9. Wakker?!

119 2 1
                                    

Pov joy👯

Ik hoorde zachte stemmen naast me, alsof ze dingen in mijn oor fluisterde. Alles was wazig, ik probeerde mijn ogen te openen. Ik kreunde, alles deed pijn.

Ik probeerde mijn ogen nog eens te openen, het lukte een klein beetje.
' allemaal aan de kant, volgens mij probeert ze haar ogen te openen'
Ik hoorde een irritante lange piep. Ik wilde mijn handen tegen mijn oren drukken maar ik kon niks bewegen.

Voorzichtig opende ik mijn ogen, ik wilde praten maar er kwam alleen een raar schor geluid uit mijn keel.
Ik zag drie gezichten boven mij hangen, de eerste herkende ik niet meteen maar ze kwam me bekent voor. De tweede herkende ik wel meteen, mijn moeder. En de derde kende ik niet.

De onbekende man gaf me een glas water. Na een paar slokjes gedronken te hebben probeerde ik weer te praten.
'Wat is er gebeurt' vroeg ik.

Mijn moeder barste weer in tranen uit. 'Lieverd je bent aangevallen, je lag drie weken in coma en de dokters wouden de stekker er al uittrekken'. Boos keek ze naar de man aan de andere kant van het bed. Die mompelde een sorry en liep de kamer uit. Het andere meisje kwam bij mijn bed staan. Toen ik haar goed bekeek kwam er ineens een naam in me naar boven.

'Skylar'?

Het meisje grinnikte zachtjes en zei 'ik dacht al dat je me vergeten was in die drie weken'.
'Hoe kan ik mijn beste vriendin en kamergenootje nou vergeten'. Ik kreeg een hoestbui en ging weer goed op bed liggen.
'Je moet nog rust houden van de dokter maar je mag over drie dagen al weer naar huis' lachte mijn moeder zachtjes.

The Marcel acedemieWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu