Askeri Lisede "KIZ MESELESİ"

A.L.K.M. ∞ 11 "Okul"

Selaaamm multide yagmur var. Bolumu bege - isiklarim ol sarkisiyla okuyabilirsiniz. Bol bol yorum yapmayi unutmayin.. İyi okumalar ve bolum sonunda gorusuruz..

∞ 11. Bölüm ∞

Ben onunla gideceğim yolun uçuruma çıkmasına da razıydım, uçurumlar da denize bakıyordu sonuçta. Ondan nefret etmem gerekirken, ona tutulmuş olmam kalbimin ve beynimin bana büyük bir oyunuydu. Güzel kandırmışlardı beni. Başta nefretle yaklaşmış, yavaştan aşka dönüşmüştü. Zaten nefret ve aşk arasında ince bir çizgi vardı, ben o çizgiyi çoktan geçmiştim.

Nefesim kalbime sığmazken derin bir nefes daha aldım. Boğulacağımı bile bile en fırtınalı denize atlıyordum.

Korkuyor muydum peki?

Çok.

Vazgeçecek miydim peki?

Bunu kendime sorunca bile kalbimin bana kırıldığını hissetmiştim. Yani, vazgeçilecek gibi değildi. O kadar güzel gözlerden kimse vazgeçmezdi, o kadar güzel bakan adamdan kimse gidemezdi, öyle güzel gülüşten kimse kopamazdı.

Öyle güzel gülüyordu ki, insanı öldürüp tekrar dirilticek cinstendi. İnsana kendini sevdirip, kendinden nefrer ettiricek cinstendi. Çok güzel gülüyordu Allah'sız. Yaptığı her şey gözüme o kadar güzel gözüküyordu ki, elini uzatışı, araba sürüşü, konuşması, küfür edişi bile aşık olunasıydı.

Olmuştum zaten.

"Yağmur?" dedi öğretmen. Çizdiğim defterden kafamı kaldırıp hocaya baktım. Transa geçmiş gibi defterime bir şeyler çiziyordum. Daha doğrusu yazıyormuşum. Yazdıklarıma göz gezdirince sadece Deniz yazdığımı gördüm. Defteri kapatıp "Şey, özür dilerim ben dalmışım" dedim utanarak.

Sınıftakilerin sırıtmasını hissedebiliyordum. Bir de sırtımı delip kalbime ulaşan mavi gözleri.. "Belli zaten,soru sorucaktım ama daha önemli düşünecek şeylerin var galiba." dedi öğretmen alayla. Sinirlensem de ses çıkarmadım. Zaten çıkaramazdım..

Öğretmen benimle uğraşmak istememiş olucak ki başkasına soru sormayı tercih. Eh keyfi bilir. Gözlerimi devirip defteri tekrar açtım, bu yazdıklarıma baktım. Gülümsemeden edemedim. Resmen ben Deniz'e.. Neyse.

Zil çalınca herkes dışarı akın ederken ben boş boş defterin başka sayfasına karalama yapıyordum. Kolumda hissetiğim bir elle irkilip elin sahibine baktım. Oğuz.

"İyi misin?" dedi. Gözlerimi ondan çekip "İyiyim." dedim. O gün beni zorla babama götürmeye çalışmış ayrıca canımı çok acıtmıştı. Hem fiziki hem ruhen. Çok kırılmıştım Oğuz'a, ve düzelecek gibi değildim. Bedenen kırılma değildi bu, ben o kırılmayı ruhumda hissetmiştim.

Sınıfta ben Deniz Oğuz ve bir çocuk daha vardı. Çocuk en arka sırada test çözüyordu galiba. Ya da kitap okuyordu. Tam göremiyordum. Sınıftan çıkmak için ayağa kalktım. Oğuz bileğimi tutup "Özür dilerim. Yemin ederim isteyerek olmadı o an çok sinirlendim. Öyle söylemek istemedim." dedi. Gözlerimi özellikle gözlerine değdirmiyordum. Çünkü, çünkü ben insanların böyle yavru köpek bakışlarına dayanamıyordum.

Ama bu sefer farklıydı. Bu sefer çok kararlıydım. Dikkatle gözlerine baktım "Öyle demek istedin ve çok da doğru dedin Oğuz." dedim. Gözleri dolmuştu. O da biliyordu, beni kaybediyordu.

"Hayır doğru değil, o sadece sinirle söylediklerimdi. Sen çok safsın. Kimseye yalan söylemezsin, söylemedin de." dedi. Gözlerim Deniz'e takıldı. Dikkatle Oğuz'la beni izliyordu. Deniz'e bakarken çok utanıyordum. Çünkü çocuğa ilan-ı aşk etmiştim resmen.