Ben BEYZA normal bir hayatım varken bir anda melez oldum sonrada tanrıça .
Bu hayatımı ve aşk hayatımı etkileyecek mi .
Bu fantastik hikayeye gelin birlikte şahit olalım.
Beyza'nın o büyüleyici yada berbat hayatına hüzününe , sevincine , korkusuna...
Ahh beynim zonkluyor . *Alarm o gerizekalı* iç sesimin uyarısıyla doğruldum . Element testinin üstünden 1 hafta geçti. çocuklar küçük bı şok geçirdiler . Ve söylentiler yayıldı. Çocuklarla küçük bir gezi yaptık . Başka bir değişiklik olmadı. Ve unuttuğum alarmı kapattım. Her sabahki gibi koşuya çıktım. Bu gün Jon yoktu. Her gün gelirdi oysaki . Meraklanma ya başladım. Üzerimi giyinmek için odama çıktım . Bu gün pazar dı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bere yok) Üstümü giyindim. Ve çıktım . Jon un kapısına geldiğimde tıkladım. "Gell" jonun sesini duyduğumda. Kapıyı açıp girdim . Jon oturmuş bir resme bakıyordu . Yanına gittim . Resimde bir kadın vardı . Jona çok benziyordu . Muhtamelen annesiydi . Yanına oturdum. Resme baktığımı görünce . " Annem " dedi tahmin etmiştim. "Çok benziyorsunuz" dedim . Bu kadın bana bir yerden tanıdık geliyordu. "Öldü "dediğinde . Dona kaldım . Annesi ölmüşmüydü. Ne diyeceğimi bilemedim . "Bakan bilir miyim" dediğimde resmi bana uzattı . Resmi incelerken resmin katlandını farkettim. Resmi açtığımda bir adamla el ele tutuşuyordu kadın. Jon dişlerinin arasından " babam" diye tısladı. "Ne kadar şanslısın" diyi verdim. "Şans mı güldürme beni o şerefsiz babam diyemi şanslıyım" "Hayır onları tanıya bildiğin için şanslısın " dedim. "Benim babam öldü mü kaldı mı kim nerde bilmiyorum"diye ekledim . ikimizin de keyfi kaçmıştı. Ben birden ayağa fırlayıp. " Hadi kalk " dediğimde Jon kalktı. Hayla somurtuyordu . "Somurtmayı kesmen için ne yapmam lazım. " Dediğimde. Bana baktı. "Benimle mezarlığa gelir misin" dedi . Bunu beklemiyordum. "Tabi gelirim " dedim. Jon bana yaklaştı ve sarıldı . Bende karşılık verdim. "Teşekkürler" dedi . Bense sadece gülümsedim. "Ne zaman gidiyoruz" dedim."şimdi" dedi. "Şimdi mı" "Evet. Şimdi yeterince geciktik hadi " "Tamam" dışarı çıktık. Orada bir motor vardı. Cidden mi . Motorun yanına gitti . Kasklardan birini uzattı . Taktığımda arkasına oturdum . çalış tırdı . Birden gaza bastı ve hızlandığı da. Jon un beline sarıldım . "Heyy beni boğmakmı niyetin" diye bağırdı. Güldüğünü sesinden anlaya biliyorum " Jon " dedim . Uyarıcı bir sesle. tamam gibisinden bir şeyler mırıldandı . Bu çok güzel bir duyguydu . Rüzgarla bütünleşmiş gibi hissediyorum . Sonunda bir mezarlığın önünde durduk. Jon önce indi . Bende ardından . Kaskları çıkardık ve içeri girdik. Ah hadi ama burası bana çok tanıdık geliyor . Mezarlığın sonlarına doğru bembeyaz bir ağaç sergiliyordu . Bu ağaç bir mezarın başında idi. Bizde o mezarın önünde durduk. O mezara daha iyi bakınca birden gözümün önü karardı.
Gözümü açtığımda yine o mezardaydım ama.yanda Jon yoktu . Bir tane kadın ve ben olduğunu tahmin ettiğim kküçüklüğüm vardı. Kadının elinde ise o ağaç gibi bembeyaz bir fidan. Kadın küçük bana döndü. " Bak kızım bu abla varya benim en iyi arkadaşımdı. Çok iyi bir savaşçıydı. Onunda çocukları vardı " dedi . Küçük ben ise " Peki annecim bu abba neden uyanmiyor. Kakıp çocuunun yanına gittin . Çocukları coküjülürşonla. " Dedim . Dur bi dk anne mı bu kadın mı ama benim annem nasıl olur. Kadın bana bakıp gülümsedi . " Ama kızım o abla savaşda sonsuz uykuya daldı" dedi . Elindeki fidanı bana verdi . Bende alıp mezarın başına dikdim. O sırada her yer silikleşti . Ve kayboldu .
Jones ın ağızından Mezara geldiğimizde Beyza birden bire bayıldı. Hemen onu tutup oturtum. Noldu ki şimdi ya. Bir on dk hiç bir şey olmadı . Ta ki Beyza "nasıl olur "diye mırıldanana kadar . Bı iki dk sonrada gözünü açtı.
