Another World

Bölüm 2 ''MALİK.''

 ‘’N-ne ?’’ ‘’Sen ne sanmıştın benim dışarı çıkmama nedenimi?’’ Sıkıntıyla nefesimi verdim. Nerden bile bilirdim ki onun bir psikopat olduğunu? ‘’Neyse kurtulduk sonuçta.’’ Dedim burukça gülümseyerek. Ama yalancı bir gülümseyişti bu. İçinde daha çok korku büründüren bir gülüş.

__ 2 GÜN SONRA__

Zilin sesiyle ne zamandır tuttuğumu bilmediğim nefesimi verip koridorda dolabıma ilerlemeye başladım. Kitapları dolaba gelişi güzel fırlattım. Dolabımı kilitledikten sonra arkamdaki sesle irkildim. ‘’Hey! Elmira!’’ arkamı döndüğümde Doniya ve yanındaki iki kuyruk görüş alanıma girdi. Bana doğru yaklaşırken ne yaptığımı düşündüm. Acaba onları kızdıracak bir şey mi yapmıştım? Umarım yapmamışımdır çünkü bunu asla istemem. Yanıma geldiğinde o egolu sesiyle konuşmaya başladı. ‘’Ah tatlım bir matematik sınavı var biliyorsun. Ve senin de duyduğuma göre matematiğin oldukça iyiymiş bugün bize gelip bana matematik konularını anlatır mısın tatlım?’’ ‘’P-peki.’’ Dedim şaşkınlıkla. Neden yardım istemişti ki? Sonuçta kopya ile her şeyi çözen biriydi o. ‘’Doniya senden ne istedi?’’ Debby’nin sesi düşüncelerimi kesmişti. Ona baktığımda oldukça meraklıydı. ‘’Matematik anlatmamı istedi. Bende tamam dedim. Çok garip neden çalışmak istesin ki? Kopya çekebilirdi yine.’’ Dedim düşüncelerimi ona da söyleyerek. ‘’Demek doğruymuş.’’ Dedi düşünceli sesiyle. ‘’Ne doğruymuş?’’ dedim merakıma yenik düşerken. ‘’Duyduğuma göre ailesi, matematik sınavında geçerli not almazsa onun 2  gün sonraki partiye gitmesine izin vermezmiş .Ve biliyorsun o her partiye katılır.’’ Onu dinlerken ‘’Ne partisi?’’ Dedim merakıma bir kez daha yenik düşerken. Benim sorum üzerine Debby’nin gözleri ‘sen ciddi misin?’ havasında açıldı. Ne yani bilmiyor olamaz mıyım? Bu benim suçum değil ki! ‘’Yok artık Elmira! Biz Pazar günü ne için alışveriş yapacaktık hatırlıyor musun? Hani sen Zayn’e tokat attığın için alışveriş yapamamıştık. Söylesene hafızanı kimin evinde bıraktın?’’ Kaşlarımı havaya kaldırarak ‘’Haaa Eric’in arkadaşının partisi.. Adı neydi çocuğun? Henry…? Harry! evet evet Harry!’’ dedim hafızamın geri gelmesiyle. ‘’Tabii Eric olunca hatırlarsın hemen. Seni orospu ‘’ dedi ciddi olmaya çalışarak. Omzuna vurduğumda kahkahalarımız koridorda yankılanıyordu.

