The Sinner's Heart

fourteen | supernaturals

Do you believe in vampires and wolves?

Kabanata 14

     ILANG ARAW nang inoobserbahan ni Artemis ang kanyang mga magulang. Kung may trauma ba ang mga ito. Kahit na anong senyales na may indication ng nangyari noong nakaraang linggo. But her parents seem normal.

    "Artemis, bahay ka didiretso pagkatapos ng school." sabi ng daddy niya habang nag-aalmusal sila.

     As if naman nangyari nang ginabi siya. Hindi siya kumukuha ng mga panggabing klase. Hanggang six pm ang pinakamatagal niyang klase.

     "Yes, daddy." sa halip ay sagot niya.

      Sumabay na siya sa kanyang mga magulang at ito na ang naghatod sa kanya sa kanilang paaralan.

     Isang linggo and the people seemed to move on for what happened. The people laughing, giggling as if the incident wasn't even that significant. They were simply oblivious of their sorrounding. They were too relaxed.

     Well, hindi niya masisi ang mga tao. They did not know what happened. They don't have a single idea what was happening. They don't know what is happening. They were just... living. Hindi niya alam kung maganda iyon o hindi. But the fact that no one tried to find answers. That no one asked. That no one cares. It is just too... simplistic.

     Humans do not know when they cease to exist.

     Narating niya ang isa niyang klase. European history. Kahit air conditioned at closed room, nakikita pa rin niya ang sa labas dahil glass ang kanilang mga bintana. Hinawi nlang niya ang kurtina. She tried to look at the sky. Para kalmahin ang sarili. Ngunit maski yun ay hindu mapakalma ang sistema niya. Isang linggo na rin siyang gano'n. Araw-araw ay tila hinihintay niyang may mangyayari. Na kailangan niyang maging alerto.

     The Order

     Mula nang malaman niya ang tungkol sa organisasyon na iyon ay hindi na siya natahimik. Bigla ay parang ang bigat na ng responsibilidad niya. Pakiramdam niya ay may dapat siyang gawin. Pero hindi niya alam kung ano. Ni wala siyang ideya na may ganoon pala sa Terras. Bakit ngayon lang niya nalaman? Ang Order na nagpapatupad ng batas sa mga supernaturals. Ang Order na maituturing na gobyerno ng iba't-ibang nilalang na ipinatapon dito sa Terras. Now, she's a part of it. Iyon ang nagpapabogat ng kalooban niya. Hindi sa nagrereklamo siya pero para siyang nangangapa sa dilim. Lalo't may nakaambang na panganib.

     Ang Apocalypse

     Matatagalan pa marahil bago mangyari yun but she very well knew what will happen before that. Untunting mawawasak ang daigdaig. Isa iyon sa pinanganganbahan ng Order. Dahil hindi sigurado ang mga ito kung kaya pang kontrolin ng Order ang supernaturals. Everyone would strive for survival. In any race, survival would always prevail. At nasa instinct na yan ng na sinumang nilalang.

     "Miss Arcangel, what can say about the Irish mythology about vampires?"

     Nagulat pa siya sa tanong na iyon ng isa niyang propesor. Paanong narating sa mga bampira ang kanilang klase?

     Oh, well, tinanong siya regarding sa pananaw niya. Sasagutin niya ng galing sa kanyang punto de vista.

     "Vampires are real. And so are the other supernaturals."

     Maano ba namang sabihin niya iyon? It's not as if hindi sanay ang mga taong makarinig ng tungkol sa mga vampires. Mas na-e-exite nga ang mga tao sa ganoong topic. Humans went as far as making romance stories about vampires and wolves. At hindi niya makita ang nakakakilig sa mga ganoong eksena. Vampires dipping their fangs on your neck and sucking your blood? Wolves shifting from a human being to a big hairy beast? That was no romance!

     But then who was she to judge? Hindi pa siya nakakakita ng real life vampires and wolves. But she knew they really exist.

     Natuon ang atensyon sa kanya ng mga kaklase. Parang natigil ang mga ito sa lihim na pakikipag-usap kahit na may discussion pa.

     "So, you believe in them."

     "Yes."

     "Have you seen one?"

     "Vampires or other supernaturals?"

     Nagtawanan ang klase. Medyo nangiti rin ang propesor but it's not as if pinagtatawanan siya. But her question itself.

     "Supernaturals of any kind."

     Yes. I'm one of them. I was an angel, you know. Ang sarap isagot para naman medyo mabawasan ang kamangmangan ng mga kaklaseng nagtatawa pa rin. Kung tingnan siya ay parang baliw.

     "No."

     Mas lalong nagtawanan ang mga ito. Ang iba ay iiling-iling pa.

     "But have you ever thought that if we, humans, exist, why not them?"

     Medyo natahimik ang mga mangmang.

     "I mean, hindi niyo ba naiisip na masyado naman siguro tayong conceited para isiping tayo lang ang ginawa ng Diyos?
     I believe in balance in every being. If humans and animals exist, then they might also exist. We just don't know about their existence."

     This time wala nang maririnig sa mga ito. Parang biglang napaisip ang mga ito sa sinabi niya.

     "Bakit hindi pa rin sila nagpapakita? If they exist, why don't they co-exist with us?" tanong ng isa na sinag-ayunan ng marami.

     "Let me ask you, kung makikita niyo ba sila, vampires who looks like anemic and wolves who looks like a beast, hindi ba kayo matatakot at mag-papanic?
     Imagine, ang iniisip niyong naggagwapuhang supernaturals ay hindi pala pang-hero and heroines ang role kundi ang gawin kayong pagkain. The world will be a big food stock for them. Do you think, the balance would still be there?
     And so, here is what I think. Maybe, like us, they also have a government that prevents them from doing so. Like you know, peace and order. Kaya sa halip na ipangalandakan ang lahi nila, they were quite about it."

     They blinked several times. Iba-iba ang ekspresyon. May ibang parang natauhan. Ang iba ay parang namamangha. Ang iba naman ay parang matatawa na parang hindi.

     The crowd of silence was broken when their professor cleared his throat.

     "That was quite a perception, Miss Arcangel. Thank you."

     Naupo na siya at hindi na nag-abalang tumingin sa mga kaklase. Well, nasa mga ito na kung gusto ng mga itong maniwala. At least, sa kanyang paraan ay naipararing niya ang nais niyang sabihin.

     That supernatural do exist.

     That they actually exist.