Storm of Pirates [NL] ✓

3. Dit kan niet, of wel?

Song: Home by Machine Gun Kelly, X Ambassadors and Bebe Rexha.

Piraat; een piraat is iemand die op zee andere schepen aanvalt om ze te beroven.

'May your anchor be tight, your cork be loose, your rum be spiced and your compass be true.'

Alles om mij heen schommelde, mij zacht wiegend als een baby. Het voelde zo vredig, alsof ik niets had om mij zorgen over te maken. Ik voelde me veilig.

Langzaam opende ik mijn ogen. Ik moeste een paar keer knipperen om mijn zicht aan te passen aan het duister.

Ik lag in een bed in een kamer die alleen verlicht werd door een paar kaarsen. Het schommelende gevoel was er nog steeds.

Ik probeerde mij recht te zetten, maar had daar meteen spijt van toen ik mijn hoofd pijnlijk voelde kloppen bij de beweging.

"Rustig nu!", siste iemand. Ik draaide mijn hoofd abrupt om naar de stem, wat alleen maar volgde in nog meer pijn en duizeligheid.

"Ik had gezegd om rustig te doen." De stem was afkomstig van een vrouw rond de dertig. Ze had rood haar dat verwikkeld zat in een slordige staart. Op haar gezicht zaten wel miljoenen sproeten en haar neus was een beetje krom. De rest van haar gezicht had er zacht kunnen uitzien, moest ze geen harde grijze ogen hebben gehad.

Ze bewoog zich dichter naar mij en drukte me weliswaar tegen het kussen. Pas toen viel haar kledij me op. Ze had een vuile witte blouse aan met wijde uiteindes aan de mouwen en kraag. Voor de rest had ze een strak legging-achtig iets aan met daar boven precies een verscheurde rok.

Wie draagt nu zulke vodden?

"Wie ben jij?", vroeg ik uiteindelijk, mijn wenkbrauwen gefronst. De vrouw zuchtte en keek me recht in de ogen aan met een glimlach dat niet tot aan haar ogen reikte.

"Ik ben Jade, eerste klas verzorgster en kokkin van het Ghost Waters schip." Na die zin was het enige waar ik aan kon denken; schip. Ik nam niet eens de moeite mijn eigen naam te zeggen en Jade vroeg er zelfs niet eens naar.

Natuurlijk, iemand op een ander schip heeft me in het water zien dobberen en gered. Dat kan gewoon niet anders. Ik liet een zucht van opluchting. Toch bleef de gedachte van de vreemde kleren en niet geëlektriseerde kamer vreemd en verwarrend. Ook het aura dat Jade uitstraalde beviel me niet. Alles aan haar zei: "Blijf bij me weg, zo niet dan krijg je er spijt van."

"Ik zit op een schip?", gewoon voor de zekerheid vroeg ik het. Jade knikte, "Caspar heeft je gezien vanop het dek, hij is onze soort van uitkijkpost zie je... Je lag gewoon fijn rond te dobberen op zee en hij vond het zo nodig je op te vissen. Eerlijkwaar hadden we je gewoon moeten teruggooien op hetzelfde moment."

Auwch.

"Maar ja, George met zijn stomme pareltjes historiek had de kapitein helemaal te strikken."

Pareltjes historiek?

"Wat bedoel je?" Ik was in de war en niet zo'n klein beetje. Jade rolde met haar ogen, "De kapitein wou je eerst gewoon terug de zee in gooien, maar George begon toen over hoe je een vreemd en bijzonder pareltje was die onze goede kapitein moest bijhouden omdat de anderen kapiteins ze niet hebben. Domme George, met zijn domme uitleg..."

Ik luisterde zelfs niet mee naar de rest. Andere kapiteins? Mij gewoon laten sterven? Pareltje? Ik voelde de spanning terug opborrelen in mijn maag.

"Jade? Wat is er gebeurt met het cruiseschip, The Golden Rover?" Jade keek mij aan alsof ik chinees sprak.

Door de vier woorden die ze daarna zei. Vier woorden die ze goot in een vraag. Voelde ik me precies of ik moest overgeven.

"Wat is een cruiseschip?"

Ik kon wel flauwvallen, overgeven en schreeuwen op hetzelfde moment. Wie in de 21ste eeuw wist nu niet wat een cruiseschip was?

"Voel jij je wel goed?", vroeg Jade haar blik en stem straalde niet de bezorgdheid uit die ze had moeten hebben bij zo'n vraag, "Zal ik wat kruiden gaan halen voor de pijn?" Ze stond op, maar voor ze kon weglopen greep ik haar arm vast.

"Jade, welke tijd is dit?" Ze keek me met gefronste wenkbrauwen aan.

"Het tijdperk der piraten."

Mijn mond vloog open. Nee dat kon niet waar zijn. Piraten leefden in de 17de eeuw. Ik ben geboren 15 februari 2000, de 21ste eeuw.

Ik schudde mijn hoofd, wat resulteerde in de kloppende pijn. "Nee", fluisterde ik. Jade plaatste een hand op mijn voorhoofd, "Ben je zeker dat je geen kruiden nodig hebt. Je ziet er wat bleekjes uit."

Het kon niet dat ik 4 eeuwen terug in de tijd ben gegaan. Dat is wetenschappelijk gezien onmogelijk. Ik keek terug om me heen. Een krappe ruimte verlicht met kaarsen, niets van elektronica te bekennen.

Ik begon te hyperventileren.

Dit kan niet. Dit kan niet. Dit kan niet.

Ik sloeg de dekens van me af en negeerde het feit dat ik mijn jeans en trui niet meer aan had, maar in de plaats een gebroken wit nachtkleed.

Ik krabbelde uit het bed.

Dit kan niet. Dit kan niet.

Ik liep langs Jade, die me nog probeerde tegen te houden, naar de deur. Achter de deur was een gang met rechts een trap. Ik liep de trap op en negeerde Jade die mij herhaaldelijk riep.

Dit kan niet.

Boven aan de trap was een luik, dat ik opende. Ik kroop naar boven en kon mijn ogen niet geloven. Ik bevond mij op het dek van het schip. Overal om mij heen waren mannen aan het lopen, roepen, lachen en werken. Allemaal hadden ze versleten kleren aan uit een andere tijd. Het schip zelf leek uit een andere tijd.

Ik hoorde een deur open gaan naast mij. Uit de deur kwam een andere man die overduidelijk leiderschap uitstraalde. Hij was redelijk breed gebouwd en had een lang zwaard rond zijn middel gebonden. Zijn donkerbruin haar zat slordig rond zijn hoofd zodat hij er jonger uitzag dan hij waarschijnlijk was. Een lichte stoppelbaard sierde zijn kin en zijn ogen... Zijn chocoladekleurige ogen keken me doordringend aan.

"Wat-" Hij kreeg niet eens de kans om zijn zin af te maken. Jade stormde op het dek en greep mijn arm woest vast.

Ze boog haar hoofd naar de man, "Sorry, mijn kapitein. Ze ging er opeens zomaar van door."

Kapitein. Schip uit een andere tijd. Kleren uit een andere tijd. Geen elektriciteit. 'Wat is een cruiseschip?'

Ik voelde pas later de klap. De klap van mijn o zo pijnlijke hoofd tegen het houten dek. Duisternis slokte me op. Ik hoorde nog een paar schreeuwen, maar ze klonken heel ver weg.

Kapitein. Schip uit een andere tijd. Kleren uit een andere tijd. Geen elektriciteit. 'Wat is een cruiseschip?'

Dit kan wel.