Storm of Pirates [NL] ✓

24. Het Gevecht.

Song: Battlefield by SVRCINA 

"Where there is anger, there is always pain underneath."

De vier schepen waren perfect gelijnd met elkaar. Of toch zo goed als... Elk schip begon zoveel kanonskogels op elkaar af te schieten dat het geluid oorverdovend was. Over het geluid hoorde je piraten commando's roepen naar de rest van de crew die van de ene naar de andere kant van het dek liepen.

Het echte gevecht begon pas toen de schepen stopte, eenmaal dicht genoeg gepositioneerd om van het een naar het andere schip te kunnen gaan.

Dark Waters was de eerste die aanstalten maakten om op de twee vijandelijke schepen te komen. Doormiddel van touwen slingerden de schamele, in vodden geklede piraten naar de andere schepen. Anderen moesten zich nog hesen over de boord van het schip, maar vielen toen net zo sterk aan als die met de meer indrukwekkende entree.

Al snel volgden de anderen hun voorbeeld en het geluid van kanonschoten werd vervangen door dat van rakende zwaarden en schreeuwen van stervende of aanvallende mannen.

De Dark Waters piraten vochten op de meest gruwelijke en vuile manier dat je maar kon bedenken. Met onderliggende trucen wisten ze hun tegenstander neer te steken. Ook waren ze niet beschaamd om een mes in de rug van de vijand te steken op een moment waarop hij het het minst verwachte.

Het was vreselijk om hen te zien vechten (als je het dat zelfs kon noemen), als een stel wilde honden.

Ghost Waters vocht met meer eer, wat hen tegenover Dark Waters niet veel goeds opleverde, maar ze waren wel beter gestructureerd zeker met Coral Reef aan hun zijde. Golden Coast, daarentegen, had veruit de meest sierlijke vechtstijl. Met snelheid wisten ze de vijand onderuit de halen.

Maar geen ziel zou daarop hebben gelet op dat moment. Hetgeen dat gezien zou worden was het bloed en de lichamen die zich maar bleven opstapelen en de woede, zoveel woede.

Kapitein Lee was veruit nog de woedendste van ze allemaal. Alhoewel Finn zijn gezicht nog steeds rood aangelopen was van de onderdrukte woede.

Maar Lee vocht met de kracht van honderd man. Zich een weg banend door de piraten die op hem afkwamen met geheven zwaarden en woeste kreten.

Een andere Dark Waters piraat kwam op hem afgerend en al snel maakte hij er korte metten mee. Zichzelf een moment rust gunnend, veegde hij met zijn mouw zijn gezicht af met als gevolg dat een grote smeer bloed achterbleef op zijn mouw. Niet dat het iets vergeleken wat met de bloedspetters die de rest van zijn kleren ontsierde.

Zijn moment rust was snel voorbij toen twee andere piraten tegelijk op hem af kwamen rennen. Hij stapte snel buiten de eerste zijn bereik en greep de achterkant van zijn aanvallers hoofd vast. Met een snelle, krachtige beweging beukte hij zijn hoofd tegen de reling van zijn schip. De andere had hem ondertussen al bereikt en zwaaide vurig met zijn zwaard naar hem. Hun zwaarden raakte elkaar met een luide kling. Lee pakte de piraat zijn zwaardarm vast en trok hem naar zich toe waarna hij de piraat een knie gaf op de plaats waar de zon niet schijnt.