Changing His Mind

4

“Alcantara!” sigaw ko sa kanya pagkapasok ko ng classroom. Padabog na nagmartsa ako papunta sa inauupuan niya.

“Good morning, Selene!” nakangiti niyang  bati sa akin. How could he smile like that pagkatapos niyang mag absent ng isang buong araw?!

Nakakunot ngayon ang nook o at mukhang napansin niya iyon.

“Hey, did something happen?” nag-aalalang tanong niya sa akin.

Tinaasan ko lang siya ng kilay dahil hindi ko na mapigil ang inis ko.

“You! Ano sa tingin mo ang maganda sa umagang ‘to ha?!” naiinis kog tanong sa kanya.

“Wait wait wait, Selene. Anong nangyayari sayo?” Mas lalo akong nainis. Hindi ba niya alam na siya ang cause ng katarayan ko ngayong umaga? Gosh.

“Pagkatapos mong mag absent, tatanungin mo ako kung anong nangyayari sa akin?! Pagkatapos mong sabihin nung isang araw na ‘see you tomorrow’ pero nakita ba kita kinabukasan? My gosh. Tapos hinndi ka man lang nag text! Alam mo bang mag-isa akong kumain?! Pumila ako sa canteen, wala akong nautusan na bumili! Tapos nung uwian hindi ako nagpasundo kay manong dahil sabi mo for this week ikaw maghahatid sa akin! I ended up walking home alone!” Sunod sunod kong sabi sa kanya.

Nakanganga lang siya pagkatapos kong magsalita pero mabilis naman siyang nakabawi and he grinned at me.

“Na miss mo ako no? Sabi ko na nga ba eh, pakipot ka lang, namimiss mo rin pala ako.”

Ako naman ang napanganga ngayon. Hindi ko alam kung bakit bigla akong namula. Ah kasi nga diba naiinis ako kaya ako namumula? Oo yun. Naiinis ako. Tama nga.

“H-hindi no! As aka naman, Alcantara!” then mas lumawak pa ang ngisi niya sa akin. My gosh. Ba’t ko ba kasi nasabi pa ang mga ‘’yon? Nakakahiya.

“Suuuus. Aminin mo na kasi. Mahal naman kita kaya wag ka ng mahiya. Na miss mo ako ano?” Nang-aasar nanaman siya! Ugh, ba’t ba ang dali ko ring maasar?! Kainis naman..

“Stop it.. Hindi kita na miss okay?”

“Weh? Eh bakit namumula ka diyan? Wag na kasing mag deny. Halata ka na eh. Uyy, na miss niya ako. Na miss ako n Selene!” Oh God. Ano baaaaaaaaaaaaaaaa. Lalo akong namumula ditto! Aish.

“Na miss mo ako. Na miss mo ako. Na miss mo ako. Na miss mo ako. Na miss mo ako. Na miss mo ako. Na miss mo ako. Na miss mo ako Na miss mo ako. Na miss ako ni Selene !” Nang-aasar ba talaga siya? Pinagtitinginan na kami ng mga kaklase naming at ngsisitawanan sila. Mamamatay na ako sa hiya nito. My gosh.

“Stop it! Stop stop stop stop stop stop stop stop stop.” Pero hindi pa rin siya tumigil. How can I stop this guy from talking?! Nasstress ako umagang umaga!

“Ugh, fine! Na miss kita! Happy now?” Napatigil siya sa ginagawa iya at napatingin sa akin. His mouth hanging open. Cute.

Wait, what? Did I just say that? Ew, please don’t mind that.

Lumapit siya sa akin at niyakap ako habang nagtatatalon siya. Mukha siyang babae na nasa fan girling mode. Kung siguro hindi ko alam na may gusto ‘to sa akin, mapapagkamalan siyang bakla.

“YEEEEEEEEEEEES! Na miss ako ni Selene!” Nagsisisigaw siya sa classroom na para bang nanalo siya sa loto. So ang nangyari, lahat ng mga kaklasi ko ay nakikisigaw na rin sa kanya. Okay…?

“Ang sweet niyoooooooo!”’ Biglang sigaw ni Cassy na katabi si Adrian.

Oh sht.

Napatigil naman si Troy sa pagsasaya niya noong napansin niya kung saan ao nakatingin.

Sakto naming dumating na ang teacher naming kaya nagsibalikan kam sa aming mga upuan.

I'm so sorry, Troy.

I'm sorry.

I warned you. 

I did.