The Sinner's Heart

seventeen | relapse

"Thou shall not kill"
-From the Ten Commandments

Kabanata 17

Nang magmulat ng mga mata si Artemis ay sumalubong sa kanya ang puting kisame. She waited until her eyes adjusted to the light. Para kasing matagal-tagal rin siyang nakatulog. Paano niya nasabi? Her body felt so heavy and numb.

"Artemiscia" called the familiar voice. Her eyes flew open and darted to the woman who called her. She stared blankly at the woman wearing white gown with a stethoscope hanging on her neck.

Her forehead furrowed in confusion. The woman's face is familiar.

"Don't tell me you can't remember your own mother?" biro ng babae pero halata pa ring nag-alala bigla.

Lalo siyang nalito kaya lalo tuloy kumunot ang kanyang noo.

"Dear, that is not funny."

Nang wala pa ring matanggap na reaksyon mula sa kanya ay biglang nanlaki ang mata ng babae habang maluha-luhang nakatitig sa kanya at nakatakip sa bibig ang isang kamay. Tila hindi makapaniwala.

No'n naman bumukas ang pinto at pumasok ang isa pang may edad na lalaki na may dalang bag. Kahit may edad ay hindi maikakailang matikas pa rin at gwapo.

"Oh, gising ka na pala, baby." malambing na sabi ng lalaki.

"I'm afraid our daughter can't recognize us." halos pabulong na sabi ng babaeng nagsasabing kanyang ina.

Noong una ay parang hindi pa na-gets ng lalaki ang sinabi ng asawa nito. Ngunit nang tila mag-sink in sa utak nito ang implikasyon ng sinabi ng ginang ay gano'n nalang ang pagkagulat nito.

Dahan-dahang lumapit sa kanya ang mga ito. Strange but she doesn't feel threatened by their presence. Kaya sa halip na tawagin ang kanyang sandata ay nanatili siyang nakahiga sa higaang iyon. Hindi rin siya pamilyar sa lugar. Marahil ay pwede siyang magtanong sa dalawang nilalang na ito.

"Hindi mo kami naaalala?"

Wala siyang tugon. Baka ang mga ito ang walang maalala. Nagkatinginan ang dalawang nilalang.

"Ano'ng pangalan mo?" mayamaya ay tanong naman ng ginang.

"Artemiscia."

"Baka may temporary amnesia ka lang. But you can still remember your name. That's a good sign." tila nabuhayan ito ng loob. "I am your mother, Cielo Arcanghel."

Doon siya hindi natuwa.

"My mother's name is Aphrodite." mariing pagtatama niya.

Noon naman parang tinuklaw ng ahas ang ginang. She looks so shock. Unti-untibg nanubig ang mga mata nito as if she is going to cry.

Wake up, you fool! anang isang boses.

Saka naman niya naramdaman ang pagsigid uli ng kirot sa kanyang puso. As if her heart is being smashed by something. Napahawak siya sa dibdib at dinakot iyon. It hurts!

"Artemis!" sigaw ng dalawang nilalang at dinaluhan siya.

Ganoon nalang ang hilakbot ng mag-asawa nang umubo siya ng dugo. Halos wala na siyang marinig. Ang tanging nasa utak ay ang mga alaala-alang biglang rumagasa sa utak niya. It was so overwhelming she blacked out.

The next time she opened her eyes, she was greeted by two worried face. And she was glad she remembered everything this time.

"Artemis." her mother called out her name with a sob.