KAÇMA KOVALAYASIM YOK

3. Bölüm

KKY

Alparslan kolundaki sızıyla hemen gardını alıp kimin ateş ettiğini görebilnek için arkasını döndü.

Kızını biran önce alıp gitmek istiyordu. Ama bu şerefsizlerin kökünü kazımalıydı. Arabanın arkasına siper alıp ateş etmeye başladım.

Kızım hala az önceki genç kızın kollarındaydı. Bencilce olduğunu bilsemde bir an kadının kızıma kalkan okduğu için rahatladım.

Son kez ateş ettiğimde az önceki polis ekibinin geldiğini gördüm.

Silah sesleri kesilmişti. Polislerin ellerinde caferin adamları vardı.

Bir kısmı yaralı bir kısmı sağ bir şekilde kelepçeli elleriyle polis arabalarına bindirildiler.

Saldırının bittiğini anlayınca kızımı almak için arkamı döndüm.

Ama yerde kan gölünün dışında bir şey yoktu.

Kızın düşmeden önce bayıldığını hatırlıyorum ama belkide silah seslerinden ürküp kendilerini güvenli bir yere almak istemişlerdi.

Mehmet komiserin Neslişah diye bağırdığını duyuyordum. Demekki kızımın yanındaki kadının adı buymuş diye düşündüm

Ben de aynı şekilde buketimin adını bağırmaya başladım. Yeni bulduğum kızımın içimde bu kadar büyük bir yer kaplaması ,bu kadar çabuk benimsemem ne acayipti.

Yanıma gelen adamlarıma dağılıp kızları bulmaları için talimat verdim.

Komiser hışımla yanıma gelip "kızlar nerede "diye bağırdı.

'Bilmiyorum,ama buralarda olmalılar,senin kız en son bayılmak üzereydi.' diye bilmeyerek mehmetin öfkesini harladım.

"Ne demek lan bayılmak üzereydi," gözleri anlık olarak yere kayıp kan izlerini gördü.

'Vurdun mu lan kızı,öldürürüm seni'diyerek yakamı sıkmaya başlamıştı.

Mehmetle dostluğumuz çok eskilere dayansada, bugün canım tam anlamıyla burnumdaydı.

'Bu kadar tiyatro yeter" diyerek ellerini üzerimden uzaklaştırdım.

"Ben yaralıyım,ve kükremeyi bırak kızları arayalım, muhtemelen panikleyip saklanmaya çalıştılar. Yada. Benim kızımı bırakıp kaçtı. "

Aklıma gelen son ihtimalle kanım tutuşmuştu.

Korkudan titreyen minik buketimi hatırladım.

Allahım daha kavuşmadan kızımı kaybetmiş olabilir miyim. Bir yerlerde yapayalnız başına korkudan titriyor olabilir mi diyerek kendimi paralamaya başlamıştım.

Dik tut alparslan diye kendimi telkin ettim. Ben artık bir babaydım ve kızım için dimdik durmalıyım.

"Adamlarım arıyor bizde dağılıp arayalım,ikimizde emanetlerimizi sağ salim istiyoruz."

Son sözümü söyleyip adamlarımın yanına gittim.

Hala bulamamışlardı. Nereye saklanabileceklerini düşünürken yanıma gelen ademe bakışlarımı cevirdim.

Yanında kılığından evsiz olduğu belli olan bir adam vardı.

Adem 'abi bu adam bir şeyler gördüğünü iddia ediyor.' diyince adamının suratına bakıp konuşmasını bekledim. tereddütünü görünce

"Ne gördüysen anlat artık "sakince sordum. Adam en sonunda sakin görünüşüme aldanıp konuşmaya başladı.

'Silah seslerini duyunca köşeye sinmiştim. Sssii z arkanızı dönünce kadınla kızın yanına bir adam yaklaştı kucağındaki kızı almaya çalıştı ama kadın çocuğu vermedi. Kadın baygın gibiydi zaten ama çocukda karına sıkıca sarılmıştı.