Changing His Mind

12

"Kumusta ka naman?" kausap ko ngayon si Cristina sa skype. 

"Eto, unti unti ng nakakapag move on. I guess, kailangan lang talaga naing dalawa ng closure."  

I smiled at her. She looked at me intently. 

"You're a strong one, Selene." 

"I know, I never thought na I'll get through this."  

Masakit, pero magaan na sa pakiramdam. Wala na akong inaalala.

"It's worth the pain, isn't it? I envy you.  You've been through a lot, but look at you now. Hindi ka mukhang stressed." She smiled at me.

May problema 'tong babae na 'to. Basing from the way she talks, halatang halata. 

"Hey, may problema ka ba?" 

"Wala 'no. Naiinggit lang talaga ako sa'yo. " 

"Tss. Eh ba't ka naman kasi naiinggit sa akin? Eh ikaw nga ang dahilan kung bakit ko nalagpasan yung mg anangyari eh. Kung di dahil sa mga advice mo edi sana muntanga pa rin ako." 

I laughed. I heard her chuckle. 

" Yun na nga eh, I was the one who talked some sense to you, pero tingnann mo naman ako. Still miserable."  

She bitterly smiled at me. Hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya. Kasi naman, anong sasabihin ko? Eh siya nga tiga advice ko diba? Clueless ako sa mga bagay na 'yan. 

"I know medyo parang nakakailang sabihin 'to dahil sinabi mo rin 'to sakin dati pero, you should learn the art of moving on." 

Bigla naman siyang natawa. Uh, may nakakatawa ba sa sinabi ko? I knew it, dapat di ko nalang sinabi.

"Ikaw ha, may pa 'art of moving on' ka pang nalalaman dyan. Enough of my misery and let's talk about you and your life." nakangiting sabi niya sa akin

"Sarili ko nanaman pag-uusapan natin? Hindi ka ba nagsasawa?" 

"Na a-amaze lang talaga kasi ako. Hindi ka umiyak nung kwinento mo sa akin yung nangyari sa inyo doon sa park. Kung ako siguro 'yon baka humagulhol na ako dahil sa pagiging martyr ko o di kaya uminom na ako ng silver cleaner!" natawa naman ako sa sinabi niya.

"Acceptance, Cristinna. Acceptance." 

"Ugh, why do I feel like I'm talking to a love expert here? Ganyan ba ang nagagawa ng pag mo-move on? Kung ganon I'd rather stick with misery." natatawa niyang sabi sa akin.

"Wow ha, parang ikaw, hindi ganyan ang sinabi sa akin nung mga panahong down ako? Mas matindi pa nga dyan mga pinagsasasabi mo eh. Tss."  kumunot naman ang noo nya.

"Please lang ha, wag mo ng ipaalala. Nandidiri ako sa sarili ko!" pareho kaming natawa. 

Sa lahat ng mga nangyari, marami akong natutunan. Hindi nakukuha sa awa, sa pag-iyak ang mga bagay na gusto natin. At kahit kailan, hindi natin pwedeng ipilit ang mga bagay na sa tingin natin ay tama. Mas lalong lumakas ang loob ko. This time, I was able to prove myself. I was able to make myself proud of what I have done. Masakit man, yun ang tama. 

Hindi ako sumuko. Kasi sa simula pa lang, wala akong ipinaglaban. Yun ang totoo. Minsan, we're just too caught up sa mga pangyayari sa buhay natin, at may mga gusto tayong itama. Yun ang naramdaman namin ni Troy.

We thought we could rewrite the past, erase the painfull memories and replace them with wonderful ones. Pero hindi eh, things don't work that way. Ginusto naming itama yung mga nagawa namin kaya hinahanap namin ang isa't isa. Hindi namin matanggap na nagkaroon ng punto sa buhay namin na hindi namin nakuha kung ano man ang ginusto namin. 

Did I fail in changing his mind? 

No.

I succeeded.

I changed his idea of him still loving me. I changed his mind into realizing something better. That the one he is meant to be with, is just out there, only inches away from him. And no, that someone could never be me.

I am proud to say that I succeeded in changing his mind.