Another World

'Seni Seviyorum' 13. Bölüm

Zayn’in Ağzından

‘’Dostum onu bırakmalısın.’’ Dedi Harry birasından bir yudum daha alırken. Benimse kafam o kadar karışıktı ki ne yapacağım hakkında bir şey bilmiyordum. İlk defa bilmiyordum. İlk defa bazı şeylere karşı gelemiyordum. Öfkem ve diğer duygularım birbirleriyle büyük bir savaş içindeydi ve ben hiç bir şey yapmadığım sürece bu savaş devam edecek bu nedenle her iki tarafta yara almaya devam edecekti. Dün gece uyuyamamıştım. Aklım hep Fısıltıdaydı. Ondan kurtulmak istiyordum ama istemiyordumda aynı zamanda . Başımı ellerimin arasına alıp salladım ‘’Bırakamıyorum dostum. Sadece bırakamıyorum işte.’’

Neden yapamıyordum bunu? Bir şey engel oluyordu bana ama neydi engel olan? Harry Elini omzuma atıp güven verircesine sıktı ama güvene değil bazı şeylerin cevabına ihtiyacım vardı benim. Soruların cevabına. ‘’Daha önce bu olmamıştı.’’

‘’Ne olmamıştı?’’ dedim anlamak istemez bir ifadeyle yüzüne bakarken.

‘’Hadi ama ne demek istediğimi anlıyorsun. Yani dostum bunu bize asla anlatmazdın. Sen içinde yaşıyorsun.’’ Evet. Haklıydı.  Ben her şeyi içimde yaşar ve onları çözmeye çalışırdım. Bu daha önce hiç olmamıştı.

Sabah yedi sularında yataktan kalkıp Harry’nin evine gitmiştim. Zaten hiç uykum yoktu. Bu yüzden bu saatte gitmekte hiçbir sakınca yoktu bana göre. Harry’nin evine gitme nedenim ise Elmira’dan başkası değildi. Ona her şeyi anlatmıştım. Duygularımı dahil. Kafamda ne düşündüysem söze dökmüştüm. Ona yaptıklarımı , Onunla yaptıklarımızı, Jason’ı. Her birine farklı tepkiler vermişti. Ve Harry’den oldukça fazla siktiğimin nutuklarını almıştım. ‘’Ona iyi davranmayı deneyebilirsin.’’ Harry’nin sözüyle  düşünce dünyamdan koparken ona şaşkın gözlerle baktım. O ne istemişti benden? İyi davranmak mı? Bunu asla yapmam. Yapamam. İyilik nedir onu bile bilmezdim ki ben. 14 yaşında bir söz vermiştim kendime. İnsanlar iyiliği hak etmiyordu.  Ve bende onlara bunu vermeyecektim. Oturduğum sandalyeden hışımla kalkıp Harry’nin yüzüne tükürürcesine bağırmaya başladım. ‘’İyilik mi?! Sikerim iyiliğini Harry! Ona iyi davranma gibi bir niyetim yok. O siktiğimin kızına iyi davranınca ne olacak!? Kendini değerli hissettirmekten başka bir boka yaramayacak!’’

‘’Belkide gerekli olan siktiğimin değerini hissetmesidir Zayn!’’ Harry’nin ani patlaması beni korkutmuştu ama hiç bozuntuya vermemiştim. Bunu nasıl düşünebilirdi. Ben kimseye değer veremem.

‘’Bu ne işe yarayacak söylesene Harry! Beni bırakacak çünkü ona değerli hissettirirsem kendini özgür sanacak. Hayır. Siktir hayır. Ben bunu istemiyorum.’’ Kalktığım sandalyeye geri oturdum. Bunu istemiyordum. Çünkü biliyordum eğer kendini özgür hissederse gidecekti. Siktir ben buna hazır değildim.

‘’Çünkü korkuyorsun.’’  Dedi Harry sandalyesinde arkasına yaslanarak. Sanki sorunu çözmüş gibi davranıyordu. Gerçekten bütün sorun bu muydu? Korkmuş muydum? Peki ya neyden?

‘’Ne-nerden çıkardın bunu ben korkmam.’’ Dedim tedirgin bir sesle. Sahi korkar mıydım ben?

‘’Hayır Zayn. Korkuyorsun. Yalnız kalmaktan. Onun tarafından yalnız bırakılmaktan. Dostum… Ona karşı belki bi-‘’

‘’Sakın Harry bunu düşünme bile.’’ Harry’yi uyarıp başımı ellerimin arasına aldım. Harry haklı olabilir miydi? Korkabilir miydim bundan? Denemekten ne zarar gelirdi ki.

‘’Ne yapmalıyım?’’ dedim ellerim arasındaki kafamı kaldırıp ona bakarken. Yüzünde yayılan sırıtışla anlamıştım ki benim kabullendiğime sevinmişti.

‘’İlk olarak ona bir telefon almalısın dostum.’’ Dedi Harry kıkırdayarak. Sanırım bir yerlerden başlamak gerekiyordu.