How To Live With The Badboy

Deel 13

POV Justin

"Fleur?" Vraag ik twijfelend. Ik wacht even tot ze opkijkt, wat dus niet het geval is.
"Kunnen we eens praten?" Vraag ik dan.

Ze kijkt me aan en zucht diep.

Er zijn al een paar dagen voorbij sinds ze het gezegd heeft.

Sindsdien hebben we niet echt meer gebabbeld. Alleen als het echt nodig was, zei ze iets. Maar zelfs dat was héél kort.

Ik vind dat ik dit moet oplossen. Onze 'vriendschap' of wat het ook was is in gevaar.

"Ja dan zeker." Zucht ze.

Ze gaat naar achter en zit nu tegen de rugleuning van haar stoel. Ze kruist haar armen en laat me spreken.

"Ik weet dat ik een fout heb gemaakt. Ik kan het me zelfs niet herinneren! Ik wist totaal niet wat ik deed. Jij was nog bij je verstand, maar ik was dat al lang verloren. Ik weet dat je het niet leuk vind wat ik heb gedaan, maar het spijt me." Ik wacht op haar reactie.

Niets.

Ze wijkt haar blik waarna ik besluit om het volgende te vragen: "Voelde je iets bij de kus?"

Nu kijkt ze me weer aan met een smerige blik.

Ze wacht en twijfeld. Ik zie het aan haar.

"Nee." Zeg ze kort.

Op dat moment steekt er iets in m'n borst. Maar ik moet het negeren. Ik kan en mag geen gevoelens voor haar krijgen.

"Wat is het probleem dan?" Roep ik.

"Het probleem is...! Och laat ook maar." Met die woorden neemt ze haar jas en gaat ze de deur uit.

Pfff. Ik moet dit oplossen.

Ik sms Bram, een van m'n beste vrienden. Ik moet er met iemand over praten en hij geeft meestal goede raad.

~*~

"En toen is ze weggelopen." Eindig ik m'n verhaal.

"Dude!" Zegt Bram verbaasd.

"Ik weet het." Zeg ik zuchtend.

"Oké! Ik heb al veel zulke verhaaltjes gehoord van je, maar dit is..." hij schudt z'n hoofd.

"Jaja, stop maar." Ik rol met m'n ogen.

"En is zij ook zo één?"

"Nee... Ik weet niet waarom, maar zij is... anders."

"Heb je er gevoelens voor?" Vraagt hij achter een stilte.

Ik weet echt niet wat ik hierop moet antwoorden.

Ik voel me anders bij haar dan bij de andere meisjes.

Maar ik wil er geen gevoelens voor krijgen. Zij voelt toch niets voor mij. Waarom zou ze ook?

En ook, mensen zouden roddelen. Dat mag ik haar niet aandoen.

En zo kan ik nog verder gaan.

Ik kijk Bram recht in de ogen met een dodelijke blik.

"Wat? Je zei dat ze anders was dan andere meisjes." Zegt hij ontschuldig.

"Ik weet het niet oké? Ik voel me anders bij haar en ik ben veel meer op m'n gemak als zij in de buurt is." Ik pauzeer even en wat op zijn reactie.

Hij begint te klappen en te lachen.

"Mensen! Justin Parker heeft ECHTE gevoelens voor een meisje!! Proficiat jongen!" Roept hij terwijl hij m'n hand schudt.

Ik kijk heb raar aan waardoor zijn glimlach verdwijnt.

"Sorry!" Zegt hij terwijl hij z'n handen in de lucht gooit.

"Ik heb geen gevoelens voor haar!"

"Ow jawel! Je hebt ze! Je hebt de symptomen van verliefdheid." Grinnikt hij.

Ik rol met m'n ogen.

"Geef gewoon toe!" Zucht hij alspf het een gedoemde strijd is.

"Nee."

"Ja."

"Neen."

"Jawel."

"Oké stop!" Roep ik. "Trouwens, ze wilt me toch niet! Ik ben de fucking badboy!"

"Dus je ziet haar wel zitten?"

Deze jongen hoopt ook echt te veel!

"Dat heb ik toch niet gezegd?"

"Maar je bedoeld het wel." Grinnikt hij.

"Echt fuck off wh!"

Het is even stil.

"Dus?" Zegt Bram achter een eind.

"Dus wat?" Zucht ik.

"Heb je gevoelens voor haar?"

Nu ik er meer over nadenk, besef ik dat ik moet gaan toegeven. Zij sloopt de muur rond mijn hart en dringt daarna binnen.

Ik lach en zeg dan: "Misschien."

POV Fleur

Ik ga even wandelen in het parkje bij de school.

Ik kan dit echt niet meer aan. Die kus opent een poort waarbij er herinneringen vrij komen.

Ik heb het aan niemand eerder gezegd maar ik heb trauma's aan... kussen.

Herinneringen die ik niet opnieuw wil zien.

Ik ben niet verkracht of zo hoor, maar ik ben nog niet klaar om het hele verhaal te vertellen.
Aan niemand.

Ik ga op een bankje zitten en zucht diep.

Ik moet me eigenlijk niet aanstellen. Justin is niet zo...

Maar ach, hij zoent ook alleen maar voor z'n plezier. Hoeveel heeft hij er al binnen gedaan?

Ik ben waarschijnlijk de zoveelste die er blind in loopt.

Waarom zou ik een uitzondering zijn?

Ben ik nu aan het toegeven aan m'n gevoelens??

Fleur, je hebt geen gevoelens!

Maar toch... Iets aan hem trekt me aan.

Ik duw het uit m'n gedachte en ga terug naar boven.

POV Justin

Ik heb een geweldig idee! Ik weet hoe ik het goed kan maken.

Bram heeft gezegd dat als je iemand bij het hart wilt nemen, je het goed moet aanpakken en laten zien dat ze het waard is.

Wat ik ga doen, is gewoon te cliché, maar ieder meisje houdt ervan!

Ik begin van alles te regelen om ervoor te zorgen dat het morgen klaar is.

M'n hart maakt een sprongetje wanneer ik de deur open gaan en met een klap terug dicht gaan.

Fleur is thuis!

Ze loopt, zonder te kijken naar mij, naar haar kamer en komt er enkele seconden terug uit met een pyjama vast.

Ze gaat eerst naar de badkamer om haar om te kleden.

Daarna loopt ze naar de koelkast en vult een glas met chocomelk.

Voor ze terug naar haar slaapkamer gaat om te slapen komt er nog een kleine slaapwel uit haar mond.

Morgen is de dag.

Ik zal haar natuurlijk niet vragen om 'vriendje-en-vriendinnetje' te worden met haar, maar haar vergiffenis is al goed genoeg!

Ik ga ook naar de slaapkamer, trek m'n kleren uit tot aan m'n boxer en ga dan ook slapen.