Batıkanın yanına gittiğimde dudagina bir buse kondurup vakit kaybetmememiz gerektiğini söyledim . Beni dinleyerek bana yanındakı o münasebetsizi (yakışıklı beyi ) tanıttı . Her nekadar sinir olsamda o çocuğa batıkanın yanında birşey belli etmemeliydim . Yoksa batıkan gibi bir avı kaçırmayı kim ister. Batıkan doğruca arabasına yöneldi.
-Benden ve batıkandan uzak dur. Dedim ve onu ittim biraz sert itmiş olacağım ki geriye bir iki adım attı.
--niye onudamı pis tuzaklarina alet edeceksin. Kalbim durdu ilk defa yaptığım yüzüme vuruluyordu böyle bir his oluşturacağını bilemedim. Batıkanın olduğu yere doğru yöneldim beni bekliyor olacak ki arabanın kapısını açtı ön koltuğa oturmayı sevmiyordum . Batıkanın arabasındaki arka koltuğun üzerindeki camdan dışarı çıkmam trmiz hava ciğerlerime çekmek bana özgürlüğü tattırıyordu ve özgürlük gerçekliğin ta kendisi. Batıkan buğrayı arabayi kullanması için ön koltuğa doğru itti . Bu çocuk itilmeyi sonuna kadar hak ediyor . Biyerlerden bana bakmayı huy edindi galiba . Arabanın aynasından çarpık gözlerle bana bakıyordu aldırmamaya calışsamda yapamadim. Batıkan çevik bir hamleyle öne atladı ve müziğin sesini sonuna kadar açtı tabi ben dururmuyum batıkana küçük kahkahalarımı atarken doğruldum temiz hava suratıma vururken saçlarımı geriye atıyordu büyük şanstı gözümün önüne gelirse bu manzarayı kaçırıdim . Fazla hızlı gitmiyorduk etrafataki insanların gözleri üzerimdeydi aldırmadan dans etmeye devam ettim . Arabanin içindeki batıkana bakarken bir anda kendimi arabanın içinde buldum. Sinsi gülmesiyle bana bakarken içimden ona lanet okuyordum .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatımın Patronu Benim
Ficção GeralHayatım hayallerim tek gerçeğimdir. Bu bir hikaye degil gerçek yaşanmışlıktır.
