Onlar gibi olabilirim ama asla onlar kadar kötü olmayacağım. Birileri öldürmeyeceğim. Birilerine acı çektirmeyeceğim.
.......
Birkaç saat geçtikten sonra kapımın kilitleri teker teker açılmaya başlanmıştı.
"Kook'un yanına gitmeliyiz" diyen Jimindi.
"neden"
"orada öğrenirsin, acele et"
Ayağa kalkıp yürümeye başlamıştım.
"kapıda muhafızlar var onlar seni bir arabaya bindirecek"
"sen gelmiyor musun?"
"hayır"
"neden"
"çok fazla soru soruyorsun git hadi" kafamı sallamıştım. Nedensizce ona karşı bir güven vardı, onlar gibi kötü olduğuna inanmıyordum.
Dışarı çıktığımda muhafızlar kollarımdan tutarak arabaya götürmeye başladılar.
"kolumu tutmasanızda yürürüm ben" demiştim ama dinlemiyorlardı bile.
"siz uçamıyor musunuz ya" dalga geçmeye başlamıştım.
Teki ön koltuktan kafasını geriye döndürmüştü, o da dalga geçer gibi " her zaman uçarız sana eziyet olsun diye arabayla gidelim" dedi
"ha ha ha" demiştim sadece.
..............
Kook'un yerine geldiğimizde sıra sıra içeri giriyorduk. Bizi görenler başını eğiyordu.
"Margeret hoş geldin" Kook'du.
"beni yine neden getirdiniz"
"bizim gibi olmak hakkında ne düşünüyorsun"
"sizin gibi olmayacağımı size söyledim"
"bizler kötü değiliz"
"evet değilsiniz bütün akrabamı arkadaşlarımı öldürdünüz daha ne kadar kötü olabilirsiniz acaba" demiştim.
Arkada Tae "Kook, izin ver öldüreyim" demişti.
Kook kolunu kaldırıp " sakin ol" demişti.
"bak margeret sana bizden olursan neler olacağını anlatayım mı"
"yada gösterelim" demişti öne atılıp Jimin.
"nasıl göstereceksin sarı çocuk" diye dalga geçmiştim.
"hologram ile" diyip elini kare yapıp karşıya bakmamı istemişti.
Bu bendim..
Ben.. Çok farklıydım..
Çok.. Çok..
Nasıl anlatsam.. Saçlarım normalde kumral olmasına göre orada siyah ve çok çok fazla uzundu.. Çok güzel gözüküyordum.. Gerçekten çok çok güzel gözüküyordum.. Gözlerim yeşildi.. Normalde kahverengi..
Boyum uzundu.. Normalde bu kadar bile uzun değilim..
"bana nolmuş" diyebildim sadece izlerken,
"bu senin zirven" demişti Kook kulağıma.
"bir de yapabildiklerine bak" demişti Jimin "seni biraz sinirlendirelim" diye de ekledi.
Hologramdaki bende neler oldu bilmiyorum ama birden çok çok fazla sinirlendim ve yüzümde çukurlar,morluklar oluştu.. Tek gözüm yeşil teki kırmızı oldu, yüzümde çatlaklar oldu.. Saçlarımsa... Beni yürütüyordu..
Evet yanlış okumadınız saçlarım yürütüyordu.. Normal ayaklarımı kullanmadan.. Bu nasıl olabilirdi..
Ve tek hareketle eşyaları birbirine katabiliyordum..
"ben bunları nasıl yapabiliyorum" dedim..
"ben bu kadar güçlü değilim ki" dedim..
"evet değilsin ama olabilirsin" dedi Kook
"olacaksın" dedi Tae tepkisizce..
"peki sizler neden beni gördükçe başını eğiyorsunuz orada" diye sordum.
"çünkü biz senin emrinde olacağız" dedi kook.
"peki ya sen?"
"ben geçiciyim Margeret burası senin"
Hayır bunlar hayaldi değil mi? Bunlar gerçek olamaz.
"sen ne diyorsun Jungkook. Böyle bir şeyin olmasına imkan yok."
"Margeret sen normal değilsin. Anla bunu artık. Arkadaşların yüzünden sen asla normal olmadın."
"Peki ben neden normal değilim?!" diye bağırdım.
"çünkü onca ucubenin arasında tek insan sendin, ve onlarla yaşamayı başarabildin" diye bağırdı TAE.
Bu doğruydu.. Onlara katlanabildim.. Bunu nasl yaptım bilmiyorum ama katlandım.
"sen bizden birisin aslında" diye ekledi Jimin.
Bunları anlattıktan sonra aklıma bir şey geldi. Benim arkadaşlarımı, kuzenimi öldüren bu ucubelere kendileri gibi cevap verecektim.
