Küçüğüm

- 2 -

Sabah gözlerimi açarken zorlanmıştım resmen kas katı kasılmışlardı. Artık soğuğu hissedemiyordum. Lavaboya girdim, çok pis kokuyordu. Tuvaletimi yapıp çıktım. Ellerimi yıkacağım bir su bile yoktu. Evden çıktım ve markete gittim. Sırf bir daha Boran ile buluşalım diye hırsızlık yaparken yakalattım kendimi. Eh market sahibi hemen polisi aradı. Birkaç dakika sonra geldi. Ama gelen Boran değildi. Bu biraz üzmüştü beni oysaki ben onu bekliyordum. Polisler kelepçeleyip götürdüler beni. Karakola geldiğimde Boranı sordum hep ama yok dediler. Nerede olabilir bu adam. Önümden bir polis geçerken son şansım diyerek düşündüm ve ona sordum.

''Polis Boran Bey'i, gördünüz mü?'' kibarca sordum bak cevapla!

''Boran komiser şuan özel bir görevde neden sordunuz?'' dedi, ellerime baktı. Sonra yanımda ki polislere baktı ve geçip gitti. İki polis beni nezaret haneye götürüp attılar oraya ve sertçe beklememi söylediler. Yalnız dizilerde görürdüm burayı ama hiç böyle iğrenç bir yol olacağını düşünmezdim. Olsun yine bura sıcak ve yemeğim önüme gelecekti. Oraya koyulan 4 demire dayalı odun parçasının üzerine kıvrıldım. Üstüme yorganı çektim ve birinin gelmesini bekledim.

Uzun bir zamandan sonra buraya doğru gelen topuk sesleri duydum. Gözlerimi yavaşça açıp arkamı döndüm. Ve o buradaydı evet Boran buradaydı.

''Küçük Hanım, başınızı yine belaya sokmuşsunuz!'' dedi sinirle ve umursamazlığı ile.

''Çıkar beni buradan!'' dedim ve demirliklerin oraya gelip tutundum. Güldü ve elini demirliklerden sokarak yanağımda gezdirdi.

''Seni buradan çıkarmayacağım!'' dedi ve güldü. Sinirle döndüm ve elini ısırdım geri çekti hemen ve eline baktı bende zaferle gülüp odun parçasına geri döndüm ve arkamı dönüp gözlerimi kapadım. Kapının açılma sesi yankılandı. Hiç gözlerimi açmadan uyuyormuş gibi yapmaya devam ettim. Sanırım giren Borandı.

''Küçük Hanım, kalkın!'' dedi gür sesiyle. Duymamazlıktan gelip gözlerimi kapamaya devam ettim. Daha da yaklaştı ve elindeki cop'u yattığım yere vurdu. Tabii sıçradım ve ayağa kalktım. Güldü önce sonra hemen mimiklerini düzeltti.

''Benimle geliyorsun!'' dedi ve kolumdan tutup çekiştirmeye başladı.

''Yavaş acıyor..'' desem de dinlemedi, bahçeye çıkardı. Karşıma geçip iki çift sinirli gözü üstüme dikti.

''Sen kendini ne sanıyorsun? Bilerek hırsızlık yapmak nedir? Beni neden arıyorsun?'' dedi ve sinirden bir kere kendi etrafında döndü.

''Bak-'' tam konuşacağım, eliyle susturdu.

''Ya da duymak istemiyorum ne halin varsa gör! Serbestsin!'' deyip caddeyi gösterdi. Neden böyle davrandığını anlamıyordum ama kırıcı oluyordu.

''Gidiyorum, peki. İstenmediğim yerde durmam!'' dedim ve ayağımı yere vurup ilerlemeye başladım. Ahmak! Ne haddine ki demi bilerek hırsızlık yapıp şunu görmek için yaptığın şey! Kendime kızıyordum neden yaptın diye.. Tam bir aptallıktı.

2 gün sonra

Tamı tamına iki gün geçmişti onu görmeyeli. Onu nedense özlemiştim, eğlenceli bir kişiydi. Herhalde bir daha ki görüşmemiz nezarethane de olur. Elimde sigara çıktım evden. Boş ve soğuk cadde yalnız yürüyordum. Rüzgarın sesi bana şarkı , esintisi düşman oluyordu. Yerlere dökülen yaprakları gördükçe huzurlu oluyordum, içim değişik oluyordu. Sigarayı yere atıp topuğumla ezdim. Karşıda bir park vardı ve o parkta şuan yerler ful yaprak doluydu. Koşarak geçtim oraya ve yerdeki yapraklar ile oynamaya başladım. Alıp alıp üstüme atıyor , kendimce eğleniyordum. Bir çok yaprağı aldım ve havaya fırlattım. Tek tek iniyordu üstüme yapraklar. O anda biri tuttu beni ve kendine çevirdi. Şaşkınlıklar içerisinde ona bakarken o benimle dans ediyordu. Yapraklar üstümüze dökülürken dans ediyorduk ve çok güzel gözüküyorduk. Pür dikkat gözlerimi Boran'ın gözlerine sabitledim ve ayırmadım bir saniye bile. O an aklıma'' Dance Me To End Of Love'' şarkısı geldi ve o şekilde dans ettim. Sonunda yapraklar inmişti ve Boranda durdu. Sadece birbirimize baktık uzun süre.