KAÇMA KOVALAYASIM YOK

2. bölüm

Duyduğu isimle arkasını dönen mehmetin gözleri hemen benimkileri bulmuştu.

İçimden kahrol murhpy diye geçirdim.

Cüssesine yakışır bir şekilde dev adımlarla bana doğru gelen mehmeti gördüğümde minik bedenim dikleştirdim.

Yüzüme insanları ikna etmek için kullandığım şirin gülümsememi takındım ve gece 12 de taktığım güneş gözlüğümü elime aldım. İsmim bütün kamuflaj planlarımı suya düşürmüştü zaten.

"Neslişah! senin ne işin var burada" diye gürleyen mehmetle kendime geldim.

Ellerimi arkamda kavuşturup boynumu geriye attım. Amacım göz kontağı kurabilmekti ama ateş saçan gözlerini gördüğümde çoktan pişman olmuştum.

'Açıklayabilirim.....'diyerek savunmanmamı yapacaktım ki mehmet hemen konuşmamı bölfü.

"Kızım ne açıklamması. Gecenin köründe bir pavyonda ne işin var senin. Ayten teyze duysa kalp krizinden gider kadın. Ne halt yemeye geldin buraya."

hala gürlüyordu.

konuşmanın bir paydası olnayacağını anlayınca çantamdan defterimi çıkarttım.

Umarım bu yeterince açıklayıcı olur diye düşündüm.

Mehmeyle aynı mahallede oturuyorduk ve birbirinizin çoçukluğunu bilirdik.

Orta okul yıllarımdan veri hikayeler yazar ve yanımda her zaman not tutmak için böyle bir defter taşırdım .

Defteri görünce gözlerini devirdi.

"Yine mi yazarlık sevdası. Kızım ne zaman bitecek bunlar."

'Yeni kitabım için not almak istemiştim.'

diyerek ikinci savunmamı gerçekleştirdim.

Önce bıkkın bir halde bakmaya başları ama sonra aklına yeni bir şey gelmiş gibi sözlerinden alev çıkmaya başladı.

Anlaşılan ikinci raund başladı.

"Neslişah küçükken de deliydin kızım anlıyorum ama Allah aşkına kitap yazacak başka yer mi kalmadı.

Bak burasının bir pavyon olmasını geçtim. Senin tek başına olmanı da geçtim ama biz buraya nasıl için geldik bugün _cinayete karışmış bir kadın satıcısını bulmak için_ böyle bir ortama nasıl girmeye cürret edersin.