SİMİRNA

👉 11. BÖLÜM 👈

Barlas genç kızın elinden tutup hastaneden çıktı ve hastane bahçesin de duran arabasına binip hastaneden uzaklaşmaya başladı.

Arabayı sahil kenarına getirip durdurdu ve arabadan indi. Bu sıra da Simirna hala neler olup bittiğini anlamaya çalışıyordu ama sadece çalışıyordu çünkü o odadan ne ara çıktıklarını ne ara buraya geldiklerini bilmiyordu ve bunların neden olduğunu da bilmiyordu. Düşünmekten vazgeçip arabadan indi ve Barlasın yanına gitti. Elini genç adamın koluna koyup konuşmaya başladı.

Barlas iyi misin?

Barlas koluna değen o minik elle iyi olmuştu aslında ama gözünün önünden o görüntüler bir türlü gitmiyordu. O küçük veletin sevdiği kıza sarılışını, beline değen elini, o muhteşem gülüşünü gördüğü gözlerini unutamıyordu. Ağzını burnunu kırmalıydı o şerefsizin.

Neden Simirna neden yapıyorsun bunu?

Ne yapıyorum Barlas ne. İnan ne yaptığımı bilmiyorum.

Genç kız doğruları söylüyordu. Gerçekten ne yaptığını bilmiyordu. Ne yani onu bu hale getiren kendisi miydi.

O itin kolların da ne işin var senin?

İt?

Evet it Elisyanın partisin de dans ettiğin it. Ona güldüğün, beline dokunmasına izin verdiğin it.

Simirna olanları yeni yeni anlıyordu. Barlas onu kıskanmıştı.

Barlas o sadece arkadaşım fazlaca ısrar ettiği için kabul etmek zorun da kaldım dans teklifini ama başka bişey yok. İnan bana.

Yani o kıl kuyruktan hoşlanıyor filan değilsin öyle mi?

Simirna hayır anlamında kafasını sallayınca Barlas duydukları üzerine fazlasıyla mutlu olmuştu. Hala o itin ağzını burnunu kırmak istiyordu fakat Simirnanın yüzünde ki o masum ifade düşündüklerinin gördüğü gibi olmadığına ikna etmişti onu.

Bir kaç saat daha orada oturup denizi izlemişlerdi birlikte ve bu iki genci de fazlasıyla mutlu etmişti.

Tabi bu arada Barlas genç kıza elbiseyi de sormayı düşünmüştü ama bu ortamı bozmak istemediğinden sessizliğini koruyup susmuştu. Olduğu bu durumdan fazlasıyla mutluydu Barlas şuan.

Simirna düşündüklerini iyice tarttı ve söylemek için kendini fazlasıyla cesaretlendirdi. Kafasını çevirip Barlasın tam gözlerinin içine baktı ve öyle bir kaç saniye bekledi heyecanlıydı ve Barlas bunu farketmişti. Herşeyi oluruna bırakmayı düşünmüştü ama Simirnanın bu kadar cesur olacağını düşünememişti. Bunun bu kadar hızlı ilerleyip bu noktaya geleceğini bilememişti. Ama bişeyi iyi biliyordu bu bakış onların sonu olacaktı biliyordu ve bir an önce buna engel olmalıydı.

Genç kız tüm cesaretini toplayıp Barlas'ın gözlerine baktı ve konuşmak için dudaklarını araladı.

"Barlas.... "

Ama ne var ki Barlas genç kızın ne diyeceğini çok iyi biliyordu bu yüzden konuşmasına izin vermeden kendisi konuşmaya başladı.

"Yapma güzelim, bunu ne kendine ne de bana yapma. Aramızda ki bu yaş farkına rağmen bunu benden isteme. Annem seni kardeşim gibi görürken, deden her fırsatta kızım sana emanet abisi derken bunu benden isteme.

Eğer o iki kelimeyi söylersen seni bir daha göremem, sesini duyamam. İmkansız olabilirsin belki ama, yasak olmana dayanamam. "

Genç kız sussa deprem konuşsa ayrılıktı bunun farkındaydı bu yüzden gitmeyi seçti. Sevdiği adamdan, sevgisinden, büyüttüğü umutlarından gitmeyi...