Forever in Reality

Chapter 2

Chapter 2

(Sam’s POV)

Paikot-ikot ako sa kwarto ko nung gabing yun. E ba’t ko ba namn kasi iniisip yung mokong na yun? Di ko naman problema yun kung hinahanap siya nung mga babaeng yun diba? Tsaka? He’s just one heck of pain in the ass.    Naupo na ako sa kama ko tapos nakinig na lang ng music.

“and in this crazy life, Crazy time, It’s you it’s you

You made me see, your every line, your every word

Your everything”

(everything by Michael Buble)

Korny naman oh, sa dinami dami ng pwedeng mapatugtog sa mp3 ko, talagang eto pa? di ko na napigilang tumulo yung luha ko, it’s been exactly two months and ang buong akala ko, naka move on na ako, nakalimot na. pero tanga ko lang para isipin na okay na ako. Never akong magiging okay. Kasi hanggang ngayon siya pa rin ang dahilan kung bakit ako gumigising sa umaga, kung bakit umaasa pa rin ako kahit alam kong nagpapakatanga na lang ako sa kanya. Siya pa rin ang dahilan kung bakit hanggang ngayon, umiiyak pa rin ako sa gabi sa tuwing naaalala ko siya. Dahil nagbago man kami, nawala man siya sa buhay ko, nananatili pa rin siya sa puso’t isipan ko. Ang hirap ng nagmamahal noh? Masarap sa umpisa, pero masakit pag nawala na. siguro nga tama siya. Masama ang sobra.

(Nate’s POV)

Tinawagan ko na yung driver ko as soon as I saw the girls going away. Only way ko na yun para maka alis, ang abnormal ba naman kasi nung Sam na yun e nang aasar lang naman ako, nag iwan na. “Hello! Nasan ka nap o ba? I really need to-“ na cut yung sentence ko kasi may nabangga ako, I mean may bumangga sakin. “Hey dude! Watch where you’re going” sabi nung lalakeng nabangga ko, e loko pala to e, siya nga yung nambangga e, “ Dude, you almost dropped my phone and I was actually talking to someone, baka ikaw yung dapat tumitingin sa daan.” Humarap naman yung lalake sakin tapos tatawa tawa, “E gago ka pala e, ikaw pa yung may ganang sumagot diyan?” ako din naman, I decided to play cool “Dude, you’re missing my point, bakit di ka na lang mag sorry and we part ways like nothing happened? Call it a day?” “You don’t give me a damn about this shit, at tsaka, why would I be the one to apologize?” “Hmm, simply because you hit me?” lumapit na siya sakin at tila nag reready na sa unang suntok, ako din naman ay nag take narin ng one step forward. “ You were saying?” tanong niya, “ I said, I don’t need you to tell me I give a damn, cause I always do” sabay ngiti ko sa kanya ng nakakaloko, and yun ang nagging cue niya to take the first move, malakas ang suntok niya, ramdam ko yun kasi nagdugo agad yung labi ko, nakabawi naman ako at sapul yun sa mata niya, That’s gonna leave a mark, Sinugod niya ulit ako at hinawakan yung t-shirt ko, pero tinuhod ko siya sa tyan niya causing him to break free, tapos sinuntok ko siya ulit and pumutok na rin yung labi nya, same time na nasuntok niya ko sa tagiliran ko. Natigil lang kame nung dumating na yung driver ko at tinulungan akong tumayo. “You’re a coward asshole! Para tumawag ka pa ng bodyguards mo! “ yan ang huling sinabi niya bago siya tumakbo paalis. “Sir, are you alright?” tanong nung driver ko, nag nod lang ako tapos pumasok na sa kotse namin.

“This is unbelievable Nathan! I told you you should be more careful this time. Hindi pa ba sapat na nasa ospital ka almost everyday?” si mama yan, galit nag alit na nakatayo sa harap ko. “Ma, you don’t need to remind me of the hospital thing, I just defended myself.” Sagot ko sa kanya “ I don’t know how your father will react to your behavior.” I rolled my eyes in disgust tapos tumayo na ako “ where are you going?” tanong ni mama sakin, “I’m going to bed now, I’ tired of having the same conversation everytime I’m in trouble.” May mga kasunod pang sinabi si mama, pero di ko na pinakinggan pa, alam ko naman na ako lang din yung iniisip nila, pero I want to take the risk, and welcome challenges on my own. Yung lang yung gusto ko. Simple but they don’t let me have it.  Humiga na lang ako sa kama, kinuha yung headset ko at nagpatugtog. Nung una wala akong pakialam sa song, until I realized it was actually familiar.

“Secret love, my escape,

Take me far far away

Secret love, are you there”

(Anywhere but here by Mayday Parade)

Pinakinggan ko lang yan hanggang sa makatulog ako. Di ko na lang pinanasin yung masakit kong katawan at mukha kong punong puno na pasa at dugo gawa nung bugbugan kanina. Somehow, naramdaman ko din yung feeling na masaktan, physically, di ko alam pero it was one way for me to realize I’m still alive and kicking, kaya hangga’t maaari gusto ko’ng lagi sangkot sa gulo. Pinikit ko na yung mga mata ko and slowly without my track alam kong nananaginip na ako.