Asansör;Aşk Hattı

29.Bölüm:*12 Şubat Şans Günü*

Bölüm şarkısı bölüme cuk oturuyor dinlemenizi tasviye ediyorum herzamanki gibi.
(Dikkat bölümde argo kelimeler vardır!)

Onurun bakış açısıyla yazılmıştır.

Otobüs durağına vardıktan bir kaç saniye  sonra otobüsümün gelmesiyle  bu günümün şanslı geçeceğine inanmıştım ki öylede olmuştu,kaç haftadır çalıştırdığım koro öğrencilerim iki gün sonra olan performanslarına hazır duruma gelmişlerdi.Bu bir şans değil gibi görünsede aslında bu büyük bir şanstı,çünkü ünivesitemdeki keçi sakallı dekanım bana bu görevi vermişti ve  görevi tayin  ettikten sonra hiç kontrole gelmemişti.Çat kapı gösterinin bir teasterını ona sunmuştuk ve tek bir eksik olmadan,tek bir yalnış nota ve detone yaşamadan teftişi geçmiştik. İşte bu bizim için büyük bir şanstı.Ve dekanım bu görevin altından başarıyla kalktığımı gördüğünde beni ödüllendireceğini söyledi acaba ödülü ne olacak merakla bekliyorum.

Öğle saatlerinde olan dersime gitmek için koridorda yürüken yerde güneş kadar ışıldayan,parlak bir cisim gördüm.Koridorun camlarından süzülen güneş ışığıyla birleşerek gözlerimi kör ediyordu âdeta.Daha önce kimsenin o şeyi fark etmemsinden şüphe duydum.Yaklaştıkca artan parıltısı beni büyülemişti.Yere eğildim ve onu elime aldığımda bir broş olduğunu anladım.Broşu elimde birkaç kez çevirip inceledim üzerinde tek bir çizik yoktu,ne harf nede bir isim yazıyordu aitlik belirten, sadece deniz kabuğu şekli verilmiş ışıltılı bir taş broştu elimdeki.Onu o an cebime atabilirdim.Kısa günün karıydı, belkide Allah tarafından bu dünya üzerinde bu broş ile ödüllendirilmiştim kim bilebilrdi ki?
Ama sonra içimden gelen bir his ile gidip onu üniversitemdeki danışma bölümüne bıraktım.Birkaç anons yapıldı,bende o sırada dersime girdim.Konservatuarda okumak harika birşeydi,hiçbir ders sıkıcı veya zor değildi.Olsa bile eğlenmek herzaman ön plandaydı.Bazen buraya geldiğim için kendimle gururduyuyorum.Konservatuar okumak benim liseden beri hayalimdi. Uzun saçlarımla okulumun bahçesinde gitarımla birçok seranat yaptım.Müdüre yakalandığımdada çok azar yedim ama tutkumdan asla vaz geçmedim.Bunun için bir çok kez babamdan dayak yedim gerçi bu bahane oluyordu dayak için ama her neyse,yinede müzik tutkumdan vaz geçmek gibi bir düşüncem olmadı. .Hatta içimde dahada büyüttüm onu.Şimdi ise buradayım, hayallerimi yaşamanın keyfini dibine kadar yaşıyorum ve bu harika bir duygu.Her ne kadar geç gerçekleşsede bu dilek sonuçta güzel şeyler doğurdu benim için.Gerçi birinci üniverstemide gastronomi üzerine okumuştum ve bundanda pişman değilim sonuçta baba mesleğim ve yemek pişirmekten yeni tatlar keşvetmekten zevk alıyorum.Sanırın dünyadaki en şanslı kişi benim, bu hayatı bu yüzden de son saniyesine kadar tutku ile yaşayacağıma söz veriyorum...

* Bu bölüme bir diğer efso şarkıyla devam etmelisin bence *kıps

Dersten anons edilmemle çıktım,birden bire dekanın odasına çağırılmama anlam veremedim,hızlıca odaya vardığımda keçi sakallı dekancığım bana elinde tuttuğu broşu göstererek
"Sana bahsettiğim hediye varya oğlum işte burada..."
Diyiverdi.Ben yaşadığım şoku şuan açıklayamamam ama siz anlayın işte,yaşadığım sevinci biraz dizginlemeye çalışıyordum ki dekanım elindeki broşu gece mavisi kutusuna koyup bana uzattı ve,
"Geçenlerde yanan konferans salonunda bir kız ile bayaa bir bakışmıştınız,bunu o kıza ver ve ondan sana iyi davranmasını iste düğününüze beni çağırmayıda unutma sakın,gelip size çelloyla erik dalı çalacağım."

Ağzım kulaklarımdaydı bunları söylerken bir yerddende bir duygu karmaşasının içine düşüvermiştim.Bu yaşlı adam bizi nasıl fark etti?daha önemlisi düğün falan diyor ne oluyor yahu?Şuan dile getiremediğim bir sürü soruya cevap arıyorum.Birşeyler sormak için ağzımı açtım ki karşımdaki yüz ifademden anlamıştı sanırım ne diyeceğimi, konuştu benden erken davranıp,
"Tabi ben böyle konuşunca bir şok olmuşsundur, anlıyorum ama benden bu tür şeylerin kaçmayacağını bilirsin.
O gün aranızdaki enerji ve elektrikten bütün salon etkilendiSizin enerjinizi ne kadar hissedip depoladıysam evdeki ütüyü prize takmadan çalıştırabildim."