𝐓𝐇𝐄 𝐋𝐎𝐍𝐆 𝐋𝐎𝐒𝐓 𝐆𝐀𝐍𝐆𝐒𝐓𝐄𝐑 𝐐𝐔𝐄𝐄𝐍 𝐈𝐒 𝐁𝐀𝐂𝐊

Chapter Twenty-Seven: Say Hi, Not Goodbye

{CHAPTER TWENTY - SEVEN: SAY HI, NOT GOODBYE}

Ivy's POV

Ang tatay ko ang nasa likod ng kaharasan na toh? Ang tatay ko na handang pumatay sa sarili nyang mga anak. How can a parent do this to his own children?

Hindi ko mapigilang hindi maiyak. Puro na lang ako iyak! Puro na lang ako luha. Tangina! Bakit hindi ko mahanap yung side ni Ivy na sobrang lakas? Na kahit kelan hindi matatapakan ng sino man?

"Huwag nyo ako matatay-tatay! I'm not you father and you're not my kids!"

Parang gusto kong mabingi sa lahat ng sinasabi nya. He's not my father, and we are not his kids. How come? Paano nangyari lahat ng ganito? Why do we need to suffer like this? Tangina! We've travel so long yet we are still hurting. Shit!

"Dad? What are you talking about?!" Hindi na rin mapigilan ni Ghil na hindi maluha. Her Dad is hurting her. Our Dad is hurting her! Muli, sinampal ni Dad si ate.

"Dont you dare to call me 'Dad'! Hindi nyo ako tatay! You're just from the mistake of your mother!"

Mistake. My mother. Bakit ang dami kong hindi alam sa buhay ko? Sa pagkatao ko? Sino ba ang tunay kong ama? Wala ng lumabas sa bibig namin kundi hikbi. We cant find the right words to say. To shout.

"Hindi nyo ako ama. Anak kayo ng mama nyo sa ibang lalaki. Noong magboyfriend pa kami, she made her one night mistake from another man at ikaw ang bunga nun, Ghil! I thought our relationship is perfect pero sinira iyon ng Mama nyo. Worst? She did it again, twice! And you...bitchy Gianna is the result. Kamusta naman ang buhay ko di'ba? Minahal ko ng higit sa buhay ko ang mama nyo pero ang alam lang nya ay kung paano ako lokohin! We get married, yes...pero idinaan lang nya sa pera ang lahat! Para lumaki kayo sa maling ama, para lumaki kayo sa isang malaking kasinungalingan! Sira ang buhay nyo pero mas sinira nyo ang akin. Gago kayong lahat!"

Totoo? Totoo ba lahat ng isinisigaw nya? Bakit ganun? Bakit sobrang sakit na malaman mo na anak ka ng isang kasinungalingan? I just want to die. I was too fed up. Ayoko na. Suko na ako. Masyado na akong nasasaktan, I just want to live peacefully and this what happened!

Umiiyak akong lumapit kay Papa at lumuhod sa harapan nya. This is the first time I pleaded to someone. I need to swallow my pride. I need to end this shit.

Nakakapagod na kasi eh. Nakakapagod na.

"Gianna..." 

I looked up to Ghil before smiling. Kung hindi ako ang tatapos ng gabing toh, sino pa? After all, sakin nag-ugat ang lahat ng toh.

I'm not a Salvador. I'm not a Montereal. I'm just a no one.

Tumingala ako para harapin ang tatay ko. Ang taong nagsilbing tatay ko ng pansamantala.

"Please...please kill me now."

That is the only pledge I said to someone. To the person who used to be my father. Kailangan ko ng mamatay. Gusto ko ng mamatay.