"ငါကိုေျပာထားတာ
ဒီေနရာမွာပဲ..."
"Grrr...မင္းကေတာ့ေလ
ဘယ္ေတာ့မွတိတိက်က်မရွိဘူးးး..."
"ေသခ်ာတယ္......
ဒီေနရာမွာပါဆိုကြာာ....."
"အာ့ဆိုဘယ္မွာလဲ???
လမ္းဆံုးေနၿပီ.....
Companနဲ႔တူတဲ့
Buildingမေျပာနဲ႔...
တဲစုတ္ေတာင္မရွိဘူးးး..."
Copterနဲ႔Kristႏွစ္ေယာက္
ေန႔လည္ထဲကဘာမွမစားရေသးဘဲ
အလုပ္သမားေခၚရန္Copterအသိမွ
Agencyတစ္ခုကိုညႊန္လိုက္ေသာေၾကာင့္
ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္.....
အခုေတာ့Agencyမေျပာႏွင့္
တဲစုတ္ေတာင္မေတြ႕ေသာေၾကာင့္
Kristတစ္ေယာက္
ေပါက္ကြဲေနျခင္းျဖစ္သည္.....
"ေဟ်ာင့္...Copter...
အာ့ဆိုျပန္မလားးး???
ေနာက္ေန႔မွေသခ်ာ
ေမးၿပီးလာမယ္ေလ..."
"ေရာက္လက္စနဲ႔
ဆက္ရွာလိုက္မယ္ကြာ...
ေနာက္တစ္ခါမလာခ်င္ေတာ့ဘူးးး...
ကားငွားရတာလည္းခက္မွာ
ဒီမွာTaxiေတြလည္း
သိပ္မေတြ႕ဘူးးး....."
"Grrr...Copterမင္းကေတာ့ကြာ.....
ဒီမွာဗိုက္ဆာေနၿပီကြ...
ေသမယ့္လူဆိုေသတာၾကာၿပီ....."
"မင္းအခုမေသေသးဘူးမွတ္လား???
ခဏေလးေနပါဦးကြာ....."
"မရဘူးးး.....
လံုးဝမေနႏိုင္ေတာ့ဘူးးး....."
"ေနပါဆိုကြာ....."
"မေနဘူးကြာ....."
Copterနဲ႔Krist
စကားအေခ်အတင္
ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္
ကားအမဲတစ္စီး
သူတို႔ေဘးနား
ေရာက္လာေလသည္...
ထိုသို႔ေရာက္လာသည္ကို
Copterက.....
"ေဟ်ာင့္.....Krist...
ငါတို႔စကားေျပာတာ
လမ္းမေပၚေရာက္ေနတာလားးး???"
ထိုအခါKristကအူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္
ကားကိုၾကည့္ကာ.....
"ဘာလို႔လဲ???ကြ"
"ကားကမလႊတ္ဘူးထင္တယ္ကြ...
ဆက္မသြားဘူးးး..."
Kristကလည္း.....
"ေအးးး...ဟုတ္တယ္ကြ...
လာလာေဘးကပ္မယ္....."
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္
ေဘးကပ္ေပးေသာ္လည္း.....
ကားကသူတို႔ေဘးကိုပဲ
ေမာင္းလာေသာေၾကာင့္.....
"ဟာာာ.....ဘာလဲကြ???
ဒါသက္သက္ရန္စတာလား???
ဒီေလာက္အလြတ္ႀကီး
ဖယ္ေပးထားတာကိုးးး..."
YOU ARE READING
ခ်စ္သည္ထက္ပို၍
Fanfiction"Shit!!!!!" ေနပူပူကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး Basတစ္ေယာက္ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္လိုက္မိသည္..... "ဟူးးးးး!!! ဒီေလာက္ပူတဲ့ေနရာမွာ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုမ်ားေနၾကသလဲမသိဘူးးး... စိတ္ေလပါတယ္..." Basတစ္ေယာက္တိုးတိုးေလးရြတ္လိုက္မိသည္... Basသည္တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ၿပီး ဘြဲ႕ရၿပီးဘာ...
