PARİS'TE MUCİZE

2. BÖLÜM

Acaba içinde bıraktığım notu okumuş muydu diye düşünmeden edemiyordum inşallah okumamıştır yoksa gerçekten bana sinirlenebilirdi.Defteri aldıktan sonra bize doğru koşan birinin olduğunu fark ettik tabi bu gelen lisaydı.Nefes nefese "Nora" diye bağırıyordu.Kötü bişey mi oldu diye içimden geçirip duruyordum.Bizim evin olduğu yönden doğru koşuyordu.Acaba bizim evdekilere bişey mi oldu,ya da kız kardeşim molly'e bir an içimi bir ürperti kapladı.Lisa yanımıza gelince durdu.Biraz nefesini kontrol altında tutmaya çalışmasını bekledim,ama bir türlü kendine gelemiyordu.Ona neler oluyor,diye soruyordum söylemeye çalışsa bile ağzından ses çıkmıyordu.Jack ile birlikte onu yakındaki bir banka oturtup kendine gelmesini bekledik,aah tabi ya astımı tutmuştu nerdeydi bunun ilacı hemen sordum:

-İlacın nerde Lisa?

Çantasını işaret etti hemen elime çantasını aldım,ve içinden astım ilacını bulmaya çalıştım her zamanki gibi çantası karmakarışıktı,en sonunda buldum ağzına doğru tutup nefes verdim kendine gelmeye başladı.

-Neler olduğunu söyleyecek misin?

-Mo...

-Molly,Molly'e bişey mi oldu?

-Senin yanına geliyordum,kapıda bir ambulans gördüm.Molly'i hastaneye götürüyolardı.

-Ne bu olamaz benim gitmem lazım sonra görüşürüz çocuklar

-Hey bekle bizsiz gideceğini sanıyorsan yanılıyorsun değil mi lisa.

Tabi jack ve lisa beni her zaman tek bırakmayacakları gibi şimdi de bana destek olmak için yanımda geliceklerdi,onları başımla onayladıktan sonra hastane'ye gittik.Hastane'ye nasıl geldiğimi bilmiyorum sadece kendimi görevli hemşire'ye Molly Hart buraya getirilmiş diye sorarak buluyorum.Hemşire bana korıdorun sonunu işaret ettikten sonra hemen koridorun sonuna doğru koştum.İşte ordaydı melek gibi uyuyordu.Hareket etmiyordu,solunum cihazına bağlanmış bir şekilde bir yandan da serum takılmış galiba uyutuluyordu.Annemin bana sarılmasıyla kendime geldim.Ağlıyordu bana dönüp:

Doktorlar çok az zamanı kaldığınız söyleyip duruyolar hemen ameliyata alınması lazımmış,şimdi ne yapacağız Nora küçük bebeğimin ölümüne seyirci kalmak gücüme gidiyor.

-O bu hale sizin yüzünüzden geldi,hamileliğinde biraz daha dikkatli olsaydın bunların hiçbiri yaşanmayacaktı anne,o senin yüzünden kanser'e yakalandı bunun tek suçlusu sensin ve de senin yüzünden bende hayatımda en çok değer verdiğim kardeşimin ölümünü izlemekten başka elimden birşey gelmiyor,hamileliğinde stres geçirip ondan kurtulmak için elinden geleni yaptın istemedin ama o doğdu şu an sen öyle bir şekilde sınanıyorsun ki şu an çok sevdiğin halde elinden kayıp gidiyor,hepsi senin hatan.

Bu cümleyi öyle bağırarak söylemiştim ki koridordakilerin hepsi dönüp bana baktı.Bir hemşire yanıma gelip:Lütfen biraz sakin olur musunuz diğer hastaları rahatsız ediyorsunuz,dedi.Başımı anlayışla onayladıktan sonra anneme tekrardan geri döndüm şimdi daha da çok ağlıyordu.Ama haksızdı eğer molly'e birşey olursa onu asla affetmeyeceğimi bilmesini istiyordum.Ama elimden sadece molly'nin uyuyan bedenine bakmak geliyordu sadece.Arkamdan birinin omzuma dokunmasıyla başımı çevirdim.Jack'ti,anlayışlı gözlerle bana bakıyordu,gülğmsedi,gülümsedim elindeki suyu bana doğru uzatıp:İç kendine gel,sarsıldın seni anlıyorum ama henüz herşey bitmiş değil.dedi.Ona sarıldım: iyi ki yanımdasın bana destek oluyorsun çok sağol jack,dedim.Lisa'nında gözleri dolmuş odanın diğer tarafında sessizce ağlıyordu.Lisa tek çocuktu,molly'i kendi kardeşi gibi çok seviyordu.Beraber molly'i eğlendirmek için herşeyi yapardık birlikte,ona doğru yürüdüm,ama konuşamadım ne diyecektim ki benim kardeşim seninde kardeşin ama henüz herşey bitmedi kurtarıcaz bunu demek istiyordum ama ağzımdan çıkamıyordu kelimeler sanki ne demeye çalıştığımı anlamış gibi bana baktı ve onu kurtaracağız her ne olursa olsun,dedi.Bende evet dedim,elimizden ne gelirse yapacağız pes etmek yok dedim.Gülümsedi,ağlaması durdu,bende gülümsedim.Gel buraya diyip bana sarıldı,sarılması o kadar içtendi ki Lisa'yı iyi ki tanımışım diye geçirdim içimden.