Souvenirs From You

SFY---33

Pagkatapos ng klase ko ay dumeretso muna ako ng garden

Hihintayin ko pa kasi si Polly pocket kasi nagpapahintay siya

Habang naghihintay ako naalala ko nanaman yung pinag-usapan namin ni Troy kanina

Ang sarap pala sa feeling na nakapag-usap na kami ni Troy atleast sarado na yung topic about samin

Sigurado akong masaya akong mag chrichristmas ngayon or hindi

Hanggang ngayon kasi hindi ko pa nakakausap si Lucas >.<

May bigla akong narinig na tumugtog sa speaker ng school

You touch these tired eyes of mine
And map my face out line by line
And somehow growing old feels fine
I listen close for I'm not smart 
You wrap you thoughts in works of art 
And they're hanging on the walls of my heart 

anong meron? Bakit may kumakanta?

Hindi ko na lang pinansin yun, kumuha nalang ako ng pwedeng basahin sa bag ko at nagsimula na kong magbasa

I may not have the softest touch
I may not say the words as such
And though I may not look like much
I'm yours
And though my edges may be rough
I never feel I'm quite enough 
It may not seem like very much
But I'm yours

Nakita kong paparating si Polly pocket na nakangiti sakin

Tumingin lang ako sakanya ng saglit at bumalik sa pagbabasa

Umupo siya sa may tabi ko at tumingin sakin nang may kislap sa mga mata

“Ang ganda ng kanta no?”

 

“hmmm”

Tumango lang ako habang nakatingin pa rin sa librong binabasa ko

You healed these scars over time
Embraced my soul
You loved my mind
You're the only angel in my life
The day news came my best friend died
My knees went week and you saw me cry
Say I'm still the soldier in your eyes

“Kilala mo ba kung sino yung kumakanta?”