AH ŞU ÖĞRENCİLİK(askıya alındı)

EMİNİM HOŞLANMIYORSUNDUR

Okuyucularım siz Süpersiniz.1.8 K olduk:)Ama iki hafta da sınırı geçtiniz.Gerçi vote sayısı geçmişti de yorumların istediğim sınıra gelmesini bekliyordum.Geldi ama...Arkadaşlar lütfen yorumlarınız birazcık öykü ile alakalı olabilir mi?karakterler veya bölümde ki olaylar hakkında.Inanın Hep aynı temalı yorumları okuyup teşekkürler yazmaktan yoruldum.Lütfen bu bölümde kırmayın şu yazarınızı da güzel güzel yorumlar yapın:)

  Esila'dan...

Nefise'nin o hareketinden sonra ne yapacağımı bilemedim.Ben...ben böyle bir insan değildim.Ben onu kırmak istememiştim.Ama Büşra beni kandırmıştı.Ona nasıl inanmıştım ki ben?Hem de Nefise'yi sevmediğini bile bile...Büşra gece bana mesaj atmıştı.'Konuşmamız gereken seyler var.Nefise hakkında'demişti.Tabiki ilk başta istememiştim böyle bir konuşma yapmayı.Çünkü o kız Nefise hakkında bir şey bilemezdi.O yüzden konuşmak istemiyorum diye onu cevaplamıştım.O 'peki seni kullanıyor desem'diye cevaplamıştı beni.Bu sefer merak etmiştim neler diyeceğini ve konuşmayı kabul etmiştim.Sabah bana onun beni kullandığını,bunu neden anlamadığımı söyledi.

'Sana ilk başta nasıl davrandı,sonra da bir anda tavırları değişti,sence de bu işte bir iş yok mu?'

Bu dedikleri beni bu konu hakkında düşünmeye yöneltmişti.Haklı olabilirdi.

'Haklıyım'

Deyip beynimin içerisine girmişti.Ama Nefise öyle bir şey yapmazdı ki?

'Yapar niye yapmasın.Önce sana yakın davranacak,sonra da ummadığın bir anda arkandan bıçaklayacak.Ciddiyim,Hilal'le konuşurlarken duydum'

Son cümlesi aklımdaki bütün şüpheleri silmişti.İkisi birlikte arkamdan iş çeviriyorlardı bir de.Zaten o Hilal'e hiç güvenmiyordum.Kesin o girmişti onun aklına.

Işte aynen bunları düşünmüştüm ve o beni bıçaklamadan ben onu bıçaklayayım diye düşündüm.Ne yapsam diye düşünürken Büşra:

-Kardeşi bu iş için ideal.Bu okulda zaten başka çok sevdiği bir insan yok.

Evet bu da akla yatkındı.Ona 'Tamam,hadi yapalım yapacağımızı'dedim.O da gülümsedi karşılık olarak ve kardeşini aramaya başladık.Bulduğumuz da küçük bir olay çıkartıp ona bağırmaya ve vurmaya başladık.Taki Nefise gelene kadar.Onun gözlerinde ki o siniri görünce iyi bir iş çıkardığımızı anlamıştım.O yüzden de rahat rahat büyük bir kibirle konuşmuştum.Taki oda bana aynı şekilde karşılık verince kadar.Ama o karşılığı verirken sözlerine dikkat etmiyordum.Gözleri zaten neyin ne olduğunu gösteriyordu.O gözlerindeki bana karşı olan sevgisinin bir anda nefrete dönüştüğünü gördüm ve işte o anda ne büyük bir hata yaptığımı anladım.Geri dönüşü olmayan bir yola sapmıştım hem de yanlış yoldu.Sonra da kardeşini alıp gitmişti.Büyük bir ihtimal bizi şikayet edecekti ve iyi bir ceza almamızı sağlayacaktı.Ceza önemli değildi.Sadece suan ileri de belki de dostum sırdaşım diyebileceğim bir insanı kaybetmiştim.Hem de isteyerek...Bu ları düşünürken Hilal konuşmaya başladı:

-Neden bunu yaptın bilmiyorum.Öğrenmek de istemiyorum.Sadece sana sunu diyeceğim.Çok büyük bir hata yaptın ve bunun bir geri dönüşü yok.Nefise seni asla affetmez.Kardeşi olmasaydı belki ama kardeşiydi.

