Last Hope

1

Chapter one

"Ano ginagawa mo dito?" pagtataray ko kay Andrew. 

tumawa lang siya. tas ngumisi. parang biglang lumiwanag na ewan. 

ay nakatitig na pala ako kay Andrew. umiwas ako ng tingin. ay teka, anong oras na ba? 

tumingin ulit ako sakanya, mukhang nagtataka siya sakin. inirapan ko siya tas hinanap phone ko sa bag ko.

"Kanina ka pa tulog no. Mga ilang oras ka na rin tulog eh. Hehe" naiilang niya ito sinabi sakin. teka? Kanina pa ba siya dito? 

"atsaka ano, 7 na." napaawang ang bibig ko. Tae naman oh! Gabi na tiyak na galit na sila mama at papa. Inayos ko gamit ko. at nakita ang cellphone ko.

20 missed calls 

at lahat ng ito ay galing kay mama.

"Patay." sabi ko sabay kagat sa labi ko. talagang patay ako nito. ano ba naman kasi ginagawa mo dito aubrey? iyak iyak ka pa kasi eh!

"Uso na ba talaga dito matulog? At umiyak na parang bata? Ni hindi ka pa kumakain. TIbay mo ah? HAHAHA" nang aasar nalang to si Andrew. Teka, bakit ba ako kinakausap nito? Simula nung nangyari yun nung first year ako ay di na kami nag usap at ngayon lang talaga ulit. Hay bakit ko ba iniisip to?

"Wala kang pakielam." tumayo na ako at aalis na sana nang hinawakan niya braso ko. 

"Oh bakit nanaman?!" sigaw ko. nagulat siya sa pag sigaw ko.

napatingin ako sa baba "sorry. bakit nga pala?" saad ko.

"Hatid na kita sainyo." 

"Ayoko nga! Baka mamaya ma-issue pa ako nito ulit eh! Ayaw na nga sakin ng mga tao lalo pa silang magagalit pag may nakakuha ulit ng picture natin eh! Sugurin nanaman ako ng girlfriend mo!" para akong tanga. nag hysterical nanaman ako. nakakahiya. pero whatever nalang, nasimulan ko na eh. tuloy ko nalang.

mukhang nagulat si Andrew at medyo nairita.

"I don't care Aubrey. It's late. Maraming pwede mangyari sayo." Malamig niyang pagkakasabi. Malamig din ang titig niya sa mga mata ko.

Pagtapos non umiwas siya ng tingin at hinatak na ako sa motor niya. 

"Takot ako sumakay, magc-commute nalang ako!" tatakbo na sana ako paalis pero nahatak niya ako. 

"Aubrey, just get on. Now. Don't make me lose my temper." iritadong utos niya. at malamig parin ang pagkakasabi niya. 

tumango nalang ako at sumakay sa likuran niya. inabot niya sakin ang helmet niya.

tinitigan ko muna ito bago sinuot. nakita kong ngumisi si Andrew. 

"Oh ano?! Are we going to go or not? Kasi kung hindi magc-commute nko kasi galit n- ANDREW!" 

napayakap nko sa kanya dahil biglaan niyang binilisan ang pagtakbo ng motor. nanginginig ako sa takot. hayop ka talaga Andrew. 

tinuro ko kung san ako nakatira at nung nakarating na kami sa bahay

"Get off." malamig niyang utos. nanginginig padin ako. at napansin kong nakayakap padin ako kay Andrew. 

Shet nakakahiya ka Aubrey. Nanginginig akong bumaba at tinalikuran siya.

"Uhm, Aubrey?"

"Hm?" humarap ako sakanya. tinitigan niya lang ako. nakatitig nanaman ako sakanya ng nagtataka.

"You're still wearing my helmet" he broke the silence and the awkward moment. shet. kahiya ka talaga aubrey

naramdaman kong uminit pisngi ko. shet. ngumisi si Andrew.