V-MARGERET

1. BÖLÜM-V/MARGERET-

Etrafıma bakındığımda sadece yerde yatan bir sürü ölü insan görüyordum. Bu bir şaka olmalıydı.

Ben..Ben en son bir oyun oynuyordum.

Evet yanlış okumadınız uyumadan 15-20 dakika önce arkadaşlarımla birlikte bir oyun oynuyorduk.

Bu bir rüya olmalıydı. Evet rüyaydı kesinlikle.

Kafama 1-2 kez vurdum fakat hala uyanmadım. Hala yerde yatan insanlar görüyordum, ve fazlasıyla korkuyordum.

Bazılarının bacağı bazılarının kafası kopuktu. Şuan şokta mıydım onu bile bilmiyordum çünkü ne bağırdım nede kaçmaya çalışıyorum şuan.

Hayır öldüm de benim mi haberim yok?

Ciddiyim en son oyun oynuyorduk. Bunlar.. Bunlar olamaz.

Tom, Ash,Miri,Jack onlar neredeler?

Bizim oyunumuza noldu?

"yeter sus artık" kımıldamamaya çalışıyordum.

"seni göremediğimi mi sanıyorsun aptal" bir erkek sesiydi.

Ne oluyor? Ben neredeyim?!

"sende kimsin" sonunda sormuştum.

"benim kim olduğumu şu durumda nasıl merak edebiliyorsun, etrafına bakmadın mı sen hiç" dedi. Arkamda olduğunu enseme çarpan nefesinden anlayabiliyordum.

"sana.sen.kimsin" demiştim kesik kesik çünkü çok çok fazla korkuyordum.

"arkanı dön" demişti tek nefeste.

"sana.s---"

"arkadaşlarına hoşça kal dedin mi?" diye dalga geçerimsi soru sormuştu. Bi hışımla arkamı döndüm.

"ne diyorsun se—" gözlerine baktığımda susmuştum.

Bilerek susmuyordum, susturuluyordum resmen. Sanki bir yeti konuşma özelliğimi benden almıştı.

"Bana bak aptal, şimdi susma vakti ve beni dinleyeceksin." Hala çırpınıyordum. Onun yüzü.. Çok.. Çok fazla korkunçtu..

"arkadaşlarını gezmeye gidelim mi?","merak etme çok uzağında değiller" demişti. Kafamı hayır anlamında sallamaya başlamıştım.

Hayır onlar ölemezdi. Tek ailemdi onlar benim. Onları kaybedemezdim.

"bak Miri orda" eliyle tablonun altında yatan ve bacağı olmayan insanı göstermişti.

Bu .. olamazdı..

Bu kız Miri olamazdı..

Hala konuşamıyordum. Bir hışımla kızın yanına gitmiştim. O güzel sarı saçlarını kaldırmıştım yüzünü görebilmek için.

Evet o Miriydi.. Gerçekten Miriydi.

O kadar sinirlenmiştim ki şuan ne korku ne hüzün.. Hiçbir şey hissedemiyordum. Aşağılık yaratık!

Tam ona koşacakken yerimde donakaldım.

Donmadım. Sadece yürüyemez oldum, hareket edemiyordum.

"Vee.. Jack miydi şu çocuğun adı?" tek eli şöminenin içinde yanarken ölen insanı gösteriyordu.

Bakmıyordum. Kesinlikle bakmayacaktım. Görmek istemiyordum. Ailemin öldüğünü, canice öldüğünü görmek istemiyordum. Acı çekiyordum.

"Ah hadi ama bak oraya" demişti. Hala bakmıyordum. Aksine tam zıt yöne bakmaya çalışıyordum.

"aptal" diyip elini şıklatmıştı.

Kafam yavaş yavaş oraya dönmeye başlamıştı. Hayır ben yapmıyordum. Kesinlikle kafamı ben döndürmüyordum.

O yapıyordu, o ucube yapıyordu. Hala konuşmama izin vermiyordu.

"sana güzel bir haberim var, arkadaşın çoook çooooook acı çekerek öldü" demişti. Artık ne konuşasım ne hareket edesim vardı. Sadece ağlıyordum.

"ve.. sırada en en sevdiğin mi demeliyim yoksa oda arkadaşın mı demeliyim yada?? Yada kuzenin Ash mi demeliyim??" dediğinde tüm dikkatimi yanımda duran yaratığa vermiştim.

Kuzenimi? Canımı? Öldürmüş müydü yani?

Aniden yere düşmüştüm.

"tamam tamam acıdım, onu göstermeyeceğim ama o da öldü" gözlerimi kapamıştım bakmak istemiyordum, ölmek istiyordum.

"ve diğerleri de öldü" "yine bilgin olsun diye söylüyorum aptal" diye eklemişti.

"şimdi sana konuşma yetini geri vereceğim merak etme seni düşündüğümden değil ne kadar acı çektiğini öğrenmek, duymak için" demişti. Bu yaratık neydi böyle?

Şuan boşluktaydım. Hiçbir şey hissetmiyordum.

"konuş" demişti.

Kafamı yere koymuştum.

"sana.konuş.dedim" sinirleniyordu.

Gözlerimi kapadım.

"konu—"

"beni de öldür" demiştim.

.............................................

...................................

EVET YENİ HİKAYEM!! LÜTFEN NASIL BULDUĞUNUZU AÇIKLAYIN.

HİKAYE BTS VE GİZEMLİ BİR KIZ ARASINDA GEÇECEK. BENCE BİR SONRAKİ BÖLÜMÜ 4-5 GÖZLE FALAN BEKLEYİN