Dedi ve uzaklaştı.Son cümlenin benim için bir anlamı yoktu.Ben zaten bunları biliyordum.Beynimde dolanan sadece iki cümleydi:

    "Çok büyük bir hata yaptın ve bunun bir geri dönüşü yok.Nefise seni asla affetmez."

  Bir hafta sonra...

Ümit'ten...

Bir haftadır Nefize'yi düşünüyor onu takip ediyordum.Evet ne var onu düşünüyorum.Hoşlanmıyorum,yanlış anlaşılmasın.Sadece düşünüyorum.Ama sanırım o beni çoktan unutmuştu.Bi kaç kez tesadüf havası vererek karşısına çıkmak istesemde çıkamamıştım.Çünkü şu bir hafta çok sinirliydi.Sebebini bilmiyordum ama tüm teneffüslerini yanındaki kızla geçiriyordu.Ismi Hilal'di sanırım ve onun da gözü hep benim üzerimdeydi.Benim Nefize'yi takip ettiğimi farkediyor ama sanırım ona söylemiyordu.Çünkü bir kere bile dönüp bana bakmamıştı.Oysa bakmasını istiyordum.O koyu kahve gözlerin gözlerimin içine Sinirle bakmasını istiyordum.Ne var?Bana sadece sinirliyken bakmıştı ve tüm haftada sinirli olduğu için onun nasıl güldüğünü bilmiyordum.Ben de bu yüzden böyle bir şey istiyordum.Saçma mı ki?

-Yeter artık,ayır şu bakışlarını Nefise'nin üzerinden.

-Niye?Sana bir zararı mı var,sana bakmıyorum ya.

-Çok bakıyorsun ve Hilal de bunun farkında,farkındasın değil mi?

Cevaplasam hiç durmadan lafı uzatırdı ve ben konuşmayı istemiyordum.Ama en azından bakmayı bıraktım.Hem o kadar laf etsede Oğulcan'ın haklı olduğunu biliyordum.Çok göze batıyordum.Oğulcan onlarla aynı sınıftaydı.Sırf Nefize hakkında bir şeyler dinleyebilmek için onunla vakit geçiriyordum.Nefize'yi neden bu kadar çok taktığımı anlamıyordum.Sadece onu görmek,onun sesini duymak,onun hakkında bir şeyler duymak,onun bana bakmasını istiyordum.Bunlar ondan hoşlandığımı göstermezdi,değil mi?

    ***

Hilal'den...

-Beni dinliyor musun sen?

Nefise'ye bir kez daha gözlerimi devirdim.Ne kadar sevmediğini bilsem de bana bunu zorla yaptırtıyordu.O konuşurken ona bakmayınca onu dinlemediğimi düşünüyordu.Haksız sayılmazdı ama gerçekten kulağımda ondaydı.

-Bana gözlerini devirme diye daha kaç kez demem lazım.Bana.Gözlerini.Devirme!

-Nefise seni dinliyorum diyorum,peki benim bunu sana daha kaç defa söylemem lazım?

-Bak eğer Ümit'e bakıyorsan-yine- seni mahvederim.Sana kaç defa dedim bakma diye?

-Sana bir zararı mı var,sana bakmıyorum ya?Hem de oda buraya bakıyor.

-Sen o kadar bakarsan o da bakar tabi.Erkek o,kendisiyle ilgilendiğini görmek hoşuna gidiyor.

-Onunla ilgileniyorum ben.Sadece...

-Dikkatini çekiyor ve o da sana baktığı için çekinmeden bakıyorsun.

Sanırım bu cümleyi Çok söylemiştim.Nefise gibi unutkan bir insan bile hatırlıyorsa...

-Ondan hoşlanmıyorum Nefise.

-Hı hı,tabi.Eminim hoşlanmıyorsundur.

    Arkadaşlar zaman kavramı belirtmemişim hiç.Öykü 8.sınıfta başlıyor ve şuan yarıyıl tatiline iki hafta kalmış bir durumda.Bir de bu bölüme sınır koymuyorum.Bakalım sınır olmadan neler yapıyorsunuz.Öykü ve karakterler hakkındaki yorumlarınızı bekliyorum :))