet iedereen haar aan als 'een nieuw meisje'."

"Tuurlijk! Ik kwam er vroeger heel goed me overeen totdat-"

"Zeg komen jullie nog?!" Roep de trainer naar ons.

Een aardige vrouw, maar echt gediciplineerd!

We lopen het veld op en zien de hele ploeg al klaarstaan.

"Oké," begint de trainster. "Jullie weten wat jullie moeten. Doe goed jullie best, want als we deze match winnen, moeten we er nog 1 doen en dan gaan we naar het regionaal kampioenschap!"