KARAMSAR

NASILSIN?

-Nasılsın?
+İyiyim ya, iyi iyi.

(Karanlıktayım.
Boğuluyorum.
Düşmekteyim; zemine ulaşamıyorum.
Çığlıklarım dinmiyor; duyanım yok.
Lime lime oldum.
Güçlü değilim!
Direnemiyorum.
Yalan, ayağa kalkmalarım.
Yalan, küllerimden doğduğum.
Zümrüdüanka kuşu olamıyorum; ben bir efsane değil, gerçeğin ta kendisiyim.
Kendimle başa çıkamıyorum.
İçimdeki kişilikleri öldüremiyorum.
İç sesimi değil, iç seslerimi susturamıyorum.
Ben yapamıyorum.
Deliriyorum.
Delirdim hatta.
Daha çok çıldıracağım, biliyorum.
Çocuklar ölüyor! Ben ölüyorum.
İçimdeki kız çocuğu korkuyor; saklanıyor organlarımın köşelerinde. 
Saklanarak yaşamak istemiyorum!
Neden gökyüzünü çalıyorsunuz bizden?
Neden tıkılıyoruz biz kuşlar, bu kafeslere?
Kanadımız yara, ama yine de uçmaya çalışıyoruz.
Ölümü bekliyorum. Ama hal böyle iken, ben ölüme gideceğim biliyorum.
Beynim ağrıyor, beynim dönüyor; kafam güzel.
Hayat çirkin, ama sen güzel.
Dünya siyah beyaz, ama sen ilk renkli film.
Burası bataklık, sen uzay.
Uzayda yaşamak istiyorum.
Nerede benim uzay mekiğim?
Venüs'üm ben, dünyada ne işim var?
Bu İsveçli bilim adamları, neden hala ışınlanmayı bulamadı?
Pabucumun bilim adamları.)