Wolf Eyes

34

Ik barst uit van het lachen wanneer hij boven water komt. Hij haalt een hand door zijn natte haren, wat hem op de een of andere manier heel sexy maakt. 

'Die ga je zo hard terug krijgen!' Lacht Adam, hij rent naar mij toe, voor zover dat dan kan in het water. Hij tilt mij op en gooit me in het water, alweer. Ik kom boven water en Adam staat recht voor mij. Ik haal mijn hand over mijn gezicht om het water een beetje weg te halen. Ik voel Adam's handen om mijn heupen glijden en voor ik het weet staan we te zoenen. Ik leg mijn handen in zijn nek, langzaam gaan zijn lippen naar mijn nek. Nooit gedacht dat dit zo goed zou voelen. Kippenvel verspreidt zich over mijn hele lichaam. Wanneer hij zich terugtrekt lacht hij even. 

'Wat is er?' Vraag ik. 

'Nee, niks.' Antwoord Adam, terwijl ik duidelijk kan zien dat er wel wat is. Ik kijk hem aan met een ongelovige blik. 'Oké, iedereen weet nu dat jij van mij bent.' En hij legt zijn wijsvinger zachtjes in mijn nek, waardoor er weer kippenvel ontstaat. Ik probeer te kijken naar de plek waar hij zijn vinger zojuist heeft gelegd totdat ik me besef dat ik mijn eigen nek helemaal niet kan zien. 'Een zuigzoen.' Lacht hij. 

- 

'Wil je vannacht blijven logeren?' Vraag ik wanneer we weer op mijn bed zitten. 

'Graag, ik laat jou vannacht niet alleen.' Ik friemel aan mijn armbandje en kijk hem vervolgens dankbaar aan. Ik ga tegen Adam aanliggen, waarna hij mij in zijn armen klemt. 

'Ik kan gewoon niet geloven dat ik hem nooit meer ga zien.' Begin ik, Adam geeft mij een kus op m'n kruin. 

'Hij is altijd bij je, alleen is hij nu bij je als jouw beschermengeltje.' Die gedachte doet mij goed, de gedachte dat ik altijd wordt beschermt, waar ik ook ben. Plots gaat mijn kamerdeur open, in de deuropening verschijnt mijn moeder. Ze kijkt ons een beetje ongemakkelijk aan, ze had waarschijnlijk niet verwacht dat Adam er nog zou zijn en al helemaal niet dat ik in zijn armen lig. Ik kom overeind en ik voel de ongemakkelijke sfeer. 

'Ik heb eten gemaakt.' Deelt mijn moeder mee, waarna ze weer verdwijnt. Ik kijk Adam even aan, hij voelt zich duidelijk ook ongemakkelijk! Ik besluit er niets over te zeggen en samen lopen we naar beneden. Al wanneer ik de trap af ben gelopen ruik ik het eten. Het staat al op tafel en samen schuiven we aan, heel de tijd blijft het stil. Af en toe kijken Adam en ik elkaar ongemakkelijk aan. Na het eten zetten we onze borden op het aanrecht en vertrekken we weer naar boven. 

'Ze ziet er slecht uit.' Zeg ik en Adam knikt bevestigend. Ik hoop oprecht dat mam zich snel beter voelt, op deze manier kan ze het ook niet snel vergeten. Het zou haar goed doen om wat afleiding te hebben in plaats van de hele tijd niets te doen.

Adam pakt mijn laptop van het bureau en start hem op.

'Wat ga je doen?' Vraag ik en hij komt naast mij zitten.

'We gaan een film kijken en jij mag de film uitzoeken.' Beslist hij, ik lach en voer mijn wachtwoord in op mijn laptop. Ik kijk op Netflix rond en kom uiteindelijk uit op een romantische comedy. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Adam mij aankijkt. 'Wat?' Vraag ik.

'Meen je dat nou? Een romantische comedy?' Vraagt hij waarna ik lach.

'Ja, want ik mocht de film uitzoeken, weet je nog?' Lach ik. 'Dus dan gaan we een romantische comedy kijken.' En ik geef hem een plagerig duwtje.

'Oké, maar dan mag ik de volgende keer een film uitzoeken.' Ik geef even een twijfelachtige blik en ga met mijn vingers over mijn kin, alsof ik een oude man met een sikje ben die aan het nadenken is.

'Vooruit dan maar.' Zeg ik uiteindelijk. Adam lacht en slaat vervolgens een arm om mij heen en beginnen we met de film.

'Wacht!' Roep ik als de film nog geen minuut bezig is. Vragend kijkt Adam mij aan. 'We zijn een heel belangrijk ding vergeten. 'De chips.' Lachend zet Adam de film op pauze en vertrek ik naar beneden. Als ik de woonkamer ingelopen kom zie ik mijn moeder tot mijn grote verbazing schilderen. We hadden altijd al een ezel in de woonkamer staan, maar dat was volgens mij meer uit decoratie. Voor zover ik me het kan herinneren heeft er nog nooit iemand op geschilderd, maar het is wel een goed teken. Namelijk dat mijn moeder wat afleiding heeft gevonden. Zonder iets te zeggen loop ik verder naar de keuken en pak ik een zak chips uit de kast die ik vervolgens in een kom leeggooi en vertrek ik weer naar boven.