"hayır.. hayır tatlım seni öldürmeyeceğim".."yani en azından şimdilik" diyede eklemişti.
Artık ne dediklerini idrak edebiliyordum nede kafamı kaldırıp düzgün dinleyebiliyordum.
Bu yaşadığım benim için kaldırılabilir bir şey değildi. Kim böyle bir şeyi kaldırabilirdi ki?!
"bana bak" çok yüksek sesle bağırmıştı. Yerimde titremiştim.
"kapa çeneni" demiştim. Ondan korkuyordum evet ama bu zıt gitmeyeceğim anlamına gelmezdi.
"seni şuanlık öldürmeyeceğim"
"neden"
"nedeni yok ",,,"canım seni öldürmek istemiyor şuan" demişti
"peki neden?" diye sormuştum. Neden onları öldürdü de beni öldürmüyordu?!
"sana bir soru sordum yaratık"
Bi hışımla yanıma gelmişti saçlarımdan tutuyordu. Bu.. Bu çok canımı acıtıyordu.
"bırak"
"canım ne zaman isterse o zaman bırakırım seni aptal"
Bir şey demiyordum, sadece onun yüzüne bakıyordum..
Çenesinin ve sağ gözünün altı çukurdu ve çok .. çok iğrenç bir rengi vardı.
Üst dudağı yoktu, gözlerinin rengi değişikti.
Daha fazla bakamayacaktım.
"sen iğrençsin" diyip kusmuştum. Maalesef hem etrafa hemde bu yaratığa daha fazla dayanamamıştım.
"sen nesin böyle" diye sormuştum.
"neden arkadaşlarımı öldürdün"
"neden bunu bize yaptın,yapıyorsun" diyede eklemiştim.
"kusacak kadar çirkin miyim ben"diye sormuştu bana.
"bu zamana kadar midemi tutabilmem bile bir mucize ucube" demiştim. Ve hemen kafamı yere koymuştum. Vurmasını yada orda oraya atmasını bekliyordum. Yada öldürmesini.
"normalde görüntüm böyle değil" "sinirlenirsem yada birini öldürürsem bu hale dönüşüyorum" demişti.
"ve bende buna inandım" demiştim, benimle dalga geçiyordu.
"beni öldürsene artık ne bekliyorsun senin gibi bir ucubeyle konuşmak istemiyorum" demiştim.
"sana göstericem ve inanacaksın" demişti. Hışımla kalkıp odadan çıkmıştı.
..........
..................
1 saat kadar geçmişti hala gelmemişti. Artık ölülerin üstünde sinekler dolaşmaya başlamıştı.
Kokuları berbat hal alıyordu. Ama onlar benim arkadaşımdı onları başka yere koyamam.
Nasılsa benide öldürecek. Elbet bu işkence bitecek.
Miri'nin yanına gitmiştim..
Ağlamaya başladım çünkü.. çünkü onu .. ve diğerlerini ailem yerine koymuştum, bunu onlara bana , bize neden yapıyordu anlamıyorum!
Ben hala yere yığılı bir şekilde ağlarken kapı açılmıştı.
Gayet alımlı biri girmişti. Bu etrafın şokunu hiç yaşamamışım gibi bir anda onun yanına koştum, karanlık tarafta olduğum için beni görmeye bilirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"lütfen beni burdan götür"
"sana yalvarırım"
"ben nasıl geldim buraya bilmiyorum"
"ben kötü biri değilim"
"benim arkadaşlarımı öldürdü o"
"beni de öldürecek"
"ölmek istemiyorum" bi anda sıraladığım cümleler karşısında gülmüştü.
"miden bulanmıyor sanırım" demişti.
Şaşkınlık içindeydim.
Geri geri gitmeye başladım.
"sen.."
"ben ya",,, "noldu beğendin mi?"
"sen nasıl"
"ben nasıl böyle oldum, evet çok yakışıklıyım, nasıl bi anda böyle yakışıklı oldum değil mi?"
Sessizce "evet" demiştim.
"ben normalde öyle değilim demiştim." Üstüme gelmeye başlamıştı.
