"Δεν το περίμενα οκ?Σταματά!"μου λέει και σκύβει το κεφάλι του.
Ξεφυσαω και πηγαίνω να κάτσω δίπλα του.
Περιμένουμε λίγο και η σερβιτόρα-Λέιλα μας φέρνει τα "συνηθισμένα"
Εγώ έχω μια ζέστη λευκή σοκολάτα ενώ ο Λουσιφερ έχει ένα μιλκσεικ με πολλή σοκολάτα.
"Πω.....Δεν γινόταν να μπούμε σε φυσικούς ανθρώπους?"παραπονιέται και τον κοιτάω χαμογελαστή.
"Πίνε και μην μιλάς!"
"Εσένα είναι πιο ωραιο"παραπονιέται ξανά και Αφού έχω ήδη πιάσει το ποτήρι μου του προσφέρω να πιει.
Τα μάτια του γεμίζουν χαρά και μου παίρνει το ποτήρι.
Παίρνω το δικό του και ξεκινάω να πίνω και από τα δύο καλαμάκια που έχει.
"Θα μου δώσεις τώρα να πιω και γω από το δικό μου?"τον κοιτάω με κουταβισια ματάκια.
Μουτρωνει λίγο και βγάζει το ποτήρι από το στόμα του εμφανίζοντας το υπέροχο άσπρο μουστάκι που αποκτησε.
Δεν μπορώ να κρατήσω το γέλιο μου με αποτέλεσμα το μισό μαγαζί να μας κοιτάξει.
Ο Λουσιφερ με κοιτάει μπερδεμένος και προσπαθεί να με ησυχάσει.Ηρεμώ κάπως και παίρνω το ποτήρι μου με τη σοκολάτα και πίνω.
"Τι έγινε γιατί γελάς?"με ρωτάει και όταν γυρνάω να τον κοιταξω το μουστάκι είναι ακόμα εκεί.
Σκάω ένα χαμόγελο και πιάνω μια χαρτοπετσέτα να τον σκουπισω.
Αφού τον σκουπισω σπρώχνω το ποτήρι του προς αυτόν και συνεχίζω να πίνω από το δικό μου.
"Είναι καλό πιες και σίγουρα δεν έχει δηλητήριο!"του λέω Αφού τον βλέπω να το κοιτάει λες και είναι εξωγήινος.
Με κοιτάει και μετά αποφασίζει να πιει.Αλλά γουρλωνει τα μάτια του και γυρνάει να με κοιτάξει.
"Τι ώρα είναι?"ρωτάει αγχωμένος.
Βγάζω ένα κινητό από την τσέπη μου και βλέπω την ώρα.
"2 το μεσημέρι γιατί?"ρωτάω και αμέσως σοβαρευω.
"Γιατί είναι 2 το βράδυ για μας!Πρέπει να φύγουμε αμέσως!"μου λέει σιγανά.
Η Λέιλα μας πλησιάζει τρομαγμένη.
"Τι έγινε παιδιά είστε καλά?"
"Ναι απλά κάτι μας έτυχε και πρέπει να φύγουμε..Πόσο κάνουν?"λέει ο Λουσιφερ ενώ ψάχνει την τσέπη του.
