Çocuktum annem örterdi üstümü
Babam alırdı üstümdeki kara bulutları
Bıçak kemiğe dayndığında
Sabrıma sabır ektiğimde
Açığım olduğunda
Yalanım sorulduğunda dostum örterdi
Güneşime gece çökünce
Yıldızıma şimşek çakınca
Aşk denizinde yanınca
Yangınıma su kar etmeyince
Baharıma ayaz vurunca
Dalımda çiçeğe kıran girince
Sevdiceğim örterdi
Uğradı kapıma ecel
Şimi yalnız
Ne annem
Ne babam
Ne dostum
Ne sevdiceğim
Kara toprakta köksüz
Yatıyorum kefensiz
Örtün üstümü
Örtün
Arık bu bedeni
Toprağa gömün
04.02.2018
Şükrü ÇANKU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN YİNE DE BEKLERİM
PoesíaHer gece binlerce akrep Sensizliğin zehrini damıtsa da yüreğime Leş kargaları didiklese de tüm bedenimi İdam sehpaları kaysa da Her saniye ayaklarımın altından Bir belirsizliğin orta yerinde Kala kalsam da bir başıma Kalbim mengeneyle...
