KÜÇÜK KARIM 👑

Katilin oğlu

HATASIZ NE KUL OLURMUŞ NE DE AŞK!

Sen aşk ile kutsanan güzel kadın.
Ne güzel şey varlığın, dilime duadır adın.Olduğun yer gönlümün mabedidir.Sanadır kalbimdeki her adım.Sen ömrüme yazılan güzel kadın.Ne güzel şey varlığın, dilime duadır adın.Olduğun yer cennetin bahçesidir.Sanadır attığım her adım...Sevilmek ne çok yakışır sana.Adının yanında ne güzel durur adım....Al cennetine kabul et sen beni...Seni çok seviyorum güzel kadın...

RAVİŞ - GÜZEL KADIN

GECEYİ ATEŞ VEREN BİR ADAM!

GECENİN ATEŞİNDE KAVRULAN BİR KADIN

Sakin!

Sakinim. Sakin!

Sakin olmak zorundayım. Sakin kalmazsam her şeyi altüst edebilirim.  Sakinim. Hiçbir sorun yok. Şimdi oraya gideceğiz ve her şey güzel olacak... 

Galiba yapamayacağım, diyerek Onur'a baktım. Ben bunu yapamayacaktım. Bir türlü sakin kalamıyordum. Aslında gözümü korkutan tek şey nikah gibi gelse de hiçte öyle olmamıştı. Aksine nikahımız sorunsuz bir o kadar da sorunsuz geçmişti. Hiçte öyle zor olmamıştı ama bu şey... Az önce gerçekleşecek olan şey ödümü patlatıyordu.

"Korkma güzelim, yanında ben varım."

Onur elimden tutup sıktığında başımı kaldırarak gözlerinin içine baktım. Bana ilk kez güzelim demiyor olsa da bu en içten güzelim deyişiydi. Öyle ki nikahımızdan sonra alnıma bıraktığı o sıcak öpücükten sonra bir kez daha içim ısınmıştı.

"Senin için zor olduğunun farkındayım. Ailenle yüzleşecek olman seni ürkütüyor. Aynı zamanda da korkuyorsun. Şunu bilmeni isterim senin korkunun sebebi onların seni karşına alma ihtimalleri ki sen yalnızca onları kaybetmekten korkuyorsun. Önce korkunun sebebini bil istedim. İnsan ancak korkularının kaynağını bildiği sürece onlarla baş edebilir."

"Yine de..."

"Defne, sana asla yalan söylemem. Ailen içeride sana çok büyük tepki gösterecek. Belki evlendiğin için en çokta benimle evlendiğin için aşırıya kaçacaklardır. Öyle ki, ben seninle evlenirken ağabeyinden bir posta dayak yemeyi göze alarak evet, dedim. Sende kendin için bir şeyler yapabilirsin değil mi?"

Kendimden ödün vermemi istemiyordu. Her şeye rağmen güçlü olmamı istiyordu. Tek bilmediği şey ben sandığı kadar güçlü değildim. Korkuyordum. Ailemin tepkilerinden ölümüne korkuyordum. Beni karşılarına alacaklarını bende biliyordum. Hatta babamla ağabeyimin Onur'a çok büyük tepki göstereceklerini de çok iyi biliyordum. İşte tam bunlar beni benden alıyordu.

"Burada durup sonsuza kadar senin hazır olmanı bekleyemeyiz Defne, biraz daha iyiysen artık gidelim mi? Sizinkiler bizi bekliyor." Bilemiyordum. Yıllardır yolunu arşınladığım kendi evime girmekten korkuyordum. Onur ne çok şeyden korktuğumu düşünebilirdi ama insanın sevdiklerini kaybetme ihtimali can yakıyordu. "Defne, bu işi ne kadar çok geciktirirsek olay o kadar büyür." 

Biliyordum. Biliyordum.

"Tamam, gidelim." 

Hiç hazır hissetmesem de gidelim. Ne kadar çabuk olursa o kadar acısız olurdu. Onur, rahatlamış şekilde inelim, dediğinde derin bir nefes alıp  bir güç arabadan indim. Eve bir cesaret baktığımda Onur'un sıcak ellerini ellerimde hissetmiştim. "Yanındayım."Biliyordum. O olmasaydı bunu asla başaramazdım.