‘’Eğer bunuda kökten çıkarıp 3ile çarparsak cevabın 36 olduğunu buluruz.’’ Okuldan çıktıktan sonra Doniya’nın evine gitmiştim. Ve şimdi ona ders anlatmama rağmen o telefonunu kurcalıyor ve kafasını sallamakla yetiniyordu. Aslında bu umurumda değildi ama yinede sinirim bozulmuştu. ‘’Bu soruyu da sen çöz istersen anlattıklarım iyice pekişsin ne dersin?’’ dedim sevecen bir tavırla. ‘’Olmaz derim.’’ Dedi imalı bir şekilde. Amacı neydi bu kızın? Partiye gitmesi için çalışması gerekmiyor muydu onun? ‘’Partiye gidemezsin o zaman Doniya!’’ dedim sinirle ve söylediğim şeyi fark edince elimle ağzımı kapattım. Ah! Tanrım! Ne diye lanet çenemi açmıştım ki? Doniya kafasını telefondan kaldırıp bana şaşkınlıkla baktı. ‘’Nerden biliyorsun sen?’’ Dedi şaşkınlığı kızgınlığa dönüşürken.’’B-ben’’ hiç bişey söyleyemedim. Oturduğu koltuktan kalkıp üzerime doğru gelmeye başladı. ‘’Madem biliyorsun bir iyilik yapıp sınavda benim kâğıdımda yaparsın ha?’’ dedi oldukça egolu sesine ima katarak. ‘’Olmaz Doniya çözemem.’’ Dedim sert bir şekilde. Şu anda okulun kraliçesine kafa tutuyordum. ‘’ O zaman siktir git!’’ diye bağırdı. Eliyle kapıyı işaret edecekken eli masanın üzerindeki kupaya çarptı. Kupa parçalara ayrılırken çıkardığı ses kulağımın pasını silerken ikimizde irkilmiştik. Sanırım bir yarıştan kazanılan bir ödüldü bu ve oldukça değerli gözüküyordu. Doniya bir adım gerilerken benim kupanın parçaları etrafıma sıçradığı için hareket alanım daralmış ve bu yüzden hareket edemiyordum. Kapının hızla açılmasıyla gözümü ayaklarımın etrafına saçılar kırık kupa parçalarından çekip kapıya baktım. Gelen kişiyle gözlerimiz birleşti. ‘’A-abi’’ dedi Doniya endişeli ve korkak çıkan sesiyle. Onlar kardeş miydi? Ne yapacaktım şimdi? Nasıl kurtulacaktım buradan? Tanrım yardım et bana…

‘’Onu kim kırdı!’’ diye kükredi. O kadar bağırmasına rağmen sesi hiç titrememiş oldukça net çıkmıştı. ‘’Elmira!’’ diye atlayan Doniya ’ya baktığımda gözlerim açıldı. ‘’Ben y-yapmadım g-gerçek-‘’  ‘’Kes!’’ diye bir kez daha kükrediğinde çenemi kapatmak zorunda kaldım. Tüylerim diken diken olmuştu ve korkuyordum. Çok fazla korkuyordum.

 ‘’Doniya odadan çık! HEMEN!’’ son kelimesini fazlasıyla sert söylemişti. Doniya hareketlenince ona baktım. Doniya bana göz ucuyla baktı ve piçimsi bir gülüş yollayıp odadan çıktı. Şimdi sadece ben Zayn ve onun üzerime şimşekler yollayan gözleri kalmıştık odada. Üzerime ilerlemeye başlayınca ayağımın altındaki cam kırıklarını umursamadan geriye doğru ilerlemeye başladım. Büyük adımları sayesinde 2-3 adımda yanıma ulaşmıştı. Omuzlarımdan tutup beni duvarla kendi arasına aldı. Gözleri gözlerimden ayrılmıyordu. Nefesini yüzüme vererek konuşmaya başladı ‘’Söylesene sana hangisi için ceza vermemi istiyorsun? Arabamı çok güzel becerdiğin için mi, bana tokat attığın için mi yoksa (Yerdeki kırık cam parçalarını göstererek) onu kırdığın için mi?’’ ‘’B-ben g-gerçekten onu k-kırmadım.’’ Dedim beceriksizce kekelerken. İşaretparmağını dudakları değdirdi ve yüzünü bir gülüş takıp ‘’şşşşhhhh.’’ Dedi ve ardından devam etti. ‘’Bence hepsi için minik bir ceza verebilirim ne dersin?’’ Dedi. Ama hiç benim tavsiyemi istemiyormuş gibi konuşmuştu. Elini dudağımdan çekerek cebine götürdü. Gözlerimi onun koyulaşan irislerinde çekip cebine doğru bakınca gözlerim şaşkınlıkla açıldı ağzım da aralamıştı. Cebinden çıkardığı bıçağı bana doğru sallayıp minik bir kahkaha attı. Diğer elini omzuma yerleştirip üzerimdeki tişörtün omzunu sıyırdı. Salaş bir tişört giydiğim için kolaylıkla sıyırabilmişti. Bıçağı köprücük kemiğime dokundurunca demirin soğukluğu titrememe sebep oldu. Bunu fark etmiş olacak ki dudakları yukarı doğru kıvrıldı. Kesik kesik nefes alıyordum. Beni öldürmezdi değil mi? Bıçağı köprücük kemiğimin hemen aşağısana çekip bir çizik attı ‘’Bu arabamı kullanılmaz hale getirdiğin için.’’ Göğsüme doğru akan kanları gördüğümde başım döndü. Bıçağı tekrardan tenime değdirip aşağıya doğru az önce yaptığı çiziğin hizasında yamuk bir şekilde yavaşça kesti. Ağzımdan minik bir inleme kaçtığında dudakları yukarı doğru kıvrıldı tekrardan. ‘’bu bana tokat attığın için.’’ Çiziğin hizasında kalan bıçağı yukarı doğru hareket ettirip bir kez daha bir çizik attı. Canımın acısı daha da artarken alt dudağımı dişledim. ‘’Bu o lanet kupayı kırdığın için.’’ Dedi ve bıçağı tenimden çekti. Bittiğini düşünerek titrek nefesimi dışarı verdim. Ama aniden attığı bir çizik canımı çok fazla acıtmıştı. Ağzımdan minik bir çığlık kendini dışarı attı. ‘’Ve bu da bebeğim….’’ Gözlerini köprücük kemiğimin aşağısında olan çiziklerden akan kanlardan ayırıp gözlerimle buluşturdu ve sözüne devam etti ‘’Bir daha bana bulaşmaman için.’’ Beni ayakta tutan onun bana iyice bastırılmış olan bedeniydi. Dizlerim iş görmüyordu, bıraksa düşecek gibiydim. ‘’Anladın mı!?’’ dedi sinirle bir kez daha kafamı hafifçe salladım. Dudakları beğeniyle kıvrıldı ‘’ Güzel..’’ dedi nefesini yüzüme üfleyerek ve bedenini geri çekti. Aniden yeri boylayınca ellerimi yerle buluşturunca acıyla bir kez daha inledim. Onun göğsüme attığı çiziklerin acısı yetmezmiş gibi birde ellerimi kesen kırık kupa parçaları eklenmişti. Yaşadığım şokla yerimden hızla kalkıp kapıya yöneldim. Kapıyı açacakken bileğimi tutan elle durmak zorunda kaldım. ‘’ Bu arada Elmira, o kupayı senin kırmadığını biliyorum.’’ Gözlerim şaşkınlıkla açılırken devam etti. ‘’ Bu arada göğsündeki ‘M’ harfi sana oldukça yakıştı ne dersin?’’ söylediği şey üzerine çıkış kapısının yanındaki aynaya hışımla döndüm. Tersimle karşılaşınca şaşkınlığım bir kat daha arttı. Ağlamıştım. Bakışlarımı göğsüme kaydığında ağzım aralandı büyük bir ‘M’ harfi bana sırıtıyordu. Peki neyin işaretiydi bu? Biraz düşündükten sonra benim bile zor duyduğum ses tonuyla fısıldadım ‘’Malik.’’

Bir bölümle daha karşınızdayım! Şuan pek okuyucum yok. Hemde hiç yok! Umarım yakın zamanda çoğalırsınız ha? Herneyse umarım bu bölümü beğenmişsizinizdir .Başka bir bölümde görüşmek üzere :) Xx