Changing His Mind

5

Bumalik ako sa bahay namin kung saan ako lumaki. This is only half an hour away sa bago naming bahay.

At dahil medyo naiinip na ako ay napag-isipan ko na pumunta sa parke kung saan madalas kaming pumunta ni Troy dati.

Pagdating ko doon ay agad ko naming napansin na wala gaanong tao. Nakakapanibago, dahil noo sa tuwing pumupunta kami ditto ay halos wala kaming mmahanap na puwesto kung saan wala masyadong tao. Napabuntong hininga nalang ako.

Times change.

Nakita ko ang isang vendor na nagbebenta ng dirty ice cream at dahil na rin sa sobrang init ay bumili ako. Pagkatapos kong bumili ay bumalik ako sa bench na kinauupuan ko.

Ah, this place is still refreshing.

Natuwa ako ng kahit papaano ay may hindi pa rin pala nagbabago sa lugar na ‘to.

Kahit na sobrang dami ng tao ditto kapag pumupunta kami, hindi nakaka stress yung paligid. Nature na nature ang makikita mo dito. Unlike sa other parks na medyo marurumi at napapabayaan.

Habang kummakain ako ng ice cream ay may narinig akong tumawag sa pangalan ko.

I instantly froze.

“Selene?” then my heart started racing. Of all people, and of all places? Bakit siya? Bakit dito pa?

Nilingon kko ang pinagmulan ng boses na ‘yon.

And there he was…

The guy I love the most…

The guy who once loved me.

I wanted to run at him. I wanted to hug him and tell him how much I love him right now.

Pero hindi ako makakibo. Nakatingin lang ako sa kanya until I finally managed to say his name.

“Troy.”

He started walking towards me. Naalarma ako dahil hindi ko alam ang gagawin ko. Is this it?

Bigla siyang umupo sa tabi ko at nginitian ako.

This was the least I expected. Na pansinin niya ako at ngitian niya. I felt so happy.

“Kumusta ka na?” tanong niya sa akin. Naghuhurumentado ang puso ko.

“Eto, kababalik ko lang. Ikaw, kumusta na?” Sumandal siya sa bench na kinauupuan namin. Ngayon, mas napapagmasdan ko na ang full view ng kanyang mukha. Walang nagbago sa kanya, he’s still the Troy Alcantara I met years ago. He’s still the Troy Alcantra whom I pushed away.

Yung mga singkit niyang mata, yan ang namiss ko sa kanya. Sa tuwing masaya siya, parang nawawala ang mga mata niya dahil sa kasingkitan nito. I smiled at the thought.

“ Still the same. Mas gumwapo nga lang.” Natatawa niyang sagot sa tanong ko sa kanya. Still the over confident Troy Alcantara. Pailing iling nalang akong natawa sa naging sagot niya sa akin.

“ I’m really happy to see you here, Selene.” I love it when I hear him say my name. Is he really happy to see me? I’m really happy to see you too, Troy.

I smiled bitterly at myself.

“Ako din. Isang taon kitang hindi nakita.” Sabi ko sa kanya. Nagkataon naming biglang nag ring ang cellphone niya. Nang kunin niya ito ay medyo nakita ko yung pangalan ng tumatawag. Coreen.

“Excuse me, Selene ha. I just have to take this call.” Nag aalangan siyang tumingin sa akin. Why is he staring at me like that? Why, Troy?

“Sure.” Nginitian ko lang siya . Medyo hindi naman lumayo si Troy kaya pakinig ko mula ditto ang mga sinasabi niya.

“Yes baby. Pupuntahan kita diyan mamaya, okay? May inaayos lang ako. Wait for me, ha? Take care. I love you.” Parang tinutusok tusok ng milyon milyong karayom ang puso ko dahil sa mga narinig ko.

Kung hindi ko ba siya ipinagtabuyan noon, kami pa rin ba hanggang ngayon?

Kung hindi ko siya ipinagtabuyan noon, ako ba ang nasa posisyonn ni Coreen ngayon?

Dahil hindi ko na kaya at nag-aalala ako para sa sarili ko na baka mag breakdown ako sa harap ni Troy, dali dali na akong tumayo. Sakto naman na nakalapit na siya sa akin. Inunahan ko na siyg magsalita.

“Troy, I need to go now. Hinahanap na ako sa bahay.” I weakly smiled at him. I saw sadness in his eyes. Bakit naman siya malulungkot? Malulungkot ba siya dahil hindi kami makakapag-usap ng matagal? No, no no, Selene. You are hallucinating.

“Uuwi ka na agad?” Medyo disappointed na tanong niya sa akin. Oh my gosh, Troy. Don’t show me that face at baka hindi ako makapagpigil.

“Oo eh. Uh, hinahanap na kasi ako sa amin. Sige ha.” Nag wave ako sa kanya para sumenyas na aalis na ako.

“Gusto mo ihatid na kita?” tanong niya na nagpatigil sa ain sa paglalakad. Pero hindi ko na siya nilingon dahil nahihirapan na ako.

“Salammat nalang Troy pero wag na. Coreen is waiting for you.” Sabi ko sa kanya at agad naglakad ng mabilis palayo sa  kinaroroonan ni Troy.

Stupid, Selene.

Very stupid. You’re so stupid.

~~

“Troy, I’m telling you! Ayoko. Ayoko. You stay away from me.” I unbelievably looked at him. Pinipilit niya ako na sabihin na mahal ko siya. My gosh.

Pero mahal mo naman diba?

Stop. Stop. Stop. I’ve got my eyes set on Adrian. Hindi si Troy ang mahal ko udi si Adrian.

“Selene please. I know you love me. I know you. Please, mahal kita.” Nagmamakaawa niyang sabi sa akin. He looks so…

Naaawa ako sa kanya. Pero ano ba ang mahirap intindihin sa mga sinabi ko? Hindi ko siya ahal.

“Hindi kita mahal , troy! Hindi kita mahal kaya pwede ba?! Matagal ko ng sinasabi ‘to sayo!” Ngayon ay tumutulo na rin ang mga luha ko. Stupid tears, bakit nga ba ako umiiyak?

Kasi nga mahal mo siya.

No. I don’t.

“Ano pa ba ang kulang, Selene?! I gave you everything! I did everything para mapasaya ka! Hindi pa ba sapat ‘yon?!” Napapsigaw na siya ngayon.

“I’m so sorry, Troy pero si Adrian ang mahal ko. You kow that.” Nanghihina kong sabi sa kanya.

I heard him cuss.

“Fvk! Fvck! Si Adrian? Si Adrian nanaman?! Hindi ka ba nadadala ha? Sabi iya sa’yo na hindi ikaw ang mahal niya at may mahal siyang iba! May girlfriend yung tao, Selene! Don’t tell me sisirain mo ang relasyon nila o di naman kay maghihintay ka sa wala?” He’s very frustrated. Very very frustrated right now.

I know, may ibang mahal si Adrian. Pero hindi ba’t nasa parehong sitwasyon lang kami ni Troy?

“Troy, listen. Nasa parehong siwtasyon tayo! Sinabi ko rin sayo na hindi kita mahal pero anong ginnawa mo? Binalewala mo ang mmga sinabi ko at nandito ka pa rin! Naghihintay ka rin sa wala Troy!” he looked at me with disbelief.

“Just shut up, Selene! Shut up! Hindi mo ba alam ang hirap at sakit na diadanas ko sa tuwing ipinapamukha mo sa akin na hindi ako ang mahal mo?! Ha? Masakit, Selene. Sobrang sakit, pero tingnan mo, hanggang ngayon nasa tabi mo p rin ako. Ano ba ang hindi mo maunawaan doon Selene?

Nakaluhod na siya ngayon sa harap ko. Oh God. Ano ba ‘tong gulo na pinasok ko?

“I’m so sorry,Troy. Pero hindi talaga kita mahal! I don’t love you and I can’t! ilag ulit ko na bang ipinapamukha ‘yan sayo? Ganya ba kakitid ang utak mo at hindi mo maintindihan ni isa sa mga sinabi ko? Nahihirapan ako, Troy! Nahihirapan ako dahil sa’’yo! Lagi mong ipinapagsiksikan ang sarili mo sa akin kahit alam mong kahit ailan hinding hindi ka magkakalugar sa puso ko! I want you gone, Troy. I want you gone.”

I said as I walked away.