The Secret Tutor

Epilogue

Tumayo si Marie mula sa pagkakahiga sa sofa nang marinig na may kumatok sa pinto. Ang una niyang naisip ay marahil may nakalimutan ang ate niya. Umalis ito kasama ang Kuya Carl niya dahil may date ang dalawa, inaya siya ng mga itong sumama pero tumanggi siya ayaw naman niyang maging third wheel sa dalawa. At walang kahit ano mang kasiyahan ang makakabura sa kalungkutan ngayon sa puso niya. Marahil darating ang araw na magiging masaya siya pero alam niyang matagal pang mangyari iyon. Hindi ganun kadaling turuan ang puso niya.

Nagulat si Marie nang mapag buksan nang ina ni Luke. Isa ito sa huling taong makikita niya pagkatapos nang nangyari kay Luke. Dalawang linggo na ang lumipas nang kasama niyang ihatid si Luke sa hospital at mula nun ay niya nagawa pang bisitahin si Luke. Sinubukan siyang tawagan ni Aria at ni Lester pero wala siyang lakas nang loob na kausapin ang mga ito.

Nakatitig lang si Marie sa babae sa harap at kung hindi nagsalita ay malamang nakalimutan ni Marie ang respeto. Niluwagan niya ang pagkakabukas nang pinto at humakbang sa gilid upang makapasok ang ginang. Malaki ang kaibahan nang bahay nila kumpara sa mansyon ng pamilya ni Luke. Pero proud siya sa kung meron sila nang kapatid ngayon dahil alam niyang pinaghirapan nila iyon.

'Marie.' saad nito matapos makaupo ito sa lumang sofa.

'May gusto po ba kayong inumin?'

Umiling ito. 'Sit down Marie I just want to talk to you.'

Kinabahan si Marie sa narinig. Naupo siya sa tabi nito at umikot upang humarap si ina ni Luke.Ipinatong ni Tita Claire ang kamay nito sa kanya ang marahang pinisil.  

'Marie, hindi ko alam kung  anong nangyari sa inyo ni Luke. Kung anong naging problema matapos ang nangyari, pero sigurado akong mahal niyo pa rin ang isa't - isa. At bilang ina hindi ko na kayang makita ang anak kung nasasaktan. I'm not blaming you for anyhting, in fact, it was the opposite. Kailangan ka nang anak ko at alam kung kailangan ka rin  niya.' 

'I hurt him, Tita.'

'Ikaw ba ang pumalo nang baseball bat sa tuhod niya?'

'No! Hindi po yun--'

'Then stop blaming yourself Marie. Si Justin ang nanakit kay Luke. He hurt you both and for some reason Justin's jealousy on Luke made him hurt you.At alam nang anak ko iyon pero hindi ka niya nilayuan.' 

'It was a different situation.' rason ni Marie. Though it sound weak on her ear. She wonder though who she's trying to convince; Luke's mother or her. 

'Iha, this is just one of the challenges you will face as a couple. At alam kung hindi ito ang sisira sa inyong dalawa. You still love him and let that love be the reason to wake up in the morning and face every challenges you face. Head on.'

'Tita, hindi na makakalaro si Luke and I'm part of the reason for that. Hindi ko siya kayang tingnan at hindi naaalala ang nangyari. Ang sigaw niya nang tumama ang baseball bat sa tuhod niya. Ang daing at sakit sa boses niya. At habang kasama ako ni Luke sa tabi niya ay naroon ang posibilidad na mangyari ulit iyon sa kanya. Justin still a free man.' 

'Marie you must know by now that there's no certain in these world. Knowing that we must seize every moment. Cherish every memory.'

Ilang oras na ring nakaalis ang ina ni Luke pero hindi pa rin nawawala sa isip niya ang mga binitiwan nitong salita. She want to be there for Luke, in every step on his recovery. She wanted to believe that there's more to them than living in fear. Pero kaya niya bang mabuhay nang ganun. Of course. With the right person beside her. 

Nakatingin si Luke sa mga bulaklak pero wala dun ang isip niya. He spend time spend time in the sun room now more than when he was a child. This is his thinking place. Ang lugar kung saan hinahayaan lang siya nang pamilya niyang mag-isip. He is still hurting. His heart aches more than his broken knees. 

Hindi niya rin maiwasang hindi isipin  kung anong nangyari sa kanilang dalawa ni Marie. Kung siya lang ang masusunod ay matagal na niyang sinugod ito sa bahya nila at paulit ulit na itatak sa isip nito na hindi nito kasalanan ang nangyari sa kanya. But Marie is a stubborn woman. And he wanted to come to him with her own free will. And it's been month since that night, and for the last day his hope kinda losing. 

Naputol ang pag-iisip niya nang marinig ang katok ng pinto. Napakunot ang noo niya habang inaabot ang saklay at binuksan ang pinto. He was ready to give his piece of mind on the person behind the door. Pero nawala ang mga salita sa  isip niya nang makita ang taong hindi niya inaasahan na bibisita sa kanya. 

Niluwagan ni Luke ang pinto upang makapasok si Marie. Pagkatapos masara at nanatili lang silang nakatayo at nakatingin sa isa't - isa. 

'Luke, I--'

Luke didn't give her a chance to talk. He grab Marie on her waist and shut her mouth with a kiss. He fucking miss her, at ayaw niyang simulang ang pagkikita nila ulit sa iyakan at kung sino ang may kasalan at wala. 

Marie stood still, caught off guard with Luke's kiss. Pero nang makabawi ito ay sinagot nito ang halik ni Luke. She wrapped her arms around Luke's neck and tiptoe to deepen the kiss. Luke hold her on her ass and lift her, much to Marie's shock. Pinutol niya ang halik at tiningnan ang lalaki habang naglalakad ito palapit sa sofa.

Kita ni Luke ang pag-aalaa sa mukha nito at napangiti siya. 

'Don't worry, your weigh like a feather.' he tried to assure. 

Nakita niya ang ngiti sa mga labi nito. Alam ni Luke naroon pa rin ang pag-aalala nito, pero pansamantala nitong isinantabi. Naupo siya sa sofa at sumunod si Marie. Hindi niya ito binigyan ng pagkakataon na makalayo sa kanya. Sa loob ng isang buwan na hindi niya ito kasama ay parang pagpapahirap iyon sa kanya. Nahiga si Luke sa sofa at sumunod naman si Marie. Nakaunan ito sa mga braso niya at nakasiksik ang mukha sa dibdib niya. 

Hinawakan niya ang baba ni Marie at iniharap sa kanya. Nakita niya ang mga luha sa mga mata nito. Umiling ito nang magsasalita na sana siya, alam ni Luke na magsasalita sa oras na handa ito kaya hindi na niya ito pinalit. Marie shifted on his side and tried to avoid his injured knee as she climb on top of him. 

Marie kiss him deep and passionate. 'Let's make up for the lost time.' bulong nito  bago bumalik sa paghalik sa kanya. 

Sandaling napailing si Luke bago binalik ang mga halik ni Marie. He's responding now with the same fervor. 

'I love you, Luke.I love you so much. And I'm sorry for being weak. Sorry for not having faith on our love.' she said while crying.

Hinigpitan ni Luke ang pagkakahawak dito at lalo pang pinag dikit ang katawan nipa. He whispered soothing words for her to stop crying but instead she cried so hard. Like worried that it will made her sick.

'Stop crying Marie. No one's at fault here except for Justin. We may face challenges again but this time we're stronger than before. I love you so much, Marie. Always and forever.'

'You can't play, Luke. Pano ang pangarap mo?'

Luke smiled. 'Maybe it's not meant for me Marie. Or maybe I already had it. You are my dream, Marie. My reality. My one and only love. Please stay with me for eternity.'

'I will Luke. For eternity.'

Luke claim her lips and thank God for giving Marie to him. He thought he lost everything after that night. But he was wrong. Marie is with him now. And that's all that matters. 

Life is unpredictable. It will caught you off guard sometime. But most time it's nice to believe that everything was by design. 

The End. 

Feb. 17, 2018