#Genelkurgu 200🎉
#komedi 14🎉
Bu kitap,iki yakın dostun uzun zaman sonra ilk buluştukları yerde karşılaktıkları olayları ve bunun sonrasında da peşlerini bırakmayan musibet ve komiklikleri anlatmaktadır . Aynı zamanda iki gözde çift barındırmaktadı...
Bu bölüm ZehraOzkaya55 adlı okuruma ithaf edilmiştir.💕
Sude Nurşaha bir pastahanenin adresini vermişti.Nurşah Sudenin acı dolu sesini aklından çıkaramıyordu ve onun yanına bir an önce varmak için gaza bastı.On dakika sonra Sudenin yanın varmıştı ve gördüğü manzara karşısında şok olmuştu.
İlker,Sudenin kucağında kanlar içinde yatıyordu.Nurşah arabadan indiği gibi caddenin karşısına,Sudenin yanına gitti.
"Sude neler oluyor!?İi...İlker neden yerde ah aman tanrım hemen ambulansı aramalıyım.!"
"Nu...r..şah"
Sudenin sesi ağlamaktan kısılmıştı ve benzi sararmış soğuk soğuk terler dökmeye başlamıştı.
Dedi ve kendini İlkerin üstüne bıraktı. Nurşah, Sude ve İlkere ne olduğunu bir türlü anlayamadı ve kendini bırakarak ağlamaya başladı.Bugün bir türlü bitmek bilmiyordu,önce yangın şimdi ise İlkerin yaptığı salaklıklar.Nurşah içinden bugünün artık bitmesi için dua ediyordu ve ağlamaktan bitkin düştüğü için yığıldı.
Hastahanedeki bir bankta gözlerini açtı.Oraya nasıl geldiğini anlamamıştı,sabah çoktan olmuştu. Hemen yanıbaşındaki danışmaya İlkerin durumunu ve yerini sordu,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Afedersiniz. İlker Gökmen adlı hasta hangi odada kalıyor acaba ve durumu nasıl?"
Danışma güler yüzüyle önündeki bilgisayara İlkerin ismini arattı ve Nurşaha,
"Hanımefendi sakin olun İlker bey gayet iyi,odasına gittiğinizde doktor size daha detaylı bilgi verecektir."
"Peki.Peki odası nerede?"
"4.kattaki 68 numaralı odada kalmakta efendim."
"Tamam. Teşekkürler"
Nurşah bir hışımla 4.kata çıkmak için tek yol olan asansörlere yöneldi ve asansörü beklemeye koyuldu. Asansörün kapıları açıldığında içeride olan kişi karşısında şaşırdı.
İçeride bir tek Onur vardı ve elindeki röntgene kilitlenmişti âdeta,başını hiç kaldırmadı,Nurşahıda görmedi.Nurşah ona selam vermek istedi ama Onurun onu böyle bitkin halde görmesini istemediğinden zaten büyük olan asansörün en dip kısmına geçdi, yüzünü sakladı. İkinci kata vardıklarında asansörün kapıları açıldı ve içeriye fazlaca olan insan topluluğu doluştu, insanlar 20 kişilik olan asansör kapasitesini zorlayacak kadar çoklardı.Nurşahı ittire ittire Onurun yanına kadar gönderdiler.Onur Nurşahı fark edince yüzünde gülücükler açmaya başladı,ama Nurşah Onura bakmamak için kendini zorluyordu.Asansöre doluşan insanlar hâlâ yer açmak için Nurşahı Onura doğru itekliyorlardı.Nurşah ve Onurun elleri birbirine değdi.
İkisi aynı anda birbirlerine baktılar.O an akıllarından tek birşey geçiyordu...
"Acaba bu insanlar kaçıncı katta inecek bu lanet olası asansörden?" Çünkü biraz daha birbirlerine bukadar yakın bir mesafeden bakmaya devam ederlerse, /(kitap bitecekti 😆) sıcaklamış bedenleri oracıkta eriyecekti...
4. Kata gelene kadar asansörden tek bir kişi bile inmedi ve Onur ve Nurşah hiç hareket edemediler.4.kata geldiklerinde asansör kapıları açıldı ve asansörün içindeki bütün insanlar,Nurşahda dahil olmak üzere asansörü terk ettiler. Nurşah asansörden inmeden önce Onura seni arayacağım işareti yapmışt ve Onurda bu işereti başıyla onaylamıştı.Nurşahın içinde tuhaf bir mutluluk hissi oluşmuştu,fakat İlkerin odasına vardığında bu his son buldu.
Pazartesi atacağım yeni bölümde İlkere neler olduğunu öğreneceksiniz.😉 Heyecanla bekleyin ❤ Sevgiyle kalın...
