Güleriz belki bir gün
Sen ve ben
Sen ben ve bütün dünya
Kara toprağın altında
Maden işçileri güldüğünde
Elleri ekmek tutan gençler iş bulduğunda
Hastane kapılarında çocuklar
Babalarına deva bulduğunda
Fakirin zengin gibi değer gördüğü gün
Ve
Siyasilerin halk gibi davrandığı vakit güleriz
Belki.......
Belki de anneller ağlamadan uyuduğunda
Savaşa sürülen çocuklarını düşünmeden
Yastığına korku sürmeden güleriz
Sürülmeden tüm halklar kendi toprağından
Savaşların çirkin yüzü yüzümüzü ağlatmadan güleriz
Belki.............
Şükrü ÇANKU
21.05.2018
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN YİNE DE BEKLERİM
PoesíaHer gece binlerce akrep Sensizliğin zehrini damıtsa da yüreğime Leş kargaları didiklese de tüm bedenimi İdam sehpaları kaysa da Her saniye ayaklarımın altından Bir belirsizliğin orta yerinde Kala kalsam da bir başıma Kalbim mengeneyle